ใจร้าว

ะให้ฉัน...กลับมา...ดั่งวันก่อน
จะให้ฉัน...กลับมาอ้อน...มาวอนหา
จะให้ฉัน...หวลคืน...กลืนน้ำตา
จะให้ฉัน...ย้อนมา...เพื่อสิ่งใด

ในเมื่อใจ...ฉันมัน...ร้าวไปแล้ว
ในเมื่อใจ...มันแป้ว...มันหม่นไหม้
ในเมื่อใจ...มันเข็ด...ขยาดใจ
สมควรไหม...หวลคืน...ผสานรอย
****************************
อันแก้วร้าว...ยากนัก...จะประสาน
ยิ่งดวงมาลย์...ร้าวแล้ว...ยิ่งยากใหญ่

จะให้ฝืน...หน้ากลับ...มาต่อใย
รับไม่ไหว...หรอกหนา...ใจแหลกลาญ
******************
คิดจะประสาน...รอยร้าว...ในใจฉัน
ทั้งที่มันไม่เคยสำคัญ...กับเธอ...เลยนะหรือ
จะทำไปทำไม...หรือว่าอยู่ในช่วง...ฝึกฝีมือ
ก่อนจะแย่งยื้อ...เอาไปเหยียบ...เหมือนก่อนมา

หัวใจฉันไม่ได้แกร่ง...อย่างที่...เธอคาดคิด
มันอาจปกปิด....รอยแผล...แสดงแต่ความกล้า
น้ำตาที่ไหล...อาจดูเสแสร้ง...แกล้งมารยา
ที่เธอไม่เคยรู้ว่า...มันคือน้ำตาที่เจ็บปวด...อย่างแท้จริง
************************
ฉันคงเลว...ในสายตา...มากซินะ
ซึ้งแล้วล่ะ...แค่นี้...ก็ซึ้งแล้ว
ฉันรักเธอ...ถนอม...ดั่งดวงแก้ว
จะแน่แน่ว...แค่ไหน...ก็ไม่ดล

ฉันเลว...จนไม่...อาจหวนกลับ
ยอมรับ...ในเหตุ...ในผล
ที่รัก...ต่อไป...ไม่ต้องทน
กับคน...โลเล...หลอกลวง

ขอกอด...เธอครั้ง...สุดท้าย
ยอมพ่าย...ใจเธอ...ที่ห่วง
สุดท้าย...เท่านั้น...พุ่มพวง
อย่าหวง...ขอกอด...ก่อนไป

ต่อไป...จะไม่...เห็นหน้า
คนเลว...ชั่วช้า...เหลวไหล
กอดเดียว...เท่านั้น...ทรามวัย
รีบกอด...จะได้ไกล...สมใจเธอ
**********************
รู้ไหม
ว่าความเจ็บช้ำ...มันเป็นยังไง...คุณรู้หรือเปล่า
รู้บ้างไหม...ว่าอาการ...ซึมเศร้า
เจ็บปวดรวดร้าว...มันทรมาน...เพียงใด

รู้ไหม...ว่าหยดน้ำตา
ของฉันมันหลั่งมา...มากมายเพียงไหน
รู้บ้างหรือเปล่า...ว่าใจร้าว...มันเป็นยังไง
มันทุกข์มันท้อ...มันทรมานอย่างไร...คุณเคยรู้สึกไหม...ไม่ซินะคุณคงไม่เค
**************************
พอทีเถอะ...คำหวาน...ของคุณ
ไม่ต้องการุณ...กันอีก...ถ้ารักไม่มีให้
ฉันต้องการความรัก...มากกว่า...คำปลอบใจ
เมื่อคุณไม่มีให้...ก็ไม่ต้อง...มาห่วงใยกัน

ไปเถอะ...ไปเสียที
คุณทำแบบนี้...เท่ากับ...เย้ยหยัน
รู้ไหมใจฉันที่ร้าว...เพราะใคร...ทำมัน
ก็เพราะคุณทั้งนั้น...คุณทำมัน...จบแหลกยับเยิน
***********************
ไม่มีอะไร...ทำให้ดีขึ้น
นอกจากชามึน...ปวดเหน็บ...ที่ใจดวงนี้

มันร้าวไปหมด...รู้บ้างไหมคนดี
ทุกพื้นที่ของหัวใจ...มันปวดเจ็บ...ร้าวระบม
**********************
คงมีความสุข...มากซินะเธอ
ที่ทำให้ฉัน...ซึมเซ่อ...ได้ถึงเพียงนี้
คงมี...ความสุขดี
เพราะมากมี...แต่คนข้างกาย

จึงไม่รู้สึก...เจ็บปวด...อะไรเลย
กับการเปรียบเปรย...ความเจ็บ...ความโหดร้าย

ความปวดเจ็บ...คงไม่...เคยระคาย
จึงไม่รู้ความหมาย...ของใจร้าว...คงไม่เคย

น้ำตาของฉัน...ที่เธอมองเมิน
คงคิดว่าฉันเชื้อเชิญ...เธอให้...มาเอื้อนเอ่ย
ผิดแล้วล่ะ...เพราะรู้ว่า...เธอต้องเฉยเมย
แค่จะมาลงเอย...ความปวดเจ็บให้หมด...เท่านั้นเอง
***************************
หยุดตะลึง...ครึ่งนาที...ที่หัวใจ
เธอมีใหม่...เสียแล้ว...ช่างขายหน้า
ยืนตัวชา...เหมือนไฟช็อต...เข้าอุรา
อนิจจา...นี่หรือ...คือรักจริง

