สิ้นตัวตน

ทรมาน...ใจเหลือ...เกินคนดี
ไม่เหลียวแล...ฉันคนนี้...น่าใจหาย
อยู่ใกล้เธอ...แต่เหมือน...ช่างเดียวดาย
เธอไม่ชาย...ตาแล...แม้หางตา

แต่ก็ยัง...ไม่เลิก...ที่จะรัก
ยังคงปัก...รักมั่น...ดั่งภูผา
ยังรักเธอ...ทั้งหมด...ในอุรา
รักเธอจน...สิ้นฟ้า...สิ้นตัวตน
************************
รักของฉัน...คงผิด...มากซินะ
เธอถึงล่ะ...ฉันไว้...ทำไม่สน
ทำเหมือนว่า...ฉันนี้...ไร้ตัวตน
เป็นแค่คน...เดินผ่าน...อย่างใครใคร

ขอบใจนะ...ที่ไม่...ไล่ตะเพิด
ให้ฉันเกิด...ความอาย...และโหยไห้
ขอบใจนะ...ที่ย้ำ...ให้เข้าใจ
ต่อนี้ไป...จะไม่...รบกวนเธอ
*********************
แอบมองเธออยู่ตรงนี้
เห็นภาพคนดีส่งยิ้มมาให้
เผลอยิ้มตอบ..ทั้งๆที่รู้..เธอส่งให้ใคร
ทำไงได้..ก้อใจ..อยากยิ้มให้เธอ

ก็รักเธอแล้วนี่นะ
ไม่มีวันซะหล่ะ..ถึงแม้ว่าฉันจะยิ้มเก้อ
จะรักเธอต่อไป..แม้ว่าไม่ได้อะไรจากเธอ
ฉันเองก้อไม่ได้เสนอ..ให้เธอมารักฉันเหมือนกัน
***************************
สำหรับเขา..แม้ว่าจะห่างไกลเธอ
ก้อยังชัดเจนเสมอ..เหมือนว่ามีเขาอยู่ใกล้ๆ

สำหรับฉัน...แม้ยืนขวางหน้าเธอ..โอบกอดเธอด้วยรักและห่วงใย
เธอก้อมองผ่านฉันไป..เหมือนอากาศที่ร้างไร้..สิ้นตัวตน
**********************
คนไร้ตัวตน..อย่างฉัน
ไม่มีวัน..เป็นหนึ่งในใจเธอได้

ก้อแค่สายลมที่ล่องลอย..พอให้เธอได้ชื่นใจ
หายร้อนเมื่อไร..ก้อไม่มีค่าอะไร..ให้ต้องจดจำ
************************
ในแววตาของเธอ
ที่มองเหม่อ..ทะลุร่างฉัน
มันยังคงให้ความสำคัญ
กับเขาคนนั้น..อย่างไม่จืดจาง

ในดวงใจของฉัน
เธอยังสำคัญ..ทุกวันไม่ห่าง
แม้ว่าฉันจะเหลือเพียงร่าง
รับของฉันก้อไม่ลาร้าง..ถอยห่างไปจากเธอ
************************
รู้ไหม...ว่าเวลา...ที่เธอยิ้ม
หัวใจฉันเอมอิ่ม...และมีความสุขยิ่งนัก
เธอสอน...ให้ฉัน...ได้รู้จัก
กับคำว่ารัก...ให้หัวใจ...ได้ชื่นบาน

และก็สอน...ให้รู้จัก...คำว่าผิดหวัง
สอนให้รู้จัก...ความชิงชัง...เมื่อถูกรักผลาญ
สอนให้รู้จัก...กับความเจ็บปวด...ทรมาน
สอนให้รู้ว่า...น้ำตาลรักที่ว่าหวาน...ไม่อาจผ่านลิ้นหัวใจ...ของฉันเลย
************************
แม้จะเป็น...สิ่งที่ไร้ค่า...ในสายตาของเธอ
ฉันก็ยัง...มั่นคงเสมอ...ต่อรักที่ยิ่งใหญ่

อาจเป็นเพียงเศษผงเข้าตา...ที่เธอแสนจะรำคาญ...และขัดเคืองใจ
สำหรับฉันเธอมีค่าเหนือสิ่งอื่นใด...ที่ฉันลืมไม่ได้...แม้จะสิ้นไร้ซึ่งตัวตน
***************************
เราเจอ....กันทุกวัน
เธอสำคัญ...ต่อฉันเสมอ
ฉันจดจำทุกอย่าง...ที่เกี่ยวข้องกับเธอ
แอบฝัน...แอบเพ้อ...เสมอมา

เธอเจอ...ฉันทุกวัน
แต่ไม่เคย...สนใจ..มองหน้า
ไม่แม้แต่...จะชายตา
ทำเหมือนว่า...ฉันไร้ตัวตน
************************
ถ้าเลือกได้
ฉันคงไม่...อยากเป็นฉัน
ผู้หญิงที่...ไม่เคยสำคัญ
ว่างเปล่าแบบนั้น...ฉันคง...ไม่ขอเป็น

