บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันอังคารที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ขอคำเดียว

หมื่นร้อย...วาจา...จากเธอ
มีความจริงใจ...มาเสนอ...ให้กันแค่ไหน
เธอคงจะไม่รู้...ว่าเธอกำลัง...ทำอะไร
จึงมุสากันได้...อย่างไม่...ระแวงระวัง

คำหวาน...ที่หว่านมาให้...ในวันนี้
มันช่างมากมีไปด้วย...การให้ความหวัง

ให้คนหลงเชื่อ...ก้าวไปตกหลุมพรางพ่ายพัง
อย่างไม่รอรั้ง...ระวังระแวง

พูดเท็จ...จนติด...เป็นนิสัย
จะเชื่ออย่างไร...ว่าครั้งนี้...เธอไม่ได้แกล้ง
พูดความจริง...ไม่เป็นแบบนี้...ใครเล่าจะหลงลงแรง
"ขอคำเดีียว"ที่ไม่เสแสร้ง...สักคำได้ไหม...ฉันอาจจะลองเชื่อเธอดู
****************************************
คำเดียว...ที่อยากฟัง
คำเดียว...ที่จะเหนี่ยวรั้ง...หัวใจฉันได้
คำเดียว...คือคำว่ารัก...ที่แสนจริงใจ
คำเดียว...จะพบไหม...จากหัวใจคนร้อยลวง
*******************************************

รัก รัก รัก ใ้ห้เธอ...มากกว่าหนึ่ง
เพียงหารมา...ไม่ถึงครึ่ง...จะซึ้งไหม
ก็คนมัน...มากรัก...ให้ทำไง
แต่มีใจ...บอกรักเธอ...เกินหนึ่งคำ

*************************************
ยังไม่แน่...ใจตน...สักเท่าไร
จะบอกไป...ก็ลังเล...นะแม่หญิง
คบต่อไป...ได้ไหม...ขอประวิง
อย่าเพิ่งทิ้ง...นะนะ...ขอให้รอ

************************************
บอกอย่างไร...กันดี...ละเธอจ๋า
สุดปัญญา...เหนี่ยวรั้ง...รักคืนหลัง
ไม่อยากเลิก...จำต้องเลิก...ปวดใจจัง
อยากจะยั้ง...คำตอบ...เสียเหลือเกิน
***************************************

รอไม่ได้...ก็ไม่รั้ง
คำที่อยากฟัง...เธอคงอ่อนล้า
ฉันเอง...ก็ไม่กล้าตัดสินใจ...นี่นา
เอาเป็นว่า...เธอไปเอง...ก็แล้วกัน

***************************************
จำใส่ใจ...ไว้ให้ดี
จมอยู่กับฉันคนนี้...ต่อไป...ก็ต่อได้
แต่อย่ามา...ครวญคร่ำ...พร่ำอาลัย
ว่าฉันไม่ให้ใจ...โอบรักเธอ
*******************************************
จะโง่งม...
มานั่งจม...อยู่กันรัก...ที่หมองไหม้
ครองความเจ็บ...บีบคั้น...กันทำไม
สุขที่ไหน...จะได้...สู่ใจเธอ
****************************************
หยุดทีเถิด...
อย่าคิดเปิด...ห้องใจ...ฉันได้ไหม
ตอนนี้ไม่...คิดยาก...จะรับใคร
หยุดยื้อยุด...หัวใจ...ฉันเสียที
*************************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น