ต้องปั้นหน้า...ฝืนยิ้ม...พิมพ์ใจให้
ทั้งทั้งที่...ฤทัย...ใกล้จะป่น
ซ่อนสะอื้น...ขื่นทรวง...ดวงกมล
มันเจ็บซ่น...เกินกว่า...จะฝืนใจ
แต่เพราะรู้...ว่าไม่...มีประโยชน์
เขาจะโปรด...เราหรือ...ก็หาไม่
ศักดิ์เราแค่...นางทาส...ชาติชาวไพร
จะเทียบชั้น...ขุนได้...เยี่ยงไรกัน
โอ้ทูนหัว...ของบ่าว...เจ้าข้าเอ๋ย
เจ็บไหนเลย...จะเท่า...ฟ้าสวรรค์
ท่านส่งรัก...มามอบ...ถึงชีวัน
แล้วกักกั้น...รักไว้...ไม่ได้ครอง
*******************************
ซ่อนสะอื้น...กลืนช้ำ...จำใจจาก
ถูกเขาพราก...จากผัว...ที่คบหา
โอ้พี่ขวัญ...ของเรียม...เรียมต้องลา
ใช่มุสา...ลวงหลอก...นอกหัวใจ
เรียมเจ้าเอ๋ย...ไยทิ้ง...พี่ลงคอ
ทั้งที่สอง...เราก่อ...ความรักใคร่
อยู่ที่ท้อง...คลองแสนแสบ...เจ้าพ่อไทร
ซ่อนสะอื้น...ฝืนหทัย...ได้เก่งจริง
**************************
ซ่อนสะอื้น...ฝืนชะตา...ฟ้าไม่ได้
จำต้องปล่อย...รักไป...ไกลเกินคว้า
โกโบริ...จำพราก...อังศุมา
ด้วยหัวใจ...ปวดปร่า...คราสิ้นลม
***********************
ซ่อนสะอื้น...ฝืนชะตา...ฟ้าไม่ได้
จำต้องปล่อย...รักไป...ไกลเกินคว้า
โกโบริ...จำพราก...อังศุมา
ด้วยหัวใจ...ปวดปร่า...คราสิ้นลม
*********************
ซ่อนสะอื้น...กลืนเจ็บ...ไว้ในอก
ความสะทก...อกสะเทือน...จงสมสา
ด้วยมือกู...คุณหลวง...ผู้บัญชา
อำนาจผี...เจ็ดป่าช้า...ผู้ขื่นทรวง
*********************
นี่แหละหนอ...คำตอบ...ที่อยากพบ
นี่แหละหนอ...จุดจบ...ที่สมสา
นี่แหละหนอ...ทั้งหมด...หยดน้ำตา
นี่แหละหนอ...ความปวดปร่า...คราได้เจอ
ซ่อนสะอื้น...ทำอย่างไร...จักได้แจ้ง
ซ่อนแสลง...หัวใจ...มิให้เผลอ
ซ่อนได้อย่้่าง...ตั้งใจ...ได้ไหมเออ
ซ่อนรักเก้อ...รักคุด...ฤาซ่อนเป็น
*************************
นฤบาล...คุณหลวง...ซ่อนสะอื้น
ดุจสุมฟืน...สู่ทรวง...ให้โทสา
ปัทมา...ชังรัก...กูให้มา
อนิจจา...กูเจ็บ...ซ้ำเพราะมึง
ใครแย่งรัก...กูไป...ต้องตายตก
อย่าหมายฉก...แย่งชิง...สักสลึง
บางละุมุง...คือเรือนหอ...ที่รัดรึง
กูจะซึ้ง...จะสมรัก...ให้ได้ดู
************************
ทั้งทั้งที่...ฤทัย...ใกล้จะป่น
ซ่อนสะอื้น...ขื่นทรวง...ดวงกมล
มันเจ็บซ่น...เกินกว่า...จะฝืนใจ
แต่เพราะรู้...ว่าไม่...มีประโยชน์
เขาจะโปรด...เราหรือ...ก็หาไม่
ศักดิ์เราแค่...นางทาส...ชาติชาวไพร
จะเทียบชั้น...ขุนได้...เยี่ยงไรกัน
โอ้ทูนหัว...ของบ่าว...เจ้าข้าเอ๋ย
เจ็บไหนเลย...จะเท่า...ฟ้าสวรรค์
ท่านส่งรัก...มามอบ...ถึงชีวัน
แล้วกักกั้น...รักไว้...ไม่ได้ครอง
*******************************
ซ่อนสะอื้น...กลืนช้ำ...จำใจจาก
ถูกเขาพราก...จากผัว...ที่คบหา
โอ้พี่ขวัญ...ของเรียม...เรียมต้องลา
ใช่มุสา...ลวงหลอก...นอกหัวใจ
เรียมเจ้าเอ๋ย...ไยทิ้ง...พี่ลงคอ
ทั้งที่สอง...เราก่อ...ความรักใคร่
อยู่ที่ท้อง...คลองแสนแสบ...เจ้าพ่อไทร
ซ่อนสะอื้น...ฝืนหทัย...ได้เก่งจริง
**************************
ซ่อนสะอื้น...ฝืนชะตา...ฟ้าไม่ได้
จำต้องปล่อย...รักไป...ไกลเกินคว้า
โกโบริ...จำพราก...อังศุมา
ด้วยหัวใจ...ปวดปร่า...คราสิ้นลม
***********************
ซ่อนสะอื้น...ฝืนชะตา...ฟ้าไม่ได้
จำต้องปล่อย...รักไป...ไกลเกินคว้า
โกโบริ...จำพราก...อังศุมา
ด้วยหัวใจ...ปวดปร่า...คราสิ้นลม
*********************
ซ่อนสะอื้น...กลืนเจ็บ...ไว้ในอก
ความสะทก...อกสะเทือน...จงสมสา
ด้วยมือกู...คุณหลวง...ผู้บัญชา
อำนาจผี...เจ็ดป่าช้า...ผู้ขื่นทรวง
*********************
นี่แหละหนอ...คำตอบ...ที่อยากพบ
นี่แหละหนอ...จุดจบ...ที่สมสา
นี่แหละหนอ...ทั้งหมด...หยดน้ำตา
นี่แหละหนอ...ความปวดปร่า...คราได้เจอ
ซ่อนสะอื้น...ทำอย่างไร...จักได้แจ้ง
ซ่อนแสลง...หัวใจ...มิให้เผลอ
ซ่อนได้อย่้่าง...ตั้งใจ...ได้ไหมเออ
ซ่อนรักเก้อ...รักคุด...ฤาซ่อนเป็น
*************************
นฤบาล...คุณหลวง...ซ่อนสะอื้น
ดุจสุมฟืน...สู่ทรวง...ให้โทสา
ปัทมา...ชังรัก...กูให้มา
อนิจจา...กูเจ็บ...ซ้ำเพราะมึง
ใครแย่งรัก...กูไป...ต้องตายตก
อย่าหมายฉก...แย่งชิง...สักสลึง
บางละุมุง...คือเรือนหอ...ที่รัดรึง
กูจะซึ้ง...จะสมรัก...ให้ได้ดู
************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น