สายลมเจ้าเอย...
ช่วยเฉลย...บอกข้า...ทีเถิดหนา
คนของใจ...อยู่ที่ใด...ไม่บอกลา
เอาแต่หลบ...หนีหน้า...วานบอกที
สายลมเจ้าขา...
ช่วยติดตาม...รักคืนมา...สู่ข้านี้
ช่วยรักษา...แผลช้ำ...ให้ข้าที
ข้าเจ็บปวด...สุดที่...จะบรรเทา
************************
สายลม...เจ้าเอย
ทำไมเขา...เงียบเฉย...ไปเช่นนี้
หรือเขาลืมผม...ไปหมดแล้ว...วานบอกที
สายลมจึงไม่มี...ความคิดถึงจากเขา...ส่งกลับมา
สายฝน...เจ้าเอย
ช่วยชะล้างหัวใจนิ่งเฉย...ออกจากใจ...ผมด้วยหนา
ชะออกไปให้หมด...ไม่อยากเก็บกด...หยดน้ำตา
จะได้ชินต่อการถูกชังน้ำหน้า...จากเขา...คนห่างไกล
**************************
สายลม...เจ้าเอย
ความรู้สึกนิ่งเฉย...จากเธอในวันนี้
ข้าขอฝากท่านหน่อย...ช่วยส่งคืนเธอคนแสนดี
ต่อไปข้าจะไม่มี...วันเจ็บจากการรอ
สายฝน...เจ้าเอย
ช่วยชะล้างคำอ้างเอ่ย...ที่เธอเคยขอ
ให้หมดไปจากใจข้า...ที่เถิด...สุดพะนอ
ความรักที่เกิดก่อ...นับจากนี้...จะไม่มีให้ปวดใจ
***************************
สายลม...เจ้าเอย
คำเฉลยจากใจเขา...คือข้้าใจร้าย
นี่นะหรือ...ถ้อยความทั้งหมด...จากท่านพระพาย
เล่นเอาใจหาย...เจ็บแสบ...ไม่เหลือดี
สายฝน...ช่วยหน่อย
บอกคนใจน้อย...ว่าข้ายังรอ...อยู่ตรงนี้
จะตากฝน...รอเขา...ทุกนาที
หากไม่มาดูใจข้า ณ ที่นี่...เราสองอาจไม่...ได้พบกัน
***********************
สายลมเจ้าเอย...
ไยพัดผ่าน...ข้าเลย...ไม่ไถ่ถาม
หรือส่งข่าว...ถึงเขา...บอกนิยาม
ว่าข้าสุด...จะห้าม...ความคำนึง
สายลมเจ้าเอย...
ช่วยเฉลย...บอกรัก...บอกคำซึ้ง
จากทรวงข้า...ได้ไหม...ถ้อยรำพึง
ฝากถึงคน...คนหนึ่ง...ที่จากไกล
*************************
สายลมเจ้าเอย...
รับฝากคำ...เฉลย...จากโอษฐ์ข้า
ผ่านไปถึง...โสตอิเหนา...เถิดเมตตา
บุษบา...อธิษฐาน...ให้เอ็นดู
*********************
สายลมท่านเอย...
ไยชาเฉย...เงียบงัน...ไม่ปั้นแต่ง
ไม่นำรัก...นำข่าว...คนสิ้นแรง
ไปแถลง...แก่เขา...ให้เข้าตา
สายลมท่านเอย...
ไยไม่เผย...บอกรัก...จากทรวงข้า
ให้เขาซึ้ง...สักนิด...แล้วพูดจา
ไยเชือนชา...นิ่งงัน...ท่านสายลม
************************
สายลม...
ความรักข้า...ต้องขม...ต้องป่นปี้
เพราะใครกัน...รู้ไหม...ตอบข้าที
ข้าเจ็บร้าว...เช่นนี้...ความผิดใคร
สายลม...
ไยเพาะบ่ม...แต่ลมช้ำ...มามอบให้
ไยพัดพา...นำรัก...ข้าจากไกล
เจ้าผิดมาก...รู้ไหม...เจ้าสายลม
**********************
สายลม...เคยพัด
สลัด...รักให้
ไม่หวน...ต่อใย
จากไกล...เลือนคำ
สายลม...หลงฟ้า
ลืมค่า...ผู้ช้ำ
สายลม...จองจำ
รักกล้ำ...สู่ทรวง
*************************
สายลมเศร้า...เคล้าข้า...ให้อาสัญ
ทุึกจำนรร...ยังชัด...ถนัดเสียง
โอ้ยอดรัก...ยอดชู้...เคยร่วมเรียง
บัดนี้เอียง...ใจภักดิ์...รักอีกคน
********************
ช่วยเฉลย...บอกข้า...ทีเถิดหนา
คนของใจ...อยู่ที่ใด...ไม่บอกลา
เอาแต่หลบ...หนีหน้า...วานบอกที
สายลมเจ้าขา...
