ฉันมาช้า...เกินไป...ใจจึงเจ็บ
ได้แต่เก็บ...คำรัก...ไว้ในจิต
เขามีคู่...เคียงกาย...สุดใกล้ชิด
ฉันไร้สิทธิ์...ชิดชม...ต้องข่มทรวง
ทั้งทั้งที่...ฉันรัก...เธอที่สุด
มิอาจหยุด...รักได้...ดั่งใบร่วง
เธอก็ยัง...รักเขา...ที่สุดลวง
จะไม่หวง...ห่วงเธอ...ได้เช่นไร
เลิกกับเขา...เถิดหนา...เลิกเสียเถิด
กลับมาเปิด...ตำนาน...แห่งธารใส
ธารที่แสน...จะสุข...ลืมทุกข์ไป
อย่าปล่อยให้...โคลนชั่ว...มันยั่วธาร
อยู่กับเขา...เมื่อไม่...มีความสุข
แล้วจะทุกข์...ต่อใย...ให้ไฟผลาญ
เลิกเสียเถิด...กลับใจ...อย่าใฝ่มาร
นึกเสียว่า...สงสาร...ฉันเถิดเธอ
******************************
ถ้าเป็น...คนดี...แล้วเจ็บ
จะเก็บ...มันต่อ...ไปไหม
จะยอม...แอบรัก...ต่อไป
หรือส่ง...สายใย...แย่งมา
ถ้าเป็น...คนเลว...แล้วสุข
ไม่ทุกข์...กลืนกล้ำ...ร่ำหา
ก็ต้อง...แย่งชิง...อุรา
เอาเขา...นั้นหนา...มาครอง
จะดี...หรือเลว...แค่ไหน
หัวใจ...ก็ต้อง...กลัดหนอง
เพราะเขา...ไม่เคย...เหลียวมอง
จะร่ำ...ร้องหา...ป่วยการ
*************************
สงสาร...ฉันบ้าง...เถิดที่รัก
เธอไม่ทัก...ก็อย่า...ทำเมินเฉย
ทำกับฉัน...เหมือนคน...ที่คุ้นเคย
คำที่เอ่ย...ว่ารัก...อย่าเก็บมัน
ถ้ามันทำ...ให้เธอ...รังเกียจนัก
ด้วยมันหนัก...ใจเธอ...ออกอย่างนั้น
ก็ทิ้งมัน...แล้วอย่า...ทำเมินกัน
ทำกับฉัน...เหมือนก่อน...ได้ไหมเธอ
*************************
ไม่ต้อง...มาคิด...แทนฉัน
จะเจ็บปวด...ก็ช่างมัน...ฉันทนได้
อย่ามาบังคับ...ให้ฉันตัดใจ
ฉันขอแค่...รักเธอต่อไป...ไม่ได้หรือยังไงกัน
แค่ความ...สงสาร...เห็นใจ
หากว่ามันให้...กันยาก...ขนาดนั้น
ก็จะไม่...รบกวนเธอหรอก...ไม่ขอมาเกี่ยวพัน
แต่เรื่องจะให้ฉัน...ลืมเธอ...ไม่มีทาง
*******************************
สงสาร...ฉันบ้าง...เถิดนะ
อย่าผละ...อย่าหนี...ได้ไหม
ขอเศษ...ซากรัก...จากใจ
เยื่อใย...สักหน่อย...ให้กัน
อย่าทิ้ง...ให้ฉัน...โดดเดี่ยว
แค่เหลียว...มาบ้าง...เท่านั้น
พยุง...หัวใจ...จาบัลย์
สงสาร...ใจฉัน...เถิดเธอ
*****************************
นึกเสียว่า...สงสาร
อย่าลงทัณฑ์...กันเลยได้ไหม
แค่นี้..ฉันก็...ปวดใจ
ทำไม...ต้องไล่...ให้ไกลเธอ
ขออยู่...แบบนี้...ได้ไหม
อยู่ใกล้...เธอแบบ...เก้อเก้อ
อยู่แบบ...หัวใจ...เบลอเบลอ
อยู่แบบ...เหม่อเหม่อ...เพ้อต่อไป
สงสาร...ฉันหน่อย...เถิดนะ
อย่าฉะ...ฉันเลย...ได้ไหม
แค่เธอ..ไม่มี...เยื่อใย
ก็บาด...หัวใจ...เกินพอ
********************
พอเถอะนะ...เลิกพูด...กันเสียที
ว่าเธอเอง...ก็มี...หัวใจให้
ฉันมิได้...รักข้างเดียว...อย่างเข้าใจ
ให้สงสาร...หน่อยได้ไหม...อะไรกัน
รักรักรัก...รักแล้ว...ได้อะไร
ในเมื่อเธอ...ไม่สื่อใจ...มาให้ฉัน
ได้แต่เก็บ...ความรัก...แล้วเงียบงัน
ไม่ต่อเติม...ความฝัน...รักสองเรา
ฉันสงสาร...ตัวเอง...เสียมากกว่า
ที่เธอไม่...เอื้อมคว้า...ฉันดั่งเขา
