บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันอาทิตย์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2553

หวง

ของๆฉัน อย่าฝันว่าจะได้ไป
คนหน้าหนา...เอาอยากได้...ก็ไม่ว่า

มาแย่งยื้อ...ไปซิ...อย่ารอรา
เพราะตำแหน่ง...คนหน้าหนา...ฉันถึงยอม
************************
ของ-ของฉัน...แต่ดัน...ถูกคาบไป
เผลอไม่ได้...คาบไป...ซึ่ง-ซึ่งหน้า

หาไม่ได้...แล้วหรือ...จึงยื้อมา
ช่างหน้าหนา...สมคำ...ที่เขาลือ
************************
จะคืนได้หรือยัง...
แย่งแฟนคนอื่นไปแอบอัง...อายน่ะ...สะกดเป็นไหม
ช่างหน้าหนา...เหลือเกินนะ...เพิ่งเข้าใจ
ว่าผู้หญิง...ยุคใหม่...ก็กากี

สวย-สวยอย่างเธอ
หาคนโสดไม่เจอ...เลยชอบแย่งแฟนคนอื่น...เสมอ-เสมอแบบนี้
ถามคำเดียว...จะคืนไหมของรักของหวง...ถามอีกที
หากไม่คืน...จะขอราวีเธอสักตั้ง...ให้มันรู้ไป
****************

อิฐเก่าเล่าตำนาน

ก้มกราบดิน...ถิ่นเก่า...อโยธยา
อนิจจา...ไม่อาจ...จะเรืองรุ่ง
ถูกพม่า...เผาซ้ำ...เมื่อเสียกรุง
ไปผดุง...เจดีย์...ชเวดากอง

เห็นทองที่..เจดีย์..ชเวดา
นองน้ำตา...ทุกครั้ง...ใจหม่นหมอง
ทองที่มี...แห่งกรุง...ที่เรืองรอง
ต้องมาครอง...เศษซาก...อิฐหินปูน
**************************
ซากปรัก...หักพัง...ของกรุงเก่า
มันแสนเศร้า...สุดช้ำ...เพราะไส้ศึก
เลวระยำ...ลืมหม้อรก...โหดคะคึก
ไม่สำนึก...ถึงคุณ...ของแผ่นดิน


หวังลาภยศ...เงินทอง...ลืมยางข้าว

ลืมจอมเจ้า...เหนือหัว...ผู้ครองถิ่น

หลอกลวงได้...แม้แต่...เจ้าแผ่นดิน
ธรณิน...ควรสูบ...ไปลงทัณฑ์

วัดวาอาราม...แห่งกรุงศรี...ที่เคยเด่น
เหลือแต่ซาก...แลเห็น...ให้โศกศัลย์
อโยธยา...เสียกรุง...สุดจาบัลย์
อยากย้อนวัน...คืนกลับ...ห้ามกลลวง
*******************
อิฐเก่า...เล่าตำนาน
สุดสะท้าน...ในวังจิต
นี่หรือ...อสรพิษ
แสร้งเป็นมิตร...เพื่อเงินทอง

ขายชาติ...ขายบ้านเมือง
ความรุ่งเรือง...ก็ปล่อยล่อง

แม้แต่...องค์จอมทอง
ยังไม่ครอง...ราชธรรม

หลงรส...ของนารี
จนป่นปี้...มีแต่ช้ำ
รู้ตัว...เมื่อสิ้นกรรม
แผ่นดินฉ่ำ...รอยเลือดไทย
**********************
ชาติอื่นเลว...ไม่เท่า...ชาติเราชั่ว
ไม่คิดกลัว...เวรกรรม...จะตามไล่
เปิดประตู...ให้ข้าศึก...บุกเข้าไป
โอ้หัวใจ...เลวชาติ...ลืมแผ่นดิน