ช่วยติดตาม...รักคืนมา...สู่ข้านี้
ช่วยรักษา...แผลช้ำ...ให้ข้าที
ข้าเจ็บปวด...สุดที่...จะบรรเทา
************************
สายลม...เจ้าเอย
ทำไมเขา...เงียบเฉย...ไปเช่นนี้
หรือเขาลืมผม...ไปหมดแล้ว...วานบอกที
สายลมจึงไม่มี...ความคิดถึงจากเขา...ส่งกลับมา
สายฝน...เจ้าเอย
ช่วยชะล้างหัวใจนิ่งเฉย...ออกจากใจ...ผมด้วยหนา
ชะออกไปให้หมด...ไม่อยากเก็บกด...หยดน้ำตา
จะได้ชินต่อการถูกชังน้ำหน้า...จากเขา...คนห่างไกล
**************************
สายลม...เจ้าเอย
ความรู้สึกนิ่งเฉย...จากเธอในวันนี้
ข้าขอฝากท่านหน่อย...ช่วยส่งคืนเธอคนแสนดี
ต่อไปข้าจะไม่มี...วันเจ็บจากการรอ
สายฝน...เจ้าเอย
ช่วยชะล้างคำอ้างเอ่ย...ที่เธอเคยขอ
ให้หมดไปจากใจข้า...ที่เถิด...สุดพะนอ
ความรักที่เกิดก่อ...นับจากนี้...จะไม่มีให้ปวดใจ
***************************
สายลม...เจ้าเอย
คำเฉลยจากใจเขา...คือข้้าใจร้าย
นี่นะหรือ...ถ้อยความทั้งหมด...จากท่านพระพาย
เล่นเอาใจหาย...เจ็บแสบ...ไม่เหลือดี
สายฝน...ช่วยหน่อย
บอกคนใจน้อย...ว่าข้ายังรอ...อยู่ตรงนี้
จะตากฝน...รอเขา...ทุกนาที
หากไม่มาดูใจข้า ณ ที่นี่...เราสองอาจไม่...ได้พบกัน
***********************
สายลมเจ้าเอย...
ไยพัดผ่าน...ข้าเลย...ไม่ไถ่ถาม
หรือส่งข่าว...ถึงเขา...บอกนิยาม
ว่าข้าสุด...จะห้าม...ความคำนึง
สายลมเจ้าเอย...
ช่วยเฉลย...บอกรัก...บอกคำซึ้ง
จากทรวงข้า...ได้ไหม...ถ้อยรำพึง
ฝากถึงคน...คนหนึ่ง...ที่จากไกล
*************************
สายลมเจ้าเอย...
รับฝากคำ...เฉลย...จากโอษฐ์ข้า
ผ่านไปถึง...โสตอิเหนา...เถิดเมตตา
บุษบา...อธิษฐาน...ให้เอ็นดู
*********************
สายลมท่านเอย...
ไยชาเฉย...เงียบงัน...ไม่ปั้นแต่ง
ไม่นำรัก...นำข่าว...คนสิ้นแรง
ไปแถลง...แก่เขา...ให้เข้าตา
สายลมท่านเอย...
ไยไม่เผย...บอกรัก...จากทรวงข้า
ให้เขาซึ้ง...สักนิด...แล้วพูดจา
ไยเชือนชา...นิ่งงัน...ท่านสายลม
************************
สายลม...
ความรักข้า...ต้องขม...ต้องป่นปี้
เพราะใครกัน...รู้ไหม...ตอบข้าที
ข้าเจ็บร้าว...เช่นนี้...ความผิดใคร
สายลม...
ไยเพาะบ่ม...แต่ลมช้ำ...มามอบให้
ไยพัดพา...นำรัก...ข้าจากไกล
เจ้าผิดมาก...รู้ไหม...เจ้าสายลม
**********************
สายลม...เคยพัด
สลัด...รักให้
ไม่หวน...ต่อใย
จากไกล...เลือนคำ
สายลม...หลงฟ้า
ลืมค่า...ผู้ช้ำ
สายลม...จองจำ
รักกล้ำ...สู่ทรวง
*************************
สายลมเศร้า...เคล้าข้า...ให้อาสัญ
ทุึกจำนรร...ยังชัด...ถนัดเสียง
โอ้ยอดรัก...ยอดชู้...เคยร่วมเรียง
บัดนี้เอียง...ใจภักดิ์...รักอีกคน
********************
สายลม...เจ้าเอย...ไยไม่บอก
กลับพัดหยอก...บอกข่าว...ความร้าวไหว
เธอที่รัก...ทางนั้น...มาปันใจ
สายลมให้...ได้เพียง...รักระทม
**************************
กลับพัดหยอก...บอกข่าว...ความร้าวไหว
เธอที่รัก...ทางนั้น...มาปันใจ
สายลมให้...ได้เพียง...รักระทม
**************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น