เห็นฉัน...เป็นตัวอะไร
บอกรักหมดใจ...เท่ากับเขา
ตอบหน่อยซิ...เรื่องระหว่างเรา
เธอนำเข้า...เขามา...แต่เมื่อไร
รักเขากับฉัน...
เท่า-เท่ากัน...ตัดใครไม่ได้
ยิ่งนานวัน...ก็เห็นเธอ...รักเขาหมดใจ
แล้วฉันล่ะ...คือตัวอะไร...ในหัวใจดำ-ดำของเธอ
***********************************
บอกแล้วไง...ว่ายังรัก
เรื่องจะให้ผลักเขาออกห่าง...เกินไปไหม
ในเมื่อเธอ...ยังรักฉันได้
แล้วเขาผิดอะไร...ที่ฉันต้องไล่...เขาไกลตา
ถ้าอยาก...ให้ฉันรักต่อ
ก็อย่ามาขอ...ในเรื่องที่...มากปัญหา
เรื่องให้ฉัน...รักเธอคนเดียว...ล้นอุรา
ขอบอกว่า...ยากเกินไป...อย่าขอเลย
*******************************************
ทำไม...ไม่เข้าใจกันบ้าง
ฉันไม่อาจ.ลาร้าง...สิ้นใคร..แม้คนหนึ่ง
จึงได้ขอ....มีเธอไว้...เพื่อส่งใจซึ้ง
อย่าได้โกรธขึ้ง...เบือนหนี...ทิ้งสัญญา
เขากับเธอ...ฉันเลือกไม่ได้
เห็นใจ...ฉันหน่อย...เถิดหนา
ลืมแล้วหรือ...ที่เธอ...เคยบอกว่า
ตราบสิ้นดินฟ้า...ไม่ขอเปลี่ยนใจ
มีเขา...เพิ่มมาอีกคน
คงไม่ใช่เหตุผล...ให้เธอเลิกรัก...ฉันใช่ไหม
ขอร้องล่ะนะ...ช่วยอยู่...กับฉันต่อไป
และอย่าคิด...ให้ฉันตัดใคร...เลือกใครอีกเลยเธอ
*************************************************
****************************************
จะไปตาย...ที่ไหน...ก็ไปเลย
อย่ามาเอ่ย...ว่ารัก...ให้คลื่นไส้
คนใจเบา...ลืมง่าย...ไปเถอะไป
ทิ้งฉันไว้...ดั่งคำ...เธอให้มา
ฉันจะได้...ครองคู่...อยู่กับเขา
เมื่อสิ้นเงา...คนที่...ก่อปัญหา
ชอบถามย้ำ...ให้ฉัน...ช้ำอุรา
ดั่งคนบ้า...มากรัก...แสนโลเล
***********************************
สุดท้าย...ความรัก...ที่ทุ่มเท
ต้องกลับมาเป๋...ด้วยคำพูด...เหลวไหล
ว่ายังรักฉันเสมอ...แค่มีรักเพิ่มอีก...จะเป็นไร
ถึงยังไง...ก็ยังรักฉัน...ไม่ตัดรอน
ง่ายดีนะ...คำนี้
เธอช่างแสนดี...แสนยอกย้อน
รักฉันกับเขา...เท่า-เท่ากัน...ไม่ขาดตอน
รู้ไหมว่าหัวใจฉันมันกร่อน...จนใกล้จะแหลกแล้ว...ที่เธอทำ
เห็นฉัน...เป็นตัวอะไร
ถึงมีไว้...แค่ควงเล่น...ขำ-ขำ
เอาหัวใจ...ของฉัน...ไปจองจำ
ด้วยคำว่ารัก...คงมั่น...ไม่ผันแปร
*************************************
น้ำตาหลั่ง...ให้ไป...จนไม่เหลือ
คิดและเชื่อ...ว่าอาจ...รั้งเธอได้
ไม่เกิดผล...ใดเลย...กับหัวใจ
ที่มากล้น...ด้วยไฟ...ใฝ่หลายคน
ดั่งหนามยอก...ฤทัย...ให้ไหวสั่น
แสนอัดอั้น...ตันจิต...คิดสับสน
จะรักต่อ...หรือจาก...สิ้นทุกข์ทน
เฝ้าเวียนวน...ครุ่นคิด...อนิจจา
อยู่กับไป...ไม่ต่าง...กันเลยหนอ
น้ำตาคลอ...พอแล้ว...เลิกร้องหา
คนมากรัก...ที่ไหน...จะกลับมา
กลั้นน้ำตา...ถอยห่าง...สิ้นอาลัย
*************************************
แค่ฝุ่นควัน...
