ลาก่อน...ลาก่อน...ลาก่อน
จะไม่...หวนย้อน...มาหา
คนดี...ของใจ...ฉันลา
ไม่อาจ...ด้านหน้า...ต่อไป
ลาก่อน...ลาก่อน...ลาก่อน
เชิญเธอ...ไปอ้อน...รักใหม่
ครองคู่...กับเขา...สมใจ
อย่าห่วง...อาลัย...ฉันเลย
**************************
เจ็บจน...หัวใจ...ใกล้จะดับ
หมดแรงซับ...น้ำตา...ที่หลั่งไหล
ขออำลา...เสียที...คนของใจ
ก่อนจะไม่...เหลือลมหายใจ....ได้เฝ้าครวญ
**************************
ความจริงนั้น...ก็คือ...รักเธอมาก
ไม่อยากจาก...พรากเธอ...นี้ไปไหน
คอยดูแล...ห่วงหวง...ด้วยห่วงใย
กลับถูกเธอ...ผลักไส...ไม่ต้องการ
ฉันรักเธอ...เป็นกอบ...หอบแต่ให้
กลับถูกเธอ...ผลักไส...ไม่สงสาร
ฉันรักเธอ...เธอกลับ...เห็นเป็นมาร
มอบแต่ความ...ร้าวราน...ให้หัวใจ
***********************
ลาก่อน...สุดยอด...ความรัก
ไม่ต้องไสผลัก...ไม่ต้องหลบหน้า
ฉันคนนี้...จะขอไป...ไกล-ไกลตา
จะไม่กลับมา...ให้เธอ...เหยียบย่ำใจ
ลาก่อน...คนดี...ของฉัน
แม้ว่าเธอนั้น...จะทำให้ฉัน...เจ็บเพียงไหน
แม้ว่าฉัน...จะไม่ได้อยู่เกะกะ...เธอต่อไป
แต่สุดยอด...ดวงใจ...ยังคงเป็นเธอ
***************************
โอ้ชาตินี้...น้องคง..บุญน้อยนัก
ถูกไสผลัก...จากวงศา...ของตัวพี่
น้องไม่อาจ...ฝืนสู้...บารมี
ทั้งๆที่...อุ้มท้อง...มาสี่เดือน
ไม่อาจทน...เห็นลูก...กำพร้าพ่อ
หมดหัวข้อ...โต้แย้ง...หรือลบเลื่อน
ขออำลา...ดินฟ้า...และดาวเดือน
ด้วยการเฉือน...ข้อมือ...คือใบลา
ขอให้พี่...มีสุข...กับคู่หมั้น
ขอให้รัก...นิรันดร์...ยันชาติหน้า
ขอโทษด้วย...ที่น้อง...ไม่ได้มา
ขอโทษที่...ทิ้งสัญญา...ไม่มั่นคง
**************************
ขอเอ่ยคำ...ว่าลา...ด้วยจำใจ
ไม่อาจฝืน...หัวใจ...ทนด้านหน้า
เมื่อเธอหมด...สิ้นแล้ว...รักเมตตา
จึงขอลา...เธอมา...ด้วยจำใจ
เพื่อให้เธอ...มีใจ...ที่ว่างเปล่า
ไม่ต้องทน...ห่วงเงา...ที่สิ้นไร้
ฉันสวะ...ขยะ...ขอจากไกล
เื่พื่อให้เธอ...มีรักใหม่...สมอุรา
************************
เมื่อจำใจ...ทำตาม...คำสั่งพ่อ
น้องก็จะ...ไม่ขอ...กลับไปหา
คำสั่งแม่...ย้ำไว้...ให้ศรัทธา
เชื่อแม่ดี...นักหนา...อย่าห่วงใย
เรื่องเจ็บช้ำ...ไม่มี...แม่พร่ำบอก
หากถูกหลอก...แม่ย้ำ...ว่าเหลวไหล
โอ้พี่จ๋า...ชาตินี้...จำจากไกล
เกิดชาติใหม่...ขอให้...ไม่โศกครวญ
************************
อย่าตัดพ้อ...เช่นนั้น...เลยพี่เอ๋ย
น้องมิเคย...อยากตัด...รักห่วงหา
แต่หน้าที่...กตัญญู...จำต้องลา
ลืมน้องเถิด...พี่จ๋า...อย่าอาลัย