คนขี้ขลาด...ควรแล้ว...ต้องซบเซา
อยู่กับรัก...เก่าเก่า...ที่โง่งม
***************************
ฉันมันคง...ไร้ค่า...จริง-จริง
จึงถูกทิ้ง...ถอยห่าง...อยู่แบบนี้
เธอไม่เคย...สนใจ...ไยดี
แม้แต่ชอบ...ก็ไม่มี...อะไรกัน
สงสาร...กันหน่อย...ได้ไหม
ทำไม...มันยาก...อย่างนั้น
แค่เหลียว...มาบ้าง...บางวัน
แลฉัน...สักหน่อย...ก็ยังดี
นอกจาก...ไม่แล...ยังหมิ่น
ว่าฉัน...นั้นสิ้น...ศักดิ์ศรี
แจกรัก...ทั้งที่เป็น...สตรี
ช่างจี้...หัวใจ...เสียจริง
เพราะรัก...คำเดียว...โดยแท้
ฉันจึง...พ่ายแพ้...แน่นิ่ง
ทั้งที่...รักฉัน...คือความจริง
เธอกลับ...ละทิ้ง...ไม่เหลียวแล
******************************
ฉันขอ...แค่เธอ...สงสาร
เจือจาน...รอยยิ้ม...มาให้
ไม่รัก...ไม่ว่า...อะไร
เพราะเธอ...มีใคร...ให้ดูแล
ถ้าหาก...ว่าเธอ...ไม่มี
พื้นที่...ห้องใจ...ที่แน่วแน่
เธอจะรับ...ใครไว้...เทคแคร์
ฉันก็คือ...คนแพ้...อยู่ดี
*************************
สงสารคน...ที่มัน...รักเธอบ้าง
รู้ไหม...มันอ้างว้าง...เจ็บปวดแค่ไหน
ที่หลงรัก...คนที่...ไม่มีใจ
ไม่รักกัน...ก้ออย่าไล่...ให้ไกลเธอ
ฉันขอแค่...ได้มอง...เธอต่อไป
และจะไม่ขออะไร...เจียมตัวเจียมใจ...ไม่คิดเผยอ
แค่ความสงสารเท่านั้น...ที่อยากได้...จากเศษเสี้ยวแห่งใจเธอ
ได้โปรดอย่ายื่นข้อเสนอ...ให้ฉันตัดเธอ...ออกไปจากใจ
****************************
ได้แต่เก็บ...คำรัก...ไว้ในจิต
เขามีคู่...เคียงกาย...สุดใกล้ชิด
ฉันไร้สิทธิ์...ชิดชม...ต้องข่มทรวง
ทั้งทั้งที่...ฉันรัก...เธอที่สุด
มิอาจหยุด...รักได้...ดั่งใบร่วง
เธอก็ยัง...รักเขา...ที่สุดลวง
จะไม่หวง...ห่วงเธอ...ได้เช่นไร
เลิกกับเขา...เถิดหนา...เลิกเสียเถิด
กลับมาเปิด...ตำนาน...แห่งธารใส
ธารที่แสน...จะสุข...ลืมทุกข์ไป
อย่าปล่อยให้...โคลนชั่ว...มันยั่วธาร
อยู่กับเขา...เมื่อไม่...มีความสุข
แล้วจะทุกข์...ต่อใย...ให้ไฟผลาญ
เลิกเสียเถิด...กลับใจ...อย่าใฝ่มาร
นึกเสียว่า...สงสาร...ฉันเถิดเธอ
******************************
ถ้าเป็น...คนดี...แล้วเจ็บ
จะเก็บ...มันต่อ...ไปไหม
จะยอม...แอบรัก...ต่อไป
หรือส่ง...สายใย...แย่งมา
ถ้าเป็น...คนเลว...แล้วสุข
ไม่ทุกข์...กลืนกล้ำ...ร่ำหา
ก็ต้อง...แย่งชิง...อุรา
เอาเขา...นั้นหนา...มาครอง
จะดี...หรือเลว...แค่ไหน
หัวใจ...ก็ต้อง...กลัดหนอง
เพราะเขา...ไม่เคย...เหลียวมอง
จะร่ำ...ร้องหา...ป่วยการ
*************************
สงสาร...ฉันบ้าง...เถิดที่รัก
เธอไม่ทัก...ก็อย่า...ทำเมินเฉย
ทำกับฉัน...เหมือนคน...ที่คุ้นเคย
คำที่เอ่ย...ว่ารัก...อย่าเก็บมัน
ถ้ามันทำ...ให้เธอ...รังเกียจนัก
ด้วยมันหนัก...ใจเธอ...ออกอย่างนั้น
ก็ทิ้งมัน...แล้วอย่า...ทำเมินกัน
ทำกับฉัน...เหมือนก่อน...ได้ไหมเธอ
*************************
ไม่ต้อง...มาคิด...แทนฉัน