ที่เธอไม่มีวัน..เห็นค่า...ซิใช่ไหม
แค่ขยะรกตา...และรกใจ
ที่ทำให้...เธอเหม็นเบื่อ...ทุกเชื่อวัน
ในสายตา...
ฉันไม่เคยมีค่า...กว่าใครทั้งนั้น
แม้เธอจะ...ไม่มีใคร...มาเกี่ยวพัน
เธอก็ไม่เคย...รักฉัน...ไม่เคยเลย
ตัวอะไร...ในสายตา
ที่เธอยังคว้าไว้...อย่างไม่เปิดเผย
หากคือคน...เก็บซ่อน...เหมือนก่อนเคย
ก็ฆ่ากัน...เสียเลย...มิต่างกัน
**********************************
บอกรักหมดใจ...เท่ากับเขา
ตอบหน่อยซิ...เรื่องระหว่างเรา
เธอนำเข้า...เขามา...แต่เมื่อไร
รักเขากับฉัน...
เท่า-เท่ากัน...ตัดใครไม่ได้
ยิ่งนานวัน...ก็เห็นเธอ...รักเขาหมดใจ
แล้วฉันล่ะ...คือตัวอะไร...ในหัวใจดำ-ดำของเธอ
***********************************
บอกแล้วไง...ว่ายังรัก
เรื่องจะให้ผลักเขาออกห่าง...เกินไปไหม
ในเมื่อเธอ...ยังรักฉันได้
แล้วเขาผิดอะไร...ที่ฉันต้องไล่...เขาไกลตา
ถ้าอยาก...ให้ฉันรักต่อ
ก็อย่ามาขอ...ในเรื่องที่...มากปัญหา
เรื่องให้ฉัน...รักเธอคนเดียว...ล้นอุรา
ขอบอกว่า...ยากเกินไป...อย่าขอเลย
*******************************************
ทำไม...ไม่เข้าใจกันบ้าง
ฉันไม่อาจ.ลาร้าง...สิ้นใคร..แม้คนหนึ่ง
จึงได้ขอ....มีเธอไว้...เพื่อส่งใจซึ้ง
อย่าได้โกรธขึ้ง...เบือนหนี...ทิ้งสัญญา
เขากับเธอ...ฉันเลือกไม่ได้
เห็นใจ...ฉันหน่อย...เถิดหนา
ลืมแล้วหรือ...ที่เธอ...เคยบอกว่า
ตราบสิ้นดินฟ้า...ไม่ขอเปลี่ยนใจ
มีเขา...เพิ่มมาอีกคน
คงไม่ใช่เหตุผล...ให้เธอเลิกรัก...ฉันใช่ไหม
ขอร้องล่ะนะ...ช่วยอยู่...กับฉันต่อไป
และอย่าคิด...ให้ฉันตัดใคร...เลือกใครอีกเลยเธอ
*************************************************
ไหนว่า...รักฉันมาก
มิทันไร...ก็ขอจาก...ขอลาหนี
ไหนว่า...รักฉัน...ล้นฤดี
พอฉันมี...ใจสอง...ก็เปลี่ยนไป
สมควรแล้ว...ที่ฉันมีเขา
จะได้รู้ว่าใจเธอนะ...มันแสนเบา...แค่ไหน
ไม่หนักแน่น...ในรักต่อฉันเลย...เพิ่งเข้าใจ
ถูกแล้ว...ที่ฉันมีใหม่...ไว้สำรอง
มิทันไร...ก็ขอจาก...ขอลาหนี
ไหนว่า...รักฉัน...ล้นฤดี
พอฉันมี...ใจสอง...ก็เปลี่ยนไป