******************
ต้องจำใจ...จากลา...มาไกลโพ้น
เจ็บมาอย่าง...โชกโชน...สุดทานไหว
ถึงเวลา...ขีดสุด...ของหัวใจ
ฝืนต่อไป...รังแต่...เปลืองน้ำตา
********************
เมื่อหน้าที่...แห่งรัก...มันสิ้นสุด
จำต้องหยุด...ความรัก...ความห่วงหา
แล้วหันหลัง...จากรัก...ที่นำพา
ด้วยดวงใจ...ศรัทธา...สุดอาลัย
จำใจจาก...เธอมา...ดั่งฟ้ามัว
ด้วยขลาดกลัว...คำตัด...เธอจัดให้
ขอจากมา...ด้วยรู้สึก...ยังซึ้งใจ
ดีกว่าทน...ถูกไล่...ให้ขื่นทรวง
************************
ฝืนหัวใจ...เพียงไหน...ยอมไกลหน้า
อยากเือื้อมคว้า...เพียงไหน...จำใจหนี
ฝืนดวงจิต...เพียงไหน...อย่าไยดี
ตัดความอยาก...มากมี...จำจากมา
สุดที่รัก...สุดดวงใจ...จำไกลแล้ว
ขอคลาดแคล้ว...จากพี่...ยอมหนีหน้า
กลั้นสะอื้น...ฝืนจารึก...บันทึกลา
พร้อมหยดหนึ่ง...น้ำตา...คู่ลายเซ็น
รักยังอยู่...ล้นทรวง...ดวงใจเอ๋ย
จำจากเลย...ขอหลบ...ไม่พบเห็น
อยู่ต่อไป...พี่อาจ...ตายทั้งเป็น
ด้วยกระแส...ชาเย็น...จากมารดา
อย่าเลือกแฟน...ทิ้งแม่...มันไม่ถูก
มิขอปลูก...ต้นบาป...ให้พี่คว้า
น้องขอปลูก...ต้นบุญ...หนุนนำพา
แม้น้องผิด...สัญญา...ต้องความตาย
**************************
จะไม่...หวนย้อน...มาหา
คนดี...ของใจ...ฉันลา
ไม่อาจ...ด้านหน้า...ต่อไป
ลาก่อน...ลาก่อน...ลาก่อน
เชิญเธอ...ไปอ้อน...รักใหม่
ครองคู่...กับเขา...สมใจ
อย่าห่วง...อาลัย...ฉันเลย
**************************
เจ็บจน...หัวใจ...ใกล้จะดับ
หมดแรงซับ...น้ำตา...ที่หลั่งไหล
ขออำลา...เสียที...คนของใจ
ก่อนจะไม่...เหลือลมหายใจ....ได้เฝ้าครวญ
**************************
ความจริงนั้น...ก็คือ...รักเธอมาก
ไม่อยากจาก...พรากเธอ...นี้ไปไหน
คอยดูแล...ห่วงหวง...ด้วยห่วงใย
กลับถูกเธอ...ผลักไส...ไม่ต้องการ
ฉันรักเธอ...เป็นกอบ...หอบแต่ให้
กลับถูกเธอ...ผลักไส...ไม่สงสาร
ฉันรักเธอ...เธอกลับ...เห็นเป็นมาร
มอบแต่ความ...ร้าวราน...ให้หัวใจ
***********************
ลาก่อน...สุดยอด...ความรัก
ไม่ต้องไสผลัก...ไม่ต้องหลบหน้า
ฉันคนนี้...จะขอไป...ไกล-ไกลตา
จะไม่กลับมา...ให้เธอ...เหยียบย่ำใจ
ลาก่อน...คนดี...ของฉัน
แม้ว่าเธอนั้น...จะทำให้ฉัน...เจ็บเพียงไหน
แม้ว่าฉัน...จะไม่ได้อยู่เกะกะ...เธอต่อไป
แต่สุดยอด...ดวงใจ...ยังคงเป็นเธอ
***************************
โอ้ชาตินี้...น้องคง..บุญน้อยนัก
ถูกไสผลัก...จากวงศา...ของตัวพี่
น้องไม่อาจ...ฝืนสู้...บารมี