เห็นข้าศึก...เหยียบแผ่นดิน...ของพ่อแม่
มันไม่แคร์...กลับช่วย...กันหยามหมิ่น

หวังเพียงยศ...ตำแหน่ง...ที่ได้ยิน
พอศัตรู...สมจินต์...ก้อฆ่ามัน

จึงไม่เหลือ...อโยธยา...เพราะไส้ศึก
นั่งระลึก...ถึงอดีต...ที่ขีดคั่น
นเรศวร...กู้ชาติ...เพื่อใครกัน
แสนจาบัลย์...จริงหนอ...ลูกหลานเลว
*****************************
ฤาจะย้อน...คืนวัน...อันศัีลย์โศก
มาไหวโยก...แผ่นดิน...ให้ชอกช้ำ
ฤาจะถูก...ร้อยหวาย...ถูกกระทำ
ดั่งรอยกรรม...ย้ำเจ็บ...กันอีกครา

ด้วยไม่รัก...สามัคคี...จึงแพ้พ่าย
ด้วยแบ่งฝัก...แบ่งฝ่าย...จนสิ้นท่า

ด้วยลืมตน...ลืมชาติ...กำเนิดมา
จึงปิดตา...ปิดหู...ไม่ดูดี

ลืมพระคุณ...ยางข้าว...แผ่นดินไทย

ไปลงใฝ่...ต่างชาติ...ขายศักดิ์ศรี
สิ้นอยุธยาแล้ว...หลายร้อยปี
จะสิ้นกรุง...เทพฤานี้...เชิญคิดเอา
*********************
เสียดายที่...เคยพลี...เลือดเนื้อให้
ลูกหลานไทย...ได้ดี...แล้วลืมค่า
บรรพชน...หนหลัง...ตรากตรำมา
อนิจจา...บัดนี้...แบ่งแยกไป

คำว่าไม่...เป็นทาส...ชาติผู้อื่น
คงยิ้มรื่น...ยืนหยัด...อยู่มาได้
คือคุณค่า...ของคำ...ว่าชาติไทย
แล้วไฉน...กลับแตก...สามัคคี

บางระจัน...พลีเลือด...เพราะขุนนาง
มันเข้าข้าง...ศัตรู...ผู้่บัดสี
อยุธยา...ราบคาบ...แพ้ไพรี
เพราะไม่มี...ความรัก...ร่วมจิตใจ

จึงเสียเมือง...ให้พม่า...มันสับโขก
วิปโยค...ย่อยยับ...หาจำไม่
คิดย้อนรอย...ความพ่าย...หรือชาติไทย
อายอิฐเก่า...กันบ้างไหม...ลองใคร่ดู
**********************

อดีต

ความหวาน...ที่ผ่านมา
ร่องรอย...หรรษา...พลันสูญสิ้น

หลังคำลา...เธอกล่าว...น้ำตาริน
อดีตรัก...หักบิ่น...ยากหวนคืน
********************
ให้มัน...จบเท่านี้
อย่ามี...หัวใจ...โหยหา
พอเถอะนะ...หยาดน้ำตา
อย่าหลั่งมา...กันอีกเลย

ไม่เกิด...ประโยชน์ใด
จงเก็บใจ...ให้ชาเฉย
อดีต...แม้คุ้นเคย
แต่ใจเอ๋ย...เจ็บอย่าจำ
**************************
ในเมื่อรัก...ที่ก่อ...เกิดรวดร้าว
คงถึงคราว...ตัดใจ...ยอมแพ้พ่าย
แม้อดีต...เคยหวาน...มามากมาย
มันก็สาย...เกินกว่า...จะหวนคืน

