บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันเสาร์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

ทรมานเหลือเกิน

ทรมาน...เหลือเกิน...คนดี
โถพื้นที่..ห้องใจ...ไม่มีเหลือ

แค่ซอกใจ...ก็ไม่...คิดจุนเจือ
ไม่มีเยื่อ...ใยรัก...ให้บ้างเลย
*****************************
ทรมาน...เหลือเกิน
ที่บังเอิญ...รักเธอ...คนมีเจ้าของ
ได้แต่แอบช้ำ...น้ำตานอง
อยากเกี่ยวข้อง....แต่ต้องทำใจ

ได้แต่ทน...ทรมาน
เก็บงำ...ความรู้สึก...นี้เอาไว้
อยากบอกรักเธอ...เลิกสน...คำพูดใคร
แต่ฉันก็คงทำไม่ได้...อย่างใจหรอก...รู้ตัวดี
**************************
ทรมาน...ยิ่งนัก
เมื่อรัก...แหลกล้ม...ถดถอย
หัวใจ...ชอกช้ำ...เป็นรอย
รักน้อย...ถอยร่น...ร้างลา

ทรมาน...เหลือเกิน
เมื่อเธอ...ห่างเหิน...เดินหน้า
ทอดทิ้ง...คำรัก...ผ่านมา
สัญญา...ถูกลบ...จบลง
**************************

ทรมาน...เหลือเกิน...คำนี้
ปิดบัญชี...เสียแล้ว...รักเคยหวาน
ต่อแต่นี้...คงครอง...แต่ร้าวราน
ด้วยเธอผลาญ...ดวงใจ...แทบสิ้นแรง

ทรมาน...เหลือเกิน...ที่รัก
ไยมาหัก...สัำัมพันธ์...คิดกลั่นแกล้ง
กล่าววาจา...โหดร้าย...แสนทิ่มแทง
ด้วยถ้อยคำ...แสลง...เพื่อจากไกล
*************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น