ถ้าเลือกได้
ฉันขอเป็น...คนที่...เธอแลเห็น
เป็นคนสำคัญ...ของเธอตั้งแต่เช้า...จรดเย็น
ค่ำคืนตื่นฝันได้รับบทเด่น...เป็นคนที่เธอแลเห็น...ไม่ใช่คนที่ไร้ตัวตน
*************************
จะยังมีรัก...ให้เธอต่อไป
แม้ในหัวใจ...เธอไม่เคยมีฉัน
ได้เห็นเธอ...มีความสุข...อยู่ทุกวัน
คนไร้ความสำคัญ...ก้อชื่นใจ

จะยังรักเธอ...ไปจนกว่า
เธอจะหันหน้ามา...ส่งยิ้มให้
ซึ่งก้อหมายถึง...ไม่มีวัน...เลิกรักเธอไง
เพราะเป็นไปไมได้...ที่เธอจะส่งยิ้มมาให้ฉัน...คนไร้ตัวตน
*************************
ไร้ตัวตน...สุดจะ...จับต้องได้
ต้องใช้ใจ...แลกใจ...เพื่อค้นหา
บ้างสมหวัง...บ้างก็...มีน้ำตา
เพื่อแลกมา...กับรัก...ไร้ตัวตน

แด่ตัวตน...ที่ฉัน...เคยหวังวาด
ปราศจาก...ข้อแม้...มิเป็นผล
มิอาจยื้อ...มันกลับ...สู่กมล
มันไม่สน...คนช้ำ...จึงอำลา
************************
จะรอ...เธอต่อไป
ร่ำไห้...ทุกวัน...อยู่อย่างนี้

แม้ไม่อาจ...เด่นชัด...ก็ตามที
จะรักเธอ...ทั้งที่...ไร้ตัวตน
*****************
เป็นแค่...ฝุ่นควัน...ขัดเคือง
แค่เศษ...กระเบื้อง...หมดค่า
แค่ของ...หมดอายุ...ขึ้นรา
เธอจะ...ชายตา...อย่างไร

ช่างไร้...ตัวตน...ยิ่งนัก
ไม่มี...แม้หลัก...จะเหนี่ยวไว้
แค่ผง...เข้าตา...ขัดใจ
ถูกเธอ...ล้างไป...ไม่ไยดี
********************
พยายาม...ทำตัว...ให้คู่ควร
ก็ยังถูก...ตีรวน...อยู่อย่างนี้
ใช่ซินะ...เรามัน...ไม่มีดี
เป็นแค่สิ่ง...ไร้ที่...จะพึ่งพา

ไร้ตัวตน...สำหรับ...หัวใจเธอ
ทั้งที่เจ๋อ...ยืนอยู่...ซึ่งๆหน้า
กลับมองเมิน...ข้ามไป...ไม่ชายตา
นี่แหละหนา...หน้าโง่...สมคำลือ
********************
ได้ฐานะ...เพียงแค่...นอกสายตา
ไม่มีสิทธิ์...ในอุรา...ของเธอนี้

ท่องเอาไว้...ย้ำกับใจ...เสียให้ดี
เธอไม่มี...วันเห็น...รักของเรา
*************************

ไร้ตัวตน...เสียแล้ว...ดวงใจเอ๋ย
สุดอ้างเอ่ย...ให้เธอ..มาเห็นค่า

ดั่งเศษฝุ่น...ปลิวคว้าง...เสมอมา
ไม่มีใคร...อยากคว้า...มาครอบครอง

*******************
อยู่ต่อหน้า...แท้-แท้...ไม่แลเห็น
สุดลำเค็ญ...ค่ารัก...ไม่เหลือค่า
ดั่งเศษฝุ่น...ปลิวคว้าง...ในอุรา
สร้างแต่ความ...ทรมา...ขัดเคืองใจ

ดั่งเป็นตัว...เป็นตน...แต่มองผ่าน
เหมือนมีม่าน...กั้นขวาง...ทางรักไว้
แทบเดินชน...ยังไม่สน...ไม่ใส่ใจ
จึงร้างไร้...สิ้นตน...จากรักเธอ
***********************
คงต้อง...เข้มแข็งเสียที
อ่อนแออยู่แบบนี้...ก็ช่วยอะไรไม่ได้

เป็นเศษฝุ่นมาตลอด...แล้วจะเป็น...ต่อทำไม
จะมีตัวตนหรือไม่...ฉันก็คือคนที่...เจ็บปวดใจอยู่ดี
**********************
เจ็บนะที่รู้...
ตั้งแต่เฝ้าดูเธอมา...ไม่เคยมี...ฉันคนนี้
อยู่ในใจของเธอ...เลยสักครั้ง...ไม่เคยมี
เจ็บปวดสิ้นดี...กับท่าที...แสนเย็นชา

ปวดนะที่ได้เห็น...
ว่าคนสวยคนเด่น...เป็นคนที่...เธอคบหา

ผิดกับฉัน...ผู้หญิงหน้าตา...ธรรมดา
ที่ถูกตราหน้า...ว่าหน้าด้าน...และหน้าทน

สำหรับเธอ...
ฉันคงทำได้...แค่เพ้อ...แค่นั่งบ่น
ไม่ผิดอะไร...กับเศษผงปลิวคว้าง..และปะปน

อยู่ในถนนแห่งรัก...ของเธอกับเขา...ที่เหมาะสมคู่ควร
******************