ทั้งๆที่...อุ้มท้อง...มาสี่เดือน
ไม่อาจทน...เห็นลูก...กำพร้าพ่อ
หมดหัวข้อ...โต้แย้ง...หรือลบเลื่อน
ขออำลา...ดินฟ้า...และดาวเดือน
ด้วยการเฉือน...ข้อมือ...คือใบลา
ขอให้พี่...มีสุข...กับคู่หมั้น
ขอให้รัก...นิรันดร์...ยันชาติหน้า
ขอโทษด้วย...ที่น้อง...ไม่ได้มา
ขอโทษที่...ทิ้งสัญญา...ไม่มั่นคง
**************************
ขอเอ่ยคำ...ว่าลา...ด้วยจำใจ
ไม่อาจฝืน...หัวใจ...ทนด้านหน้า
เมื่อเธอหมด...สิ้นแล้ว...รักเมตตา
จึงขอลา...เธอมา...ด้วยจำใจ
เพื่อให้เธอ...มีใจ...ที่ว่างเปล่า
ไม่ต้องทน...ห่วงเงา...ที่สิ้นไร้
ฉันสวะ...ขยะ...ขอจากไกล
เื่พื่อให้เธอ...มีรักใหม่...สมอุรา
************************
เมื่อจำใจ...ทำตาม...คำสั่งพ่อ
น้องก็จะ...ไม่ขอ...กลับไปหา
คำสั่งแม่...ย้ำไว้...ให้ศรัทธา
เชื่อแม่ดี...นักหนา...อย่าห่วงใย
เรื่องเจ็บช้ำ...ไม่มี...แม่พร่ำบอก
หากถูกหลอก...แม่ย้ำ...ว่าเหลวไหล
โอ้พี่จ๋า...ชาตินี้...จำจากไกล
เกิดชาติใหม่...ขอให้...ไม่โศกครวญ
************************
อย่าตัดพ้อ...เช่นนั้น...เลยพี่เอ๋ย
น้องมิเคย...อยากตัด...รักห่วงหา
แต่หน้าที่...กตัญญู...จำต้องลา
ลืมน้องเถิด...พี่จ๋า...อย่าอาลัย
******************
ต้องจำใจ...จากลา...มาไกลโพ้น
เจ็บมาอย่าง...โชกโชน...สุดทานไหว
ถึงเวลา...ขีดสุด...ของหัวใจ
ฝืนต่อไป...รังแต่...เปลืองน้ำตา
********************
เมื่อหน้าที่...แห่งรัก...มันสิ้นสุด
จำต้องหยุด...ความรัก...ความห่วงหา
แล้วหันหลัง...จากรัก...ที่นำพา
ด้วยดวงใจ...ศรัทธา...สุดอาลัย
จำใจจาก...เธอมา...ดั่งฟ้ามัว
ด้วยขลาดกลัว...คำตัด...เธอจัดให้
ขอจากมา...ด้วยรู้สึก...ยังซึ้งใจ
ดีกว่าทน...ถูกไล่...ให้ขื่นทรวง
************************
ฝืนหัวใจ...เพียงไหน...ยอมไกลหน้า
อยากเือื้อมคว้า...เพียงไหน...จำใจหนี
ฝืนดวงจิต...เพียงไหน...อย่าไยดี
ตัดความอยาก...มากมี...จำจากมา
สุดที่รัก...สุดดวงใจ...จำไกลแล้ว
ขอคลาดแคล้ว...จากพี่...ยอมหนีหน้า
กลั้นสะอื้น...ฝืนจารึก...บันทึกลา
พร้อมหยดหนึ่ง...น้ำตา...คู่ลายเซ็น
รักยังอยู่...ล้นทรวง...ดวงใจเอ๋ย
จำจากเลย...ขอหลบ...ไม่พบเห็น
อยู่ต่อไป...พี่อาจ...ตายทั้งเป็น
ด้วยกระแส...ชาเย็น...จากมารดา
อย่าเลือกแฟน...ทิ้งแม่...มันไม่ถูก
มิขอปลูก...ต้นบาป...ให้พี่คว้า
น้องขอปลูก...ต้นบุญ...หนุนนำพา
แม้น้องผิด...สัญญา...ต้องความตาย
**************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น