แึ่่ค่คน...ที่คุ้นเคย

ได้ยินเธอ...บอกเขา...ว่าตัวฉัน
นั้นสำคัญ...แค่พียง...คนรู้จัก
ไม่ใช่คน...ที่เธอ...นั้นเคยรัก
แค่ทายทัก...กันบ้าง...บางเวลา

มันเจ็บแปลบ..เหลือเกิน...กับคำนี้
มันช่างจี้...หัวใจ...เป็นหนักหนา
มันบาดลึก...ไปถึง...ขั้วอุรา
มาถูกเธอ...ตีค่า...แค่คุ้นเคย
***************************
ตลอดเวลา...ที่ผ่านมา
ฉันถูกตีค่า...เท่านี้ใช่ไหม
แค่คนคุ้นเคย...ในหัวใจ
ไม่ได้สลัก...สำคัญอะไร...ในใจเธอ

ตั้งแต่...เธอมีเขา
เรื่องของเรา...จึงกลายเป็นเรื่อง...ที่ฝันเพ้อ
เรื่องบังเิอิญ...ที่ผ่านพบ...แค่เจอะเจอ
เท่านั้นเองเหรอ...ค่าของฉัน...ที่ผ่านมา
*****************************
ก็แค่นี้...
ทั้งหมดที่มี...ที่ให้ได้
แค่คนคุ้นเคย...ในหัวใจ
ไม่มีอะไร...พิเศษทั้งนั้น..ที่ผ่านมา

แค่น่าโง่...
หลงยะโส...ว่าเขา...จะเห็นค่า
ที่แท้ก็...หลอกตัวเอง...หลอกอุรา
อย่างนี้มัน...ต้องสมน้ำหน้าตัวเอง...ให้สาแก่ใจ
*************************
ก็ให้...ได้เท่านี้
จะมาเซ้าซี้...เอาอะไรกับฉัน
ทวงบุญคุณด้วยหรือ...ที่ซับน้ำตาฉัน...ยามจาบัลย์
หรือว่าสำคัญ...ตัวเอง...จนผิดไป

ก็เธอกับฉัน...มันแค่คุ้นเคย
ฉันไปเผย...บอกรัก...เธอตอนไหน
จะมาตู่...ว่าฉัน...ทำร้ายหัวใจ
คิดดูเสียใหม่...ใครที่ทำเธอ
************************