ละครฉากสุดท้าย..คือการตัดขาดใช่ไหม..ฉันจะได้จดจำ

ละครนี้...ที่เธอฉัน...ร่วมกันเล่น
เธอคงไม่...แลเห็น...ค่าเหล่านั้น
เพราะมันแค่...ขยะ...ไร้สำคัญ
เธอจึงหัน...หน้าหนี...เลิกมีใจ

ก่อนว่ารัก...ว่าชอบ...ในบทบาท
ได้แสดง...สามารถ...ที่ฝันใฝ่
มาวันนี้...เธอกลับ...จะจากไกล
ปิดละคร...เธอไว้...ให้ฉันตรม
***********************
จำต้องไกล...ห่างเธอ...เพราะบางสิ่ง
จำต้องทิ้ง...เธอไป...ยอมไกลหน้า
จำต้องปิด...ฉากรัก...มาไกลตา
ด้วยเกรงว่า...อดีต...อาจพรากเรา

ลืมฉันเถิด...ลืมไป...ให้มันจบ
ขอให้พบ...คนดี...อย่ามีเศร้า
ละครที่...เราสอง...เคยแนบเนา
คิดเสียว่า...มันเน่า...เกินผูกพัน
*********************
เธอขอจบ...บทบาท...รักน้ำเน่า
ด้วยการเหมา...ว่ามัน...ดูไร้ค่า
เธอขอเลิก...บอกรัก...ที่ให้มา
ทิ้งสัญญา...ความรัก...เคยให้กัน

ฉากสุดท้าย...คือฉัน...นั้นนิ่งอึ้ง
คำรักซึ้ง...บัดนี้...มันเหหัน
คำตัดขาด...นั้นเจ็บ...สุดจาบัลย์
ไม่มีวัน...คืนกลับ...มาดั่งเดิม
***********************
ที่แสดง..ทุกวัน...คุณอาจคิด
ว่าฉันใส่...จริต...คิดทำร้าย
เล่นไปตาม...กำกับ...อย่างไม่อาย
แต่มันผิด...ความหมาย...ไม่ใช่เลย

ฉันรักคุณ...ห่วงคุณ...เป็นที่สุด
คุณกลับหยุด...ความรัก...ไว้เฉยเฉย
ซ้ำยังหา...คำด่า...มาเปรียบเปรย
ทั้งที่ฉัน...ไม่เคย...ให้ร้ายคุณ

จบแค่นี้...ใช่ไหม...อย่างคุณว่า
สิ้นศรัทธา...แค่นี้...เหลือเพียงฝุ่น
อวสาน...เสียที...เมื่อขาดทุน
อย่าหวังใน...ไออุ่น...คุณต่อไป

คิดว่าฉัน...ทำใจ...ได้งั้นหรือ
ฉันไม่เคย...ฝึกปรือ...เลยรู้ไหม
คิดว่าฉัน...จัดเจน...นักหรือไง
ถึงชอบสร้าง...แผลใจ....ให้แก่กัน
********************
ละครที่...เราสอง...เคยร่วมเล่น
เธออาจเห็น...ว่ามัน...หมดสมัย
เธอถึงได้...ละทิ้ง...เมินฉันไป
ตัดเยื่อใย...ในรัก...ที่เกิดมี

ละครจบ...ใช่ซิ...มันต้องจบ
แต่เธอลบ...จบก่อน...ไปแบบนี้

ทิ้งนางเอก...ไปอย่าง...ไม่ไยดี
ทั้งๆที...เราสอง...เคยคู่กัน

พระเอกคง...ระอา...นางเอกมาก
คงลำบาก...ในบท...จึงผลิกผัน
หรือบทนี้...ที่เรา...เคยเล่นกัน
เธอคงเห็น...ว่าฉัน...ไม่คู่ควร
*******************

เธอรู้แล้ว...ว่าฉัน...เจ็บอย่างไร
เธอก็ยัง...จากไป...เช่นนั้นหรือ
เธอทิ้งฉัน...โดยง่าย...เหมือนฝึกปรือ
เธอปล่อยมือ...ฉันอย่าง...ไม่เหลือใย

บทละคร...ฉากจบ...ที่เธอมอบ
คือคำตอบ...ค่ารัก...เราใช่ไหม
ที่ผ่านมา...เธอฝืน...ฝืนหัวใจ
เธอถึงได้...ขอจบ...เพียงชั่วคืน
*******************
ละครรัก..ของเธอ...เพิ่งจะเริ่ม
ละครเดิม...เรื่องรัก...ฉันพลันดับ
เพราะเธอคืน...บทรัก...ไม่กำชับ
ทิ้งให้ฉัน...รองรับ...แต่น้ำตา