สมควรแล้ว...ที่ฉันมีเขา
จะได้รู้ว่าใจเธอนะ...มันแสนเบา...แค่ไหน
ไม่หนักแน่น...ในรักต่อฉันเลย...เพิ่งเข้าใจ
ถูกแล้ว...ที่ฉันมีใหม่...ไว้สำรอง
จะไปตาย...ที่ไหน...ก็ไปเลย
อย่ามาเอ่ย...ว่ารัก...ให้คลื่นไส้
คนใจเบา...ลืมง่าย...ไปเถอะไป
ทิ้งฉันไว้...ดั่งคำ...เธอให้มา
ฉันจะได้...ครองคู่...อยู่กับเขา
เมื่อสิ้นเงา...คนที่...ก่อปัญหา
ชอบถามย้ำ...ให้ฉัน...ช้ำอุรา
ดั่งคนบ้า...มากรัก...แสนโลเล
***********************************
สุดท้าย...ความรัก...ที่ทุ่มเท
ต้องกลับมาเป๋...ด้วยคำพูด...เหลวไหล
ว่ายังรักฉันเสมอ...แค่มีรักเพิ่มอีก...จะเป็นไร
ถึงยังไง...ก็ยังรักฉัน...ไม่ตัดรอน
ง่ายดีนะ...คำนี้
เธอช่างแสนดี...แสนยอกย้อน
รักฉันกับเขา...เท่า-เท่ากัน...ไม่ขาดตอน
รู้ไหมว่าหัวใจฉันมันกร่อน...จนใกล้จะแหลกแล้ว...ที่เธอทำ
เห็นฉัน...เป็นตัวอะไร
ถึงมีไว้...แค่ควงเล่น...ขำ-ขำ
เอาหัวใจ...ของฉัน...ไปจองจำ
ด้วยคำว่ารัก...คงมั่น...ไม่ผันแปร
*************************************
น้ำตาหลั่ง...ให้ไป...จนไม่เหลือ
คิดและเชื่อ...ว่าอาจ...รั้งเธอได้
ไม่เกิดผล...ใดเลย...กับหัวใจ
ที่มากล้น...ด้วยไฟ...ใฝ่หลายคน
ดั่งหนามยอก...ฤทัย...ให้ไหวสั่น
แสนอัดอั้น...ตันจิต...คิดสับสน
จะรักต่อ...หรือจาก...สิ้นทุกข์ทน
เฝ้าเวียนวน...ครุ่นคิด...อนิจจา
อยู่กับไป...ไม่ต่าง...กันเลยหนอ
น้ำตาคลอ...พอแล้ว...เลิกร้องหา
คนมากรัก...ที่ไหน...จะกลับมา
กลั้นน้ำตา...ถอยห่าง...สิ้นอาลัย
*************************************
แค่ฝุ่นควัน...
ที่เธอไม่มีวัน..เห็นค่า...ซิใช่ไหม
แค่ขยะรกตา...และรกใจ
ที่ทำให้...เธอเหม็นเบื่อ...ทุกเชื่อวัน
ในสายตา...
ฉันไม่เคยมีค่า...กว่าใครทั้งนั้น
แม้เธอจะ...ไม่มีใคร...มาเกี่ยวพัน
เธอก็ไม่เคย...รักฉัน...ไม่เคยเลย
ตัวอะไร...ในสายตา
ที่เธอยังคว้าไว้...อย่างไม่เปิดเผย
หากคือคน...เก็บซ่อน...เหมือนก่อนเคย
ก็ฆ่ากัน...เสียเลย...มิต่างกัน
**********************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น