บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันเสาร์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ขอโทษนะ...ที่ใจอ่อนเกิน

ถามฉัน...ว่าโกหก...ทำไม
ถ้าบอกออกไป...เธอหรือ...จะฟังฉัน
เมื่อความโกรธ...ของเธอยังกรุ่น...อยู่อย่างนั้น
เหตุอะไร...ก็ไม่อาจปัน...ความรักกลับมา

เธอเกลียด...ฉันแล้ว...หมดเยื่อ
ไม่เหลือ...เวลา...ล้ำค่า
เธอบอก...เสียดาย...เวลา
แต่ว่า...ฉันสุข...เหลือเกิน

สุขที่...ได้ทำ...เพื่อเธอ
เสนอ...รักลวง...แล้วเหิน
หนีห่าง...ไม่ยอม...ร่วมเดิน
เพราะบังเอิญ...มีเขา...ก่อนใครใคร

น้ำมัน...ท่วมปาก...นี่นา
ไม่คิด...ว่าเธอ...จะใคร่
ก็เลย...บอกไม่...มีใคร
ขอโทษ...ที่ใจ...อ่อนเกิน
*****************************
ไม่ได้...ตั้งใจ...หลอกลวง
ไม่ได้...หมายควง...เล่น-เล่น
แต่เพระ...หัวใจ...ไม่จัดเจน
จึงห้ามใจ..ไม่เป็น..จนเผลอตัว

ทำให้...เธอหลงรัก
ทั้งที่มี...คนภักดิ์...ยังใจชั่ว

ตอนนี้...รู้สึกกลัว
จึงถอนตัว...มาไกลตา

อภัยให้...ด้วยนะ
ต่อนี้จะ...ไม่มาหา
ให้เธอ...ขัดอุรา
ฉันสัญญา...จากใจจริง
***************************
ขอโทษนะ...ที่ผ่านมา
ที่ทำเหมือนว่า...หัวใจว่างเปล่า
เมื่อความจริงปรากฎ...ทำให้...เธอปวดร้าว
จนเธอ...ต้องหมองเศร้า...ปวดร้าวทรมาน

เธอคิดว่าฉัน...ตั้งใจใช่ไหม
ที่ซ่อนใครไว้...ด้วยความสงสาร

ไม่อยากเห็นเธอ...ต้องทรมาน
จึงได้ก่อการ...ทำร้ายหัวใจ

จะเกลียดกัน...ก็เกลียดเลย
แม้เรา...จะเคย...เคียงใกล้
เมื่อแก้วมันร้าวแล้ว...จะกอบมันขึ้นมา...ก็ไม่มีประโยชน์อันใด
แต่ขอย้ำเอาไว้...ที่ฉันทำไปทั้งหมด...เพราะห่วงเธอ

******************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น