เธอขอจบ...บทบาท...เรื่องของเรา
ทิ้งบทเศร้า..บทนี้...ไว้ต่างหน้า
เธอมีใหม่...บทเด่น...ที่เข้าตา
จึงทอดทิ้ง...สัญญา...ฉากรักเดิม
******************
เราจบ...กันนะ...คำนี้
อย่ามี...สัมพันธ์...สานต่อ
บทบาท...แห่งรัก...อย่าทอ
หยุดก่อ...สัมพันธ์...ยาวไกล

ละคร...น้ำเน่า...เราสอง
ถมคลอง...ซะอย่า...หลงใหล
ด้วยเธอ...พบสระ...เขื่อนใจ
ละคร...บทใหม่...ของเธอ
*******************
คราบน้ำตา....ของตัวประกอบ
ไม่มีใครมอบ...ความสงสารให้
เพราะคนดู...เค้าจ้อง...แต่พระเอกนางเอกคู่ใจ
คงไม่มีใคร...สนใจตัวประกอบ...อย่างเรา

เมื่อถึงตอนจบ...ของละคร
ก็คงไม่มีใครย้อน...มาถามถึงความเศร้า

แค่ตัวประกอบนี่นะ...คุณค่ามันแสนบางเบา
เป็นแค่ฝุ่นเถ้า...ที่ไม่มีประโยชน์อันใด

แต่ตัวประกอบ...ตัวนี้
มันยังรู้สึกดี-ดี...ต่อละครเรื่องนี้รู้ไหม
แล้วทำไมพระเอก...ถึงเบื่อ...ตัดเยื่อใย
ไม่อาลัย...บทบาท...กันบ้างเลย
********************
เธอคง...ไร้หัวใจ...ซินะ
ถึงได้ล่ะ...ได้ทิ้ง...ฉันไปได้

ทิ้งบทบาท...ที่เธอ...เคยมีใจ
รับบทใหม่...ที่ไม่...มีสองเรา
********************
ฉากสุดท้าย...ที่ให้...คือตัดขาด
ไม่สามารถ...ต่อติด...พิศมัย
สุดแรงดึง...รั้งคน...ไม่มีใจ
นี่ใช่ไหม...บทบาท...ที่ให้มา

เธอรับบท...เริงรื่น...ยื่นบทโศก
เธอพบโชค...สุขสม...เสียหนักหนา
ฉันพบแต่...ความขื่น...กลืนน้ำตา
ด้วยคำว่า...ขอลา...เราขาดกัน
*******************
ละครฉากสุดท้าย...ที่เธอแสดง
รู้ไหมมันแสลง...หัวใจ...ขนาดไหน
การตัดขาด...ของเธอ...ช่างเหยียบใจ
เจ็บเพียงไหน...ปวดเพียงไหน...คงไม่แคร์

คงได้แต่...จดจำ...ฉากรักเก่า-เก่า
เพื่อทดแทนฉากเศร้า...ที่เธอยื่น...ความพ่ายแพ้
ได้แค่นี้แหละนะ...สำหรับนางเอก...ที่แสนอ่อนแอ
จะหาความรักแท้...จากพระเอก...คงไม่มี
*******************
สุดท้าย...ก็ไม่...เหลืออะไร
นอกจากการ...เกิดแผลใหม่...ในใจอีกครั้ง
ฉากสุดท้ายที่วาดไว้...กลับได้เพียง...ความชิงชัง
ไปไม่ถึง...ฝั่งฝัน...กันเสียที

บทบาท...ที่ฉันได้รับ
ถูกกำกับ...ให้ต้อง...ปวดร้าวแบบนี้
เล่นกับพระเอกกี่คน...ก็ไม่พ้น...เลิกลาทุกที
และเรื่องนี้...ก็คงเป็นอีกเรื่อง...ที่ฉันต้องจดจำ
*******************
ละครฉากนี้..คือตอนจบค่ะ...ท่านผู้ชม
อาจร้าวอารมณ์...พวกท่าน...ไม่เท่าไร
เพราะพระเอก...เค้ากำลัง...จะดังไกล
จึงรีบจบ...บทบาทไป...สู่อินเตอร์

