รู้แก่ใจ...ว่าไม่...มีอีกแล้ว
รู้ว่าต้อง...คลาดแคล้ว...สุดเคียงใกล้
รู้ตลอด...ว่าเธอ...อยากจะไป
รู้ว่าเธอ...ซ่อนใคร...ไว้อีกคน
รู้เสมอ...ว่าเธอ...นั้นหมดรัก
รู้ว่าอก...ต้องหัก...ต้องเจ็บซ้น
รู้แล้วหนอ...ว่าเธอ...ต้องฝืนทน
รู้ว่ามี...เหตุผล...อีกมากมาย
เพียงหมดรัก...หมดเยื่อ...ไม่เหลือค่า
เพียงอยากพา...เขามาครอง....ดั่งใจหมาย
เพียงอยากเร่ง...วันจาก...วันบ๊ายบาย
เพียงอยากคลาย...สัมพันธ์...ที่ฝืนลวง
*************************
รู้แก่ใจ...ว่าฉันก็...แค่ส่วนเกิน
ที่บังเอิญ...พบเธอ...เมื่อมีเขา
สิทธิ์ที่ได้...คือรัก...เธอเพียงเงา
ไม่มีสิทธิ์...แนบเนา...ฉันเข้าใจ
ทำไงได้...ก็รัก...เธอแล้วนี่
จะให้ปิด...บัญชี...หารักใหม่
มันยากนะ...เพราะฉัน...ไม่เหมือนใคร
กว่าจะรัก...เธอได้...ยังยากเย็น
ไม่ต้องไล่...ฉันหรอก...ให้หนีห่าง
เพราะเส้นทาง...ของเรา...เธอก้อเห็น
ว่าขนาน...กันอย่างนี้...สิ่งที่เป็น
ขอลำเค็ญ...รักเธอ...เพียงเดียวดาย
********************
รู้แก่ใจ...ว่าคง...ไม่มีทาง
ที่จะย่น...ความห่าง...ระหว่างเธอฉัน
ไม่อาจเปลี่ยน...คำว่าส่วนเกิน...เป็นรักและผูกพัน
รู้แก่ใจ...ทั้งนั้น...แต่ไม่ปลง
ขอรักเธอ...ต่อได้ไหม
อยู่ไกล-ไกล...ห่าง-ห่าง...อย่าไสส่ง
ถ้าขาดเธอ...หัวใจ...ฉันก็คง
จะหมดสิ่ง...ลุ่มหลง...นั่งเดียวดาย
*******************
รู้แก่ใจ...ว่าไม่มีสิทธิ์...อะไรทั้งนั้น
รู้ว่าที่เราพบกัน...แค่เรื่องบังเอิญ...เรื่องเหลวไหล
รู้ว่าฉันเอง...ที่แอบเผลอ...แอบมีใจ
รู้แต่มันห้ามไม่ได้...นี่หน่า...มันยากเกิน
**********************
ขอโทษ...เธออีกครั้ง
อย่าเพิ่งชัง...อย่าเพิ่งไล่
อย่าเพิ่งอาเจียน...อีกไม่ช้า...ฉันจะไป
ทนหน่อยได้ไหม...ขอสื่อใจ...ให้เธอฟัง
อย่าเพิ่ง...สะอิด...สะเอียน
ฉันมีบทเรียน...และฉัน...ก็ยังหวัง
ว่าเธอจะอยู่...เป็นกำลัง
ในยามที่...ฉันพลั้ง...ฉันไม่มีใคร
เธอมีสิทธิ์...จะเกลียดโกรธ
ฉันไม่โทษ...เธอหรอก...สบายใจได้
ฉันแค่อยาก...เห็นหน้าเธออีกครั้ง...ก่อนจะไป
ไม่ได้หวังอะไร...จากเธอทั้งนั้น...รู้ตัวดี
***********************
รู้แก่ใจ...ตัวเอง...เป็นอย่างดี
ไม่เคยอยู่...ในบัญชี...แห่งความรัก
ไม่เคยอยู่...ในฐานะ...คนรู้จัก
ไม่เคยได้...ห้องพัก...ในใจเธอ
สิทธิ์ที่ได้...คือที่...คลายอารมณ์
ยามขื่นขม...เจ็บช้ำ...น้ำตาเอ่อ
มาให้ฉัน...คอยเฝ้า...คอยปลอบเธอ
แล้วก็ปล่อย...ฉันเก้อ...เมื่อเขากลับมา
สบายใจก็ไป
เจ็บช้ำ...ร่ำไห้...ก็โทรมาหา
พอฉันเหงา...ยามที่เธอ...สุขอุรา
เธอกลับไม่เห็นค่า...แม้แต่จะโทร...มาทักทาย
******************
รู้ว่าต้อง...คลาดแคล้ว...สุดเคียงใกล้
