บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันพุธที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

หัวใจสะอื้น

น้ำตาไหล...หัวใจสะอื้น
กับความ...ข่มขื่น...ร่ำไห้
คิดถึง...เขาแทบ...ขาดใจ
กอดได้...เพียงเงา...ตัวเอง

หัวใจ...สะอื้น...สะอึก
ได้แต่...เฝ้านึก...เร้าเร่ง
กลับได้...เพียงความ...วังเวง
ฟังเพลง...บีบคั้น...ร่ำไป
******************
หัวใจ...โทรมโทรม...ของคนช้ำ-ช้ำ
มันถูก...กระทำ...มานานเนิ่น
รองรับ...แต่ความ...ยับเยิน
เจ็บเป็น...พะเนิน...รู้บ้างไหม

หัวใจ...มันจึง...สะอื้น
ได้แต่...ขมขื่น...ร่ำไห้
นี่แหละ...ความช้ำ...ย่ำใจ
กอดได้...เพียงความ...ระทม
*******************
หัวใจ...มันปริ...มันแตก
หัวใจ...มันแหลก...มันป่น
หัวใจ...สะอื้น...ฝืนทน
หัวใจ...เจ็บซ้น...เธอทำ

ด้วยคำ...ว่ารัก...วันก่อน
มาย้อน...ให้เจ็บ...เพ้อพร่ำ
หลอกรัก...แล้วทิ้ง...ไม่จำ
จึงช้ำ...หัวใจ...ระทม
*****************
หัวใจ...สะอื้น...ยืนเหม่อ
ซึมเซ่อ...ซวนเซ...แพ้พ่าย
บอบช้ำ...เจ็บปวด...ใจกาย
เดียวดาย...ไร้รัก...ถักทอ

หัวใจ...สะอื้น...ช้ำหนัก
ด้วยรัก...พังครืน...ทดท้อ
ทั้งที่...ฉันนี้...เฝ้ารอ
เธอกลับ...ร้องขอ...ให้ลืม

****************
เชิญตอกย้ำ...มาเถิด...เจ้าความคิด
เชิญเจ้าบิด...เจ้าบาด...คารมหมาย
เชิญเจ้าแช่ง...เจ้าชัก...ข้าให้ตาย
ให้สมกับ...ความแพ้พ่าย...ที่ได้มา

ข้าคือใจ...ที่ไม่...รู้เล่ห์เหลี่ยม
ถูกหนึ่งใจ...แสนเหี้ยม...เขาทำข้า
สมควรแล้ว...ให้เจ้า...มาบีฑา
เชิญเจ้าพร่า...เจ้าหยาม...ให้หายเคือง

******************
หัวใจ...สะอื้น...ฝืนเจ็บ
หัวใจ...มันเหน็บ...มันช้ำ
หัวใจ...มันทุกข์...ระกำ
หัวใจ...ถูกย่ำ...ซ้ำรอย

หัวใจ...มันโง่...รักมาก
หัวใจ...มันฝาก...รักบ่อย
หัวใจ...จึงช้ำ...สำออย
หัวใจ...ดวงน้อย...จึงตรม
****************
ขอโทษ...ที่ทำเธอเจ็บ...ในวันนั้น
เพราะฉันก็...สาหัสเช่นกัน...ในวันนี้

เรากลับมารักกัน...ได้ไหม...เริ่มใหม่อีกที
เก็บความปวดร้าวมากมี...ทิ้งให้หมด...มารักกัน
*******************
ฉันรู้ว่าเธอ...ปวดใจแค่ไหน...ในวันนั้น
ฉันรู้ว่าเธอ...สาหัสจาบัลย์...เพียงไหน
ฉันรู้ว่าเธอ...คงไม่คิด...ให้อภัย
ฉันรู้ว่าเธอ...หมดใจให้ฉัน...ฉันรู้ดี

แต่รู้ไหม...ว่าฉันเจ็บยิ่งกว่า...เธอหลายเท่า
รู้ไหมว่า...ฉันปวดร้าวมาก่อนที่...จะมีวันนี้
รู้หรือเปล่า...ว่าฉันต้องฝืนความรู้สึก...ที่มากมี
กับความรักล้นปรี่...ที่มีให้เธอ...คนที่ฉันบอกลา

อยากกลับมา...เคียงข้าง...เธออยู่ตลอด
อยากจะกอด...แขนโอบ...เธอหนักหนา
อยากมีเธอ...ในทุกๆ...ช่วงเวลา
อยากกลับมา...หารัก...ที่หลุดลอย

เมื่อหลุดพ้น...มาได้...ก็ต้องเจ็บ
ด้วยคำเหน็บ...จากเธอ...โถน้ำถ้อย
คงไม่เหลือ...เยื่อรัก...สักเพียงรอย
ฝันที่คอย...วันนี้...ต้องพังครืน
*******************
ต่อให้ฉัน...สิ้นใจตาย...ไปต่อหน้า
หัวใจที่เจ็บชา...เธอคงไม่...อภัยให้
เมื่อเธอมอง...ฉันผิดไปหมด...จะมีประโยชน์อันใด
จะต่อรองหัวใจ...ให้เธอหันกลับ...มารับฟัง