หัวใจเธอ...มันเปลี่ยน...ไปเสียแล้ว

ไม่แน่แน่ว...ในรัก...ที่หวานชื่น

จะให้ฉัน...มั่นรัก...ทุกวันคืน
ครองสะอื้น...ขื่นขม...ต่ออย่างไร

สุดจะทน...กดเก็บ...ความเจ็บปวด
ขอถอนลวด...เกี่ยวรัด...เธอมัดให้
ด้วยกลัดหนอง...จนเฟะ...ไปทั้งใจ
ขออำลา...จากไกล...ไม่ใฝ่เจอ
**************************
หากยังรัก...คงมั่น...แล้วไยหน่าย
ปล่อยฉันพ่าย...ความห่าง...อยู่อย่างนี้
รอคอยเธอ...ทายทัก...มานับปี
กลับไม่มี...หนทาง...จะได้เจอ

ใช้อดีต...หล่อเลี้ยง...รักเรื่อยมา

แม้น้ำตา...หลั่งริน...อยู่เสมอ

คอยเธอกลับ...มาทายทัก...เฝ้าละเมอ
ไม่พบเธอ...สักครั้ง...ให้ชื่นใจ

จนธารน้ำ...ดวงตา...มันแห้งเหือด
หากหลั่งเลือด...มาได้...คงหลั่งให้
ด้วยใจเจ็บ...ปวดช้ำ...กับเยื่อใย
ที่ขาดไป...ไม่พบ...ไม่เจอะเจอ

***************************

อยากจะย้ำชัด-ชัด..ครั้งสุดท้าย...รักเธอ...ลาก่อน

สิ่งที่...ยาวนาน...ที่สุด
คือความรัก...ที่สะดุด...ต้องหยุดเพ้อ
เฝ้าเพียรรัก...เพียรรอ...ก้อไม่เจอ
เพราะว่าเธอ...ไม่รัก...ไม่ใส่ใจ

จึงต้องเอ่ย...คำลา...ยอมไกลจาก
ฝืนกระชาก...ขั้วใจ...ไม่หวนไห้
แม้อยากย้ำ...คำชัด...ก่อนจะไกล
แต่เธอคง...จะไม่...ใส่ใจฟัง

รักเธอ-รักเธอ-ฉันลาก่อน
จะไม่ย้อน...มาพบ...จะกลบฝัง
รักที่มาก...ทั้งหมด...ในชีวัง
เสียงดังปัง...ชีพลับ...ดับความตรม

e027 ได้แรงบันดาลใจจากเพลง ลาก่อน/อัสนี-วสันต์ จ้า e016
*****************
อยากจะย้ำ...ชัด-ชัด...ครั้งสุดท้าย
แด่ใจชาย...ที่ฉัน...นั้นรักมั่น
จำไว้นะ...แม้เเธอ...ไม่รักกัน
แต่ใจฉัน...รักเธอ...สุดหัวใจ

ช่างยาวนาน...เหลือเกิน...ความเจ็บปวด
มันยิ่งยวด...เจ็บลึก...นึกบ้างไหม
ให้ใจเย็น...รอเธอ...นานเท่าใด
มันไม่ไหว....แล้วหนา...ลาก่อนเธอ
*********************
อยู่ใกล้เธอ...แต่เหมือน...ช่างไกลห่าง
ระยะทาง...แสนไกล...ใจหม่นไหม้
อยากจะรู้...ใจนัก...เธอรักใคร
จึงปิดซ่อน...หัวใจ..ไม่ให้เจอ

เฝ้ารอคอย...ความรัก...จนอ่อนล้า
ถึงเวลา...ต้องตัด...รักพร่ำเพ้อ
แม้อยากย้ำ...คำชัด...ว่ารักเธอ
ก็ต้องยอม...ปล่อยให้เก้อ...เธอไม่แล
**********************
คงต้อง...ลาเสียที
พอเท่านี้...ความรัก...ที่ไร้ค่า
ทุ่มให้กับ...เธอที่...ไม่ชายตา
พอดีกว่า...อยู่ไป...ก็ไร้เธอ

เมื่อไม่มี...ใจให้...กับฉันเลย
ทำไมถึง...นิ่งเฉย...ปล่อยฉันเก้อ
ขอย้ำนะ...ว่าฉัน...รักเพียงเธอ
และจะขอ...เลิกเพ้อ..จากนี้ไป