รู้ตลอด...ว่าเธอ...อยากจะไป
รู้ว่าเธอ...ซ่อนใคร...ไว้อีกคน
รู้เสมอ...ว่าเธอ...นั้นหมดรัก
รู้ว่าอก...ต้องหัก...ต้องเจ็บซ้น
รู้แล้วหนอ...ว่าเธอ...ต้องฝืนทน
รู้ว่ามี...เหตุผล...อีกมากมาย
เพียงหมดรัก...หมดเยื่อ...ไม่เหลือค่า
เพียงอยากพา...เขามาครอง....ดั่งใจหมาย
เพียงอยากเร่ง...วันจาก...วันบ๊ายบาย
เพียงอยากคลาย...สัมพันธ์...ที่ฝืนลวง
*************************
รู้แก่ใจ...ว่าฉันก็...แค่ส่วนเกิน
ที่บังเอิญ...พบเธอ...เมื่อมีเขา
สิทธิ์ที่ได้...คือรัก...เธอเพียงเงา
ไม่มีสิทธิ์...แนบเนา...ฉันเข้าใจ
ทำไงได้...ก็รัก...เธอแล้วนี่
จะให้ปิด...บัญชี...หารักใหม่
มันยากนะ...เพราะฉัน...ไม่เหมือนใคร
กว่าจะรัก...เธอได้...ยังยากเย็น
ไม่ต้องไล่...ฉันหรอก...ให้หนีห่าง
เพราะเส้นทาง...ของเรา...เธอก้อเห็น
ว่าขนาน...กันอย่างนี้...สิ่งที่เป็น
ขอลำเค็ญ...รักเธอ...เพียงเดียวดาย
********************
รู้แก่ใจ...ว่าคง...ไม่มีทาง
ที่จะย่น...ความห่าง...ระหว่างเธอฉัน
ไม่อาจเปลี่ยน...คำว่าส่วนเกิน...เป็นรักและผูกพัน
รู้แก่ใจ...ทั้งนั้น...แต่ไม่ปลง
ขอรักเธอ...ต่อได้ไหม
อยู่ไกล-ไกล...ห่าง-ห่าง...อย่าไสส่ง
ถ้าขาดเธอ...หัวใจ...ฉันก็คง
จะหมดสิ่ง...ลุ่มหลง...นั่งเดียวดาย
*******************
รู้แก่ใจ...ว่าไม่มีสิทธิ์...อะไรทั้งนั้น
รู้ว่าที่เราพบกัน...แค่เรื่องบังเอิญ...เรื่องเหลวไหล
รู้ว่าฉันเอง...ที่แอบเผลอ...แอบมีใจ
รู้แต่มันห้ามไม่ได้...นี่หน่า...มันยากเกิน
**********************
ขอโทษ...เธออีกครั้ง
อย่าเพิ่งชัง...อย่าเพิ่งไล่
อย่าเพิ่งอาเจียน...อีกไม่ช้า...ฉันจะไป
ทนหน่อยได้ไหม...ขอสื่อใจ...ให้เธอฟัง
อย่าเพิ่ง...สะอิด...สะเอียน
ฉันมีบทเรียน...และฉัน...ก็ยังหวัง
ว่าเธอจะอยู่...เป็นกำลัง
ในยามที่...ฉันพลั้ง...ฉันไม่มีใคร
เธอมีสิทธิ์...จะเกลียดโกรธ
ฉันไม่โทษ...เธอหรอก...สบายใจได้
ฉันแค่อยาก...เห็นหน้าเธออีกครั้ง...ก่อนจะไป
ไม่ได้หวังอะไร...จากเธอทั้งนั้น...รู้ตัวดี
***********************
รู้แก่ใจ...ตัวเอง...เป็นอย่างดี
ไม่เคยอยู่...ในบัญชี...แห่งความรัก
ไม่เคยอยู่...ในฐานะ...คนรู้จัก
ไม่เคยได้...ห้องพัก...ในใจเธอ
สิทธิ์ที่ได้...คือที่...คลายอารมณ์
ยามขื่นขม...เจ็บช้ำ...น้ำตาเอ่อ
มาให้ฉัน...คอยเฝ้า...คอยปลอบเธอ
แล้วก็ปล่อย...ฉันเก้อ...เมื่อเขากลับมา
สบายใจก็ไป
เจ็บช้ำ...ร่ำไห้...ก็โทรมาหา
พอฉันเหงา...ยามที่เธอ...สุขอุรา
เธอกลับไม่เห็นค่า...แม้แต่จะโทร...มาทักทาย
******************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น