จะเจ็บปวด...ก็ช่างมัน...ฉันทนได้
อย่ามาบังคับ...ให้ฉันตัดใจ
ฉันขอแค่...รักเธอต่อไป...ไม่ได้หรือยังไงกัน
แค่ความ...สงสาร...เห็นใจ
หากว่ามันให้...กันยาก...ขนาดนั้น
ก็จะไม่...รบกวนเธอหรอก...ไม่ขอมาเกี่ยวพัน
แต่เรื่องจะให้ฉัน...ลืมเธอ...ไม่มีทาง
*******************************
สงสาร...ฉันบ้าง...เถิดนะ
อย่าผละ...อย่าหนี...ได้ไหม
ขอเศษ...ซากรัก...จากใจ
เยื่อใย...สักหน่อย...ให้กัน
อย่าทิ้ง...ให้ฉัน...โดดเดี่ยว
แค่เหลียว...มาบ้าง...เท่านั้น
พยุง...หัวใจ...จาบัลย์
สงสาร...ใจฉัน...เถิดเธอ
*****************************
นึกเสียว่า...สงสาร
อย่าลงทัณฑ์...กันเลยได้ไหม
แค่นี้..ฉันก็...ปวดใจ
ทำไม...ต้องไล่...ให้ไกลเธอ
ขออยู่...แบบนี้...ได้ไหม
อยู่ใกล้...เธอแบบ...เก้อเก้อ
อยู่แบบ...หัวใจ...เบลอเบลอ
อยู่แบบ...เหม่อเหม่อ...เพ้อต่อไป
สงสาร...ฉันหน่อย...เถิดนะ
อย่าฉะ...ฉันเลย...ได้ไหม
แค่เธอ..ไม่มี...เยื่อใย
ก็บาด...หัวใจ...เกินพอ
********************
พอเถอะนะ...เลิกพูด...กันเสียที
ว่าเธอเอง...ก็มี...หัวใจให้
ฉันมิได้...รักข้างเดียว...อย่างเข้าใจ
ให้สงสาร...หน่อยได้ไหม...อะไรกัน
รักรักรัก...รักแล้ว...ได้อะไร
ในเมื่อเธอ...ไม่สื่อใจ...มาให้ฉัน
ได้แต่เก็บ...ความรัก...แล้วเงียบงัน
ไม่ต่อเติม...ความฝัน...รักสองเรา
ฉันสงสาร...ตัวเอง...เสียมากกว่า
ที่เธอไม่...เอื้อมคว้า...ฉันดั่งเขา
คนขี้ขลาด...ควรแล้ว...ต้องซบเซา
อยู่กับรัก...เก่าเก่า...ที่โง่งม
***************************
ฉันมันคง...ไร้ค่า...จริง-จริง
จึงถูกทิ้ง...ถอยห่าง...อยู่แบบนี้
เธอไม่เคย...สนใจ...ไยดี
แม้แต่ชอบ...ก็ไม่มี...อะไรกัน
สงสาร...กันหน่อย...ได้ไหม
ทำไม...มันยาก...อย่างนั้น
แค่เหลียว...มาบ้าง...บางวัน
แลฉัน...สักหน่อย...ก็ยังดี
นอกจาก...ไม่แล...ยังหมิ่น
ว่าฉัน...นั้นสิ้น...ศักดิ์ศรี
แจกรัก...ทั้งที่เป็น...สตรี
ช่างจี้...หัวใจ...เสียจริง
เพราะรัก...คำเดียว...โดยแท้
ฉันจึง...พ่ายแพ้...แน่นิ่ง
ทั้งที่...รักฉัน...คือความจริง
เธอกลับ...ละทิ้ง...ไม่เหลียวแล
******************************
ฉันขอ...แค่เธอ...สงสาร
เจือจาน...รอยยิ้ม...มาให้
ไม่รัก...ไม่ว่า...อะไร
เพราะเธอ...มีใคร...ให้ดูแล
ถ้าหาก...ว่าเธอ...ไม่มี
พื้นที่...ห้องใจ...ที่แน่วแน่
เธอจะรับ...ใครไว้...เทคแคร์
ฉันก็คือ...คนแพ้...อยู่ดี
*************************
สงสารคน...ที่มัน...รักเธอบ้าง
รู้ไหม...มันอ้างว้าง...เจ็บปวดแค่ไหน
ที่หลงรัก...คนที่...ไม่มีใจ
ไม่รักกัน...ก้ออย่าไล่...ให้ไกลเธอ
ฉันขอแค่...ได้มอง...เธอต่อไป
และจะไม่ขออะไร...เจียมตัวเจียมใจ...ไม่คิดเผยอ
แค่ความสงสารเท่านั้น...ที่อยากได้...จากเศษเสี้ยวแห่งใจเธอ
ได้โปรดอย่ายื่นข้อเสนอ...ให้ฉันตัดเธอ...ออกไปจากใจ
****************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น