สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
ต่อให้สวย...ดั่งนางฟ้า...เธอก็ไม่สน
เพราะฉัน...มันไร่ค่า...ไร้ตัวตน
ความสวยไม่ส่งผล...มีแต่ความหมองหม่น...มาทิ่มแทง
*************************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
จะตีราคาเท่าไหร่...เขาก็ไม่สน
ให้ฟรี-ฟรียังเมิน...หัวใจ...ก็ยังทน
รักไม่มีเหตุผล...มืดมนเหลือเกิน...เจ้าหัวใจ
**********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้สะดุดตา...เพียงใด...ก็ไร้ผล
ไม่อาจดึง...ไม่อาจรั้ง...ดวงกมล
ของผู้ชาย..หนึ่งคน...ให้สนกัน
สำหรับเจ้าของหัวใจ...ที่ไร้ค่า
มีเพียงน้ำตา...เท่านั้น...ที่คงมั่น
ไม่ทอดทิ้ง...หัวใจ...ยามจาบัลย์
กลายเป็นสิ่ง...สำคัญ...แทนรักเธอ
********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
คงไม่ต่างกับ...ของเก่าขึ้นรา...น่าคลื่นไส้
ส่งกลิ่นเหม็น...จนเธอ...เอือมหัวใจ
จึงครองได้...เพียงแต่...ซากระทม
*******************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้อยู่สูง...สุดฟ้า...ค่าก็ด้อย
ด้วยไม่มี...ใครสน...ใครเฝ้าคอย
ได้แต่น้อย...ใจนัก...โชคชะตา
ช่างไร้ค่า...เหลือเกิน..ดวงหทัย
ไม่มีรัก...ปักใจ...ให้ไขว่คว้า
ด้วยมันเข็ด...ขยาดรัก...ที่หักคา
กลัวน้ำตา...จะหมด...จากห้วงใจ
*********************
เพิ่งรู้ตัว...ว่าไร้ค่า
หลงเชิดหน้า...ท้าทาย...อ้อนรักเขา
สุดท้ายต้อง...หน้าแตก...แสบไม่เบา
กอดความโง่...งี่เง่า...ยามเขาเมิน
*********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้มองมา..แต่คง...แสร้งไม่เห็น
ด้วยเธอนั้น...มีใจ...ที่แสนเย็น
เจ็บเน้น-เน้น...ตรงนี้...มายาวนาน
สำหรับหัวใจ...คนเย็นชา
จะมองใจ...ไร้ค่า...ว่าแสนหวาน
คงเป็นเรื่อง...เพ้อฝัน...ดั่งนิทาน
เรื่องจริงนั้น...แม้สงสาร...ยังไม่มี
*******************
สำหรับ...หัวใจ...สุดไร้ค่า
จะมีปัญญา...อะไร...ไปเหนี่ยวรั้ง
เมื่อสุดยอด...แห่งรัก...เขาชิงชัง
สิ่งที่หวัง...จึงพัง...ไม่เหลือดี
หัวใจเอย...หัวใจ...คนไร้ค่า
ได้แต่เจ็บ...จนชา...อยู่แบบนี้
จะกี่วัน...จะกี่เดือน...จะกี่ปี
เธอก็คง...ไม่มี...วันชายตา
*******************
ดวงใจเอย...เคยเชื่อ...เมื่อแรกรัก
กับช้ำหนัก...เมื่อรัก...มาหักร้าง
ด้วยสุดยอด...แห่งรัก...หวังร่วมทาง
ทำดวงใจ...หมองหมาง...เสมอมา
ด้วยไม่เคย...เมียงมอง...เลยสักนิด
เพราะดวงจิต...เขามี...ใครแล้วหนา
จึงยากที่...จะให้...เขาหันมา
รับอุรา...จากฉัน...คนห่างไกล
********************
ต่อให้สวย...ดั่งนางฟ้า...เธอก็ไม่สน
เพราะฉัน...มันไร่ค่า...ไร้ตัวตน
ความสวยไม่ส่งผล...มีแต่ความหมองหม่น...มาทิ่มแทง
*************************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
จะตีราคาเท่าไหร่...เขาก็ไม่สน
ให้ฟรี-ฟรียังเมิน...หัวใจ...ก็ยังทน
รักไม่มีเหตุผล...มืดมนเหลือเกิน...เจ้าหัวใจ
**********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้สะดุดตา...เพียงใด...ก็ไร้ผล
ไม่อาจดึง...ไม่อาจรั้ง...ดวงกมล
ของผู้ชาย..หนึ่งคน...ให้สนกัน
สำหรับเจ้าของหัวใจ...ที่ไร้ค่า
มีเพียงน้ำตา...เท่านั้น...ที่คงมั่น
ไม่ทอดทิ้ง...หัวใจ...ยามจาบัลย์
กลายเป็นสิ่ง...สำคัญ...แทนรักเธอ
********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
คงไม่ต่างกับ...ของเก่าขึ้นรา...น่าคลื่นไส้
ส่งกลิ่นเหม็น...จนเธอ...เอือมหัวใจ
จึงครองได้...เพียงแต่...ซากระทม
*******************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้อยู่สูง...สุดฟ้า...ค่าก็ด้อย
ด้วยไม่มี...ใครสน...ใครเฝ้าคอย
ได้แต่น้อย...ใจนัก...โชคชะตา
ช่างไร้ค่า...เหลือเกิน..ดวงหทัย
ไม่มีรัก...ปักใจ...ให้ไขว่คว้า
ด้วยมันเข็ด...ขยาดรัก...ที่หักคา
กลัวน้ำตา...จะหมด...จากห้วงใจ
*********************
เพิ่งรู้ตัว...ว่าไร้ค่า
หลงเชิดหน้า...ท้าทาย...อ้อนรักเขา
สุดท้ายต้อง...หน้าแตก...แสบไม่เบา
กอดความโง่...งี่เง่า...ยามเขาเมิน
*********************
สำหรับหัวใจ...สุดไร้ค่า
แม้มองมา..แต่คง...แสร้งไม่เห็น
ด้วยเธอนั้น...มีใจ...ที่แสนเย็น
เจ็บเน้น-เน้น...ตรงนี้...มายาวนาน
สำหรับหัวใจ...คนเย็นชา
จะมองใจ...ไร้ค่า...ว่าแสนหวาน
คงเป็นเรื่อง...เพ้อฝัน...ดั่งนิทาน
เรื่องจริงนั้น...แม้สงสาร...ยังไม่มี
*******************
สำหรับ...หัวใจ...สุดไร้ค่า
จะมีปัญญา...อะไร...ไปเหนี่ยวรั้ง
เมื่อสุดยอด...แห่งรัก...เขาชิงชัง
สิ่งที่หวัง...จึงพัง...ไม่เหลือดี
หัวใจเอย...หัวใจ...คนไร้ค่า
ได้แต่เจ็บ...จนชา...อยู่แบบนี้
จะกี่วัน...จะกี่เดือน...จะกี่ปี
เธอก็คง...ไม่มี...วันชายตา
*******************
ดวงใจเอย...เคยเชื่อ...เมื่อแรกรัก
กับช้ำหนัก...เมื่อรัก...มาหักร้าง
ด้วยสุดยอด...แห่งรัก...หวังร่วมทาง
ทำดวงใจ...หมองหมาง...เสมอมา
ด้วยไม่เคย...เมียงมอง...เลยสักนิด
เพราะดวงจิต...เขามี...ใครแล้วหนา
จึงยากที่...จะให้...เขาหันมา
รับอุรา...จากฉัน...คนห่างไกล
********************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น