ลาก่อน...รักยาวนาน
***********************
อยากจะย้ำ...อีกครั้ง...ชัด-ชัดว่า
ตลอดมา...ฉันรัก...เธอเพียงไหน

แต่ต้องฝืน...ปล่อยมือ...และตัดใจ
ยอมเดินจาก...เธอไป...ด้วยคำลา
**********************

อยากถามใจเธอสักคำ

คนอยู่...กับเธอ...ทั้งคน
กลับไม่สน...ไม่ห่วงหา
กลับมองเมิน...ไม่สน...ไม่สบตา
อย่ารู้นักว่า...ค่าฉัน...เหลือเพียงใด

อยากถาม...ใจเธอสักคำ
ว่ายังจำ...วันแรก...ได้ไหม
วันที่เธอ...บอกว่ารัก...ฉันหมดใจ
ตอบหน่อยได้ไหม...เหลือเท่าไร...รักที่เคยให้กัน
**************************
หากฉันตาย...ไปต่อหน้า
เธอจะมี...น้ำตาให้...ฉันบ้างไหม

เมื่อความรัก...มันหมด...จากหัวใจ
เธอจะอาลัย...บ้างไหม...ถามสักคำ
**************************
อยากถาม...ใจเธอสักครั้ง
เคยฟัง...เพลงนี้...บ้างไหม
เพลงฉันคนนี้ก็คน...ของก๊อตไง
หรือเพลงเพื่ออะไร...ของอ่ำไงล่ะคนดี

อาจจะเก่า...ไปซักหน่อยนะ
แต่มันตรงใจฉัน...มากเลยล่ะ...สองเพลงนี้
เพลงสำคัญ...คือเพลงของก๊อต...อีกแล้วคนดี
อยากถามใจเธอสักคำเพลงนี้...ฟังจบแล้วช่วยตอบที...ว่ารู้สึกกับฉันยังไง
*****************************
อยากถาม...ใจเธอ...สักคำ
ยังจำ...วันนั้น...ได้ไหม
วันที่...รักเต็ม...หัวใจ
เธอฉัน...ไม่ไกล...จากกัน

อยากถาม...ใจเธอ...สักหน่อย
รักฉัน...ลดน้อย...หรือนั่น
ถึงจ้อง...แต่คิด...ร้ายกัน
เธอฉัน...นานวัน...หมางเมิน

อยากถาม...ใจเธอ...อีกหน
ฉันทำ...เธอหม่น...นานเนิ่น
หรือเธอ...เกลียดฉัน...เป็นพะเนิน
จึงเดิน...สู่หน...ทางชัง

อยากถาม...ใจเธอ...ให้แจ้ง
ทุกอย่าง...เธอแสร้ง...เธอสั่ง
ที่แท้...เธอเกลียด...เธอชัง
เธอจึง...คิดฝัง...ฉันจม
******************************
ไม่รักกัน...อีกแล้ว...ใช่ไหม
เธอถึงได้...เย็นชา...แบบนี้
หันมาตอบ...ฉันหน่อย...ซิคนดี
ว่าไม่มี...อีกแล้ว...รักให้กัน

*******************
อยากถาม...ใจเธอ...สักคำ
ว่ายังจำ...วันนั้น...ได้ไหม
วันที่เธอ...หว่านล้อม...ให้เชื่อใจ
คนอ่อนไหว...อย่างฉัน...จึงเชื่อตาม

ขอถามย้ำ...อีกสักที
ก่อนที่ฉัน...คนนี้จะ...สิ้นคำถาม
ตอนนี้คำ...ว่ารัก...ในนิยาม
มันถูกปราม...เอาไว้...ณ ที่ใด
**************************
ไม่รักกัน...อีกแล้ว...ไยไม่บอก
จะฝืนหลอก...ใจฉัน...ไปถึงไหน
ค่าความรัก....ลดต่ำ...ลงเมื่อใด
เหตุไฉน...ไม่แจ้ง...แถลงความ