หยาดน้ำตา...ของเธอ
มันล้นเอ่อ...ในหัวใจที่เจ็บปวด...และสิ้นหวัง
อยากจะโอบกอดเธอเอาไว้...ด้วยสองแขน...สุดกำลัง
แต่ต้องฝังความรู้สึกทั้งหมด...สะกดเอาไว้...แล้วไกลจากเธอ
**********************
หัวใจ...ของฉัน...ดวงนี้
เคยมี...แต่เธอ...เชื่อไหม
อดีต...รักเธอ...สุดใจ
ตอนนี้...ขอไกล...เมินเธอ

หัวใจ...สะอื้น...กลืนช้ำ
เจ็บจำ...กับรัก...เพ้อเจ้อ
หน้าด้าน...คำด่า...ของเธอ
รักเก้อ...สุดช้ำ...จำลา
*******************
กล้ำกลืนก้อน....แข็งที่...มันจุกคอ
หมดหัวข้อ...แข็งขืน...ดึงเธอกลับ
แหงนหน้ามอง...นภา...ไม่กล้าซับ
กลัวเขาจับ...เราได้...ว่าใจตรม

กลั้นสะอื้น...ฝืนสะอึก...ไม่ให้เห็น
ไม่อยากเป็น...คนขวาง...ทางสุขสม
ทนเจ็บได้...เพื่อเธอ...ที่นิยม
ดั่งสายลม...แสนดี...พัดวีเธอ
*******************
หัวใจ...สะอื้น...ขื่นขม
จ่อมจม...กับรัก...เลือนหาย
ชอกช้ำ...เจ็บปวด...ใจกาย
เวียนว่าย...อยู่ใน...น้ำตา

โอ้ฟ้า...สวรรค์...กลั่นแกล้ง
เสียดแทง...หัวใจ...แห่งข้า

สะใจ...มากไหม...เมฆา
ดาวดาว...จันทรา...คงสุขใจ

หัวใจ...สะอื้น...กลืนกล้ำ
เจ็บช้ำ...กับคำ...เหลวไหล
หลอกว่า...รักค่า...กว่าใคร
แล้วไม่....กลับคืน...ยื่นตรม
*************************
หัวใจ....สะอื้น....ขื่นขม
ตรอมตรม...แค่ไหน...ใจยังฝืน
ครั้งนี้...สุดช้ำ...สุดกล้ำกลืน
หมดสิ้น...แรงยืน...ฝีนระทม

เพราะคำ...ขอโทษ...จากปากเธอ
ทำฉัน...จนเหม่อ...ขื่นขม
รักฉัน...แต่ไม่อาจ...ร่วมชม
ต้องขม...เพราะเค้า..มาแย่งเธอ
***********************
น้ำตาไหล...ใจขมขื่น
ต้องแอบ...สะอื้นสะอึก
เมื่อความรัก...มาตกผลึก
หัวใจ...มันสึก...มันกร่อน

เพราะเธอ...นั้นทำ...ให้ช้ำ
เพราะเธอ...ไม่จำ...คำอ้อน

เพระเธอ...ไร้สัตย์...คำวอน
เพราะเธอ...ไม่ทอน...รักคืน

เธอได้...รักไป...จากฉัน
แต่เธอ...ไม่ปัน...ไม่ยื่น
เธอให้...แต่ช้ำ...กล้ำกลืน
หัวใจ...สะอื้น...เพระเธอ
*********************
หัวใจ...สดใส...พลันแตก
หัวใจ...มาแหลก...มาป่น
หัวใจ...มาเจ็บ...ทุกข์ทน
หัวใจ...มาปน...น้ำตา

หัวใจ....มาสึก...มากร่อน
หัวใจ...ถูกทอน...หมดค่า
หัวใจ...มาไร้...ราคา
หัวใจ...มาบ้า...เพราะเธอ

หัวใจ...มันโศก...มันช้ำ
หัวใจ...มันจำ...เพ้อเจ้อ
หัวใจ....มันเจ็บ...จนเบลอ
หัวใจ...มันเจ๋อ...รักเอง

หัวใจ...สะอื้น....สะอึก
หัวใจ...ไม่ฝึก...ไม่เจ๊ง
หัวใจ....จึงป่น...เส็งเคร็ง
จึงเป็น...มะเร็ง...หัวใจ
**********************
เข้าข้าง...ตัวเอง..ตลอด
เก็บกอด...ความรัก...ชื่นฉ่ำ
ปิดหู...ปิดตา...ไม่จำ
ตอกย้ำ...ว่าเธอ...ยังแคร์

สุดท้าย...ทุกอย่าง...พังหมด
เธอขอ...คืนบท...งดแก้
หัวใจ...สะอื้น...ขื่นแด
ท้อแท้...สิ้นหวัง...พังครืน
************************
หัวใจ...สะอื้น...ขื่นนัก
ยอดรัก...เคยหวง...กลั่นแกล้ง
นำรัก...โหดร้าย...ทิ่มแทง
แสง...ฤทัย...ไม่คลาย

หัวใจ...สะอื้น...กลืนโศก
วิโยค...สุดจัก...เบาหาย
ชาตินี้...บุญน้อย...เปล่าดาย
ขอตาย...สังเวย...ระทม

*****************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น