หลงเททุ่ม...หัวใจ...ให้กับเธอ
กลับต้องเซ่อ...หม่นทรวง...เธอควงหญิง
มาหยามเย้ย...หัวใจ...ให้เวียนวิง
มาทอดทิ้ง...ให้ใจ...ร้าวระบม
********************************
ใจร้าว...
ยิ่งคืนหนาว...หัวใจ...ยิ่งร้าวหนัก
ทั้งหนาวทั้งเจ็บ...กับคำว่า...คนเคยรัก
ช่างปวดเจ็บ...ยิ่งนัก...เมื่อรักคลาย

ใจร้าว...
มองเดือนดาว...พราวฟ้า...ยิ่งใจหาย
เคยอุ่นอ้อม...เคยมองดาว...เคยอุ่นกาย
บัดนี้ต้อง...มาเจ็บอาย...ไร้คู่ชม
***********************
ใจร้าว...
ไม่มีกาว...อันใด...ประสานได้
ยากประสาน...หล่อหลอม..ห้วงหัวใจ
ให้กลับเดิม...เริ่มใหม่...ดั่งก่อนกาล

ใจร้าว...
พอเถอะ...เรื่องราวที่เคย...ได้ขับขาน
พอเถอะ...รักที่...แสนร้าวราน
ฉันทนทรมาน...มานานแล้ว...จบกันที
*********************
ใจร้าว...
ความรัก...เพริศพราว...ที่เคยสดใส
กลับกลายเป็น...ความมืดบอด...หมดเยื่อใย
ไม่หลงเหลืออะไร...ให้ไขว่คว้า...ครอบครอง

ใจร้าว...
น้ำตาร่วงพราว...เศร้าหม่นหมอง
เจ็บปวด...เพ้อคลั่ง...น้ำตานอง
เมื่อรัก...ลอยล่อง...ไม่หวนคืน
*************************
สะสม...ความเจ็บปวด
ไว้ในหัวใจอย่างยิ่งยวด...จนรับอีกไม่ไหว

จนหัวใจรานร้าว...สุดจะดึงรั้ง...มันต่อไป
จึงขอตัดเยื่อตัดใย...เพื่อรักษาแผลใจ...ให้หายดี
***************************
ต้องทรุดร่าง...ลงกอง...กับพื้นทราย
รักสลาย...ถอยห่าง...จากวิถี
สุดที่รัก...เคยหมาย...ร่วมชีวี
นับจากนี้...เธอมี...เจ้าของใจ

ทิ้งความหลัง...เคยหวาน...เคยครองคู่
แก่ฉันผู้...อดสู...สะอื้นไห้
หยาดน้ำตา...หล่นร่วง...ร้าวทรวงนัย
สุดจะกลั้น...อาลัย...ใจร้าวรอน
******************************
น้ำตาหลั่ง...ให้เธอ...ผู้ทำร้าย
หลังจากรัก...มลาย...หมดสิ้นค่า
โอ้สุดยอด...แห่งรัก...หวังพึ่งพา
กลับหลบลี้...หนีหน้า...ไม่มาเจอ

ปล่อยให้ใจ...ค่อย-ค่อย...จะราญร้าว
จนสุดสาว...ให้คง...มั่นเสมอ

หมดเรี่ยวแรง...จะยั้ง...รักบำเรอ
ด้วยน้ำตา...มันเอ่อ...ล้นหัวใจ

รับสภาพ...ไม่ไหว...ใจใกล้ทรุด
ด้วยมิอาจ...จะหยุด...ความช้ำได้
ด้วยใจซื่อ...ถือสัตย์...สุดปัดไป
จึงหมองไหม้...ครองช้ำ...อย่างร้าวรอน
*****************************
ด้วยเชื่อมั่น...ว่าเธอ...ไม่ทิ้งขวาง
กลับนำทาง...ขื่นขม...มายื่นให้
ด้วยเชื่อว่า...ความรัก...ที่ได้ไป
เธอจะไม่...ดึงกลับ...ทิ้งสัญญา

ด้วยเชื่อคำ...เธอบอก...ทุก-ทุกอย่าง
จึงเจ็บปวด...ไร้ร้าง...เสน่หา
ด้วยเชื่อใจ...เธอมาก...ตลอดมา
จึงโศกา...ครองช้ำ...สุดร้าวรอน
*****************************
มิได้คิด...ผลาญพร่า...เธอให้ตาย
มิได้หมาย...ทำร้าย...หัวใจเ้ซ่อ
แต่เพราะหมด...สิทธิ์รัก...สิทธิ์บำเรอ
เหลือเพียงแค่...รักเก้อ...ให้เธอครอง

จึงอยู๋อย่าง...ปวดร้าว...เศร้าในอก
เจ็บช้ำฟก...สะทกใจ...ให้หม่นหมอง
อยากกอดเธอ...อยากเคียงข้าง...ร่วมประคอง
แต่แล้วต้อง...ครองช้ำ...จำใจลา
************************
หัวใจร้าว...
เมื่อคราว...เห็นเธอ...นั้นมีใหม่
มันปวด...มันชา...ทั้งหัวใจ
น้ำตา...หลั่งไหล...ไม่รู้ตัว

หัวใจร้าว...
เมื่อคราว...เธอไกล...ไม่เห็นหัว
ตีจาก...ฝากคำ...โดยไม่กลัว
ว่าหัว...ใจใคร...จะแหลกราญ
***************************