อยากจะถาม...ใจเธอ...ให้รู้แจ้ง
ที่แสดง...ออกมา...ไยไม่ห้าม
รู้บ้างไหม...ฉันเจ็บ...เหน็บทุกยาม
จึงอยากถาม...ใจเธอ...เหลือเท่าใด
*************************
แยแส...กันหน่อย...ได้ไหม
เยื่อใย...ไฉน...หมดค่า
ทุกครั้ง...ที่ฉัน...สบตา
เย็นชา...เหลือเกิน...นะใจ

ความหวาน...ในครั้ง...ก่อนเก่า
มันเน่า...หมดหรือ...ไฉน
ถ้าหาก...ฉันตาย...ลงไป
เธอจะ...ร่ำไห้...ไหมเธอ
*************************
อยากถาม...ใจเธอสักคำ
ความเจ็บช้ำ...เธอจงใจสร้างมันขึ้นมา...ให้ฉันใช่ไหม
เธอต้องการบีบคั้น...ให้ฉัน...ยอมตัดใจ
เลือกหนทางใหม่...ที่ไม่มีเธอ

อยากถาม...ใจเธอสักคำ
การกระทำ...เหล่านั้น...เธอมิได้เผลอ
เธอจงใจ...ทั้งนั้น...รอให้ฉันมาเจอ
ให้ตกหลุมพรางของเธอ...ใช่ไหม...ถามสักคำ
************************
อยากถาม...ใจเธอสักคำ
ยังจำอดีต...เก่า-เก่า...เราได้ไหม
เคยร่วม...สนุกสนาน...มานานเท่าใด
ยังจำได้ไหม..ถามสักคำ

อยากถาม...ใจเธอสักหน่อย
อย่างน้อย-น้อย...ช่วยตอบ...อย่าพลอยขำ

อดีตที่ผ่านมา...มีแต่ฉัน...เท่านั้นที่จดจำ
แต่เธอซิกลับใจดำ...ลืมได้...เพราะเหตุใด

อยากถาม...ใจเธอสักคำ
ความเจ็บช้ำ...เธอชอบสร้างนัก...ซิใช่ไหม
ถึงได้แจกจ่าย...มันมาให้กับฉัน...ขอบใจนะขอบใจ
แต่ก็ยังสงสัย...ว่าทำไม...ทำได้ลง
**************************
อยากถาม...ใจเธอ...สักคำ
จะอำ...กันไป...ถึงไหน
ท่าที...เสแสร้ง...ที่ทำไป
รู้ไหม...ทำใจ...ฉันชา

ส่งยิ้ม...แต่ตา...เมินเฉย
เปิดเผย...กลับปิด...สิ้นค่า
ไม่เหลือ...รักที่...ให้มา
แล้วไย...ไม่ลา...ตรง-ตรง
***************************
อยากถาม...ใจเธออีกหน
ฝืนทน...มานาน...แล้วใช่ไหม
คบฉัน...เพราะสงสารใจ
แต่ไม่...เคยเลย...รักกัน

อยากถาม...ใจเธอ..สักหน่อย
ค่ารัก...ใช่น้อย...ลงเลยนั่น
แต่เพราะว่า...ฉันไม่...เคยได้มัน
จึงได้แค่นั้น...แค่รัก...แค่กลลวง
*************************
อยากถาม...ใจเธอ...สัำกคำ
จะอำ...กันนาน...เท่าไร
แสร้งรัก...แสร้งรั้ง...ทำไม
ทั้งที่...หัวใจ...เมินชา

อยากถาม...ใจเธอ...สักคำ
ฉันเจ็บ...ฉันจำ...รู้สา
ไม่ได้...เง่าโง่...ดั่งลา
อย่าคิด...ตบตา...อีกเลย
***********************