โชคชะตา

ท้อแท้...เหลือเกิน...โชคชะตา
นำพา...รักมา...ให้ช้ำ

มีรัก...มีทุกข์...ประจำ
เช้าค่ำ...ระกำ...ดวงแด
************************

อยากหวนคืน...กลับมา...ให้เธอกอด
อยากจะสอด...แขนโอบ...เธอเอาไว้
อยากจะอยู่...เคียงข้าง...ไม่ร้างไกล
แต่ทำได้...เพียงแค่...ทราบข่าวเธอ

เพราะว่าเรา...ทั้งสอง...ไม่อาจเคียง
ไม่อาจเลี่ยง...โชคชะตา...แม้ยามเผลอ

เราสองคน...ได้เพียง...แค่พบเจอ
กอดได้เพียง..รักเก้อ...ชะเง้อคอย

ด้วยต้องทำ...ตามหน้าที่...กตัญญู
ไม่อาจกู่...เรียกร้อง...นอกจากถอย
ต้องยอมเจ็บ...ยอมช้ำ...น้ำตาปรอย
ไม่อาจอยู่...สำออย...น้อยบุญญา
********************
คงเป็น...โชคชะตา
นำพา...เธอมา...พบกับฉัน
ทำให้...เราสอง...ได้รักกัน
ผูกพัน...หัวใจ...สองดวง

และเป็น...โชคชะตา...อีกเช่นกัน
ผลิกพัน...ผลักดัน...หวงห่วง
ทำร้าย...ทำลาย...ห้วงทรวง
ด้วยการ...ยื่นบ่วง...ระทม
***************************

โชคชะตา...เล่นตลก...กับหัวใจ
จนอ่อนแรง...หวั่นไหว...หลงพร่ำเพ้อ
มอบใจภักดิ์...หนึ่งชาย...หลงละเมอ
กลับต้องเก้อ...เขาเมิน...ไม่ไยดี

ด้วยเหตุใด...นำพา...รักมาให้
แต่ไม่สื่อ...สายใย...ทำป่นปี้
ให้ข้ารัก...ข้างเดียว...เปลี่ยวฤดี
โชคชะตา...เช่นนี่...ไม่ดีเลย
*****************************
ไม่อาจ...ฝืนโชค...ชะตา
ที่ฟ้า...กำหนด...เอาไว้

จึงต้อง...หม่นหมอง...ต่อไป
ด้วยไร้...รักปัก...อุรา
************************
มนุษย์เอย...ผู้อยู่ใต้...ดวงชะตา
ประโยชน์ใด...จะวอนข้า...นี้ให้ช่วย
บุญบาปเจ้า...นั้นหนา...เล่าอำนวย
ให้พบรัก...สุดสวย...หรือมืดดำ

เจ้าสร้างกรรม...ดีไว้...ย่อมเห็นผล
หลังกรรมชั่ว...นั้นพ้น...เลิกเหยียบย่ำ
โชคชะตา...หาใช่...ผู้กระทำ
มีแต่ตัว...เจ้าย้ำ...นำมาเอง
***************************