หนังเมืองใน...ไม่ดังไกล...เท่าเมืองนอก
เค้าจึงบอก...ลาฉัน...ให้ช้ำเซ่อ

ว่าขอจบ...บทรัก...เคยบำเรอ
เร่งละคร...น้ำตาเอ่อ...ให้จบไว

เริ่มบทบาท...ว่าฉัน...นั้นหมดค่า
ขอเสาะหา...สิ่งดี...จะได้ไหม
ขอให้ฉัน...อย่าได้...คิดตามไป
แค่จำจด...เค้าไว้...เท่านั้นพอ
*******************
ละครฉาก...สุดท้าย...ของเธอ
เพื่อไปเจอ...กับบท..แสดงใหม่

ปิดฉากรัก...เราสอง...แล้วจากไกล
ทิ้งฉันให้...สานต่อ...อย่างไร้เธอ
*****************
อวสาน...เรื่องราว...รักเราสอง
จบทำนอง...เพลงหวาน...คราสุขสันต์
ปิดฉากรัก...เราสอง...เคยผูกพัน
เริ่มเรื่องใหม่...แสนต่างกัน...ฉันกับเธอ

ฉากสุดท้าย...พระเอก...ให้ลืมเสีย
ขอคลอเคลีย...รักใหม่...ที่ใจเผลอ

เลิกหลบซ่อน...นางเอก...ขอปรนเปรอ
กับรักใหม่...ฟุ้งเฟ้อ...เขาให้มา

นางเอกจึง...ต้องปล่อย...พระเอกไป
ด้วยน้ำตา...รินไหล...ลงอาบหน้า
พระเอกเมื่อ...จบสิ้น...คำกล่าวลา
ก็หันหลัง...นำพา...รักใหม่ไป
******************
ละครฉาก...สุดท้าย...ของสองเรา
ฉันครองบท...โศกเศร้า...ไม่หรรษา
เธอเล่นบท...โหดร้าย...เอ่ยคำลา
ดั่งผลาญพร่า...นางเอก...ให้ระทม

พระเอกเลือน...นางเอก...ไม่ไยดี
ละครนี้...ใครกำกับ...ให้ขื่นขม
ไม่แฮบปี้...เอ็นดิ้ง...สมอารมณ์
ใครคือพรหม...ใครกำกับ...รักสองเรา
******************
นับตั้งแต่...จากลา...เมื่อครานั้น
ใจยังฝัน...ถึงภาพ...รักครั้งเก่า
พี่ยังกุม...ใจน้อง...ประดุจเงา
มิมีใคร...เทียมเท่า...เจ้าหัวใจ

ฉากสุดท้าย...ปลายฝัน...ที่คร่ำครวญ
อีกหนึ่งใจ...ก็ซวน...แทบเกรียมไหม้
อยากจะอยู่...อยากจะรัก...แต่ต้องไกล
ด้วยเหตุผล...ข้อใหม่...เพิ่งได้มา

ด้วยจนยาก...ซ้ำบิดา...ก็มาสิ้น
มีมารดา...คอยถวิล...คอยห่วงหา
ถูกพิษไข้...ไร้เงิน...จะเยียวยา
จำต้องแลก...เงินตรา...ด้วยร่างกาย

แม้เพียงครั้ง...เพียงครึ่ง...ที่น้องเสีย
แต่พี่หรือ...จะเคลีย...จะหมั้นหมาย
ด้วยทราบแล้ว...ว่าน้อง...ต้องเจ็บอาย
เรือรั่วน้ำ...หรือจะพาย...ไปได้ดี

ปิดฉากฝัน...เราสอง...ที่หวังวาด
ให้มันขาด...สะบั้น...แต่วันนี้
อย่าปองรัก...หญิงชั่ว...หญิงกาลี
ด้วยไม่มี...คุณค่า...ให้น่ายล

เลือนน้องเสีย...จากใจ...ที่ประเสริฐ
อย่าคิดเปิด..สัมพันธ์...ไร้เหตุผล
อย่านำรัก...มาเหนือ...ราคีคน
อย่าฝืนทน...รับเดน...เลยพี่ยา
********************
หาคน...จริงใจ...ไม่มีในโลก
ครองบทโศก...ชอกช้ำ...เฝ้าร่ำไห้
หวังเธอเป็น...ทีพึ่ง...เพียงครึ่งใจ
ยังร้างไกล...กันได้...โถพ่อคุณ

ฉากสุดท้าย...พ่ายแพ้...ลงแดดิ้น
ฝืนชีวิน...ยืนหยัด...ตัดว้าวุ่น
เมื่อความรัก...หักพลาด...ขาดต้นทุน
ด้วยมีบุญ...แต่น้อย...รักลอยไกล
***************