กลอนนี้แด่เธอ...ที่ฉันรัก

ฝากกลอน...ถึงใคร...คนหนึ่ง
เธอไม่เคยซึ้ง...ถึงความรัก...ที่มีให้
เธอเชื่อคนอื่น...มากกว่าฉัน...เพิ่งเข้าใจ
นี่ใช่ไหม...สิ่งตอบแทน...เธอให้มา

ฉันรักเธอ...เป็นกอบ
แต่สิ่งที่เธอตอบแทน....คือความว่างเปล่า...เหว่ว้า

เธอไม่เคยเห็นฉัน...อยู่ในสายตา
ทั้งที่ฉันปรารถนา...จะมีเธอ...ในทุกวัน

บทกลอน...ที่เธอเขียน
ยังวนเวียน...อยู่ในมโน...ของฉัน
ฉันเฝ้าตามอ่าน...มันทุกคืน...ทุกวัน
แต่เธอนั้น...คงไม่สนฉันหรอก..."เมื่อความเกลียดชัง...มันบังตา"
*****************************
จนถึงวันนี้...
เธอก็ยังไม่มี...น้ำใจ...จะมอบให้
เย็นชาเหลือเกินนะ...ดวงฤทัย
จะสนใจ...กันบ้าง...ยังไม่มี

ทำไมล่ะ...ทำไม
ถึงเชื่อใคร...มากกว่าฉัน...คนบ่งชี้
ฟังความข้างเดียว...คิดว่าถูกแล้ว...หรือคนดี
ยังรอเธออยู่...ณ ที่นี่...ฉันยังรอ
**************************
กลอนนี้แด่เธอ...ที่ฉันรัก
ขอมาพัก...หัวใจ...ที่โหยอ่อน
บรรยายช้ำ...จากเธอ...สู่บทกลอน
มิอาจย้อน...ดึงรั้ง...เธอกลับมา

ด้วยความชัง...บังตา...ให้เธอห่าง
ทิ้งฉันให้...อ้างว้าง...และเหว่ว้า
ฉันรักเธอ...รักเธอ...ตลอดเวลา
แต่มันคง...ไร้ค่า...สำหรับเธอ
*****************************
แด่เธอ...
คนที่ไม่...เคยเผลอ...มอบใจให้
คนที่แสน...เย็นชา...ไม่ใส่ใจ
ถ้อยความ...ใด-ใด...ที่ส่งมา

แด่เธอ...
ถ้อยคำ...พร่ำเพ้อ...เสน่หา
แม้ไม่...เคยสน...ศรัทธา
ก็ยัง...ด้านหน้า...มอบให้เธอ
*************************
กลอนนี้...แด่เธอ...ที่ฉันรัก
ผู้ไม่เคย...ทายทัก...ไม่เคยถาม
ผู้ไม่เคย...ซาบซึ้ง..ถึงนิยาม
ของความรัก...ล้นนิยาม...จากหัวใจ

รักนะ...รักเธอมาก
มิเคยคิด...จะจาก...เธอไปไหน
แม้เธอไม่...เคยสน...ไม่ใส่ใจ
ก็ยังรัก...ต่อไป...แม้โง่งม
*************************
กลอนนี้...แด่เธอ...ที่รัก
ทายทัก...ผ่านลม...พัดพลิ้ว
แม้หล่น...ลอยขว้าง...ปลิดปลิว
ไม่ลิ่ว...สู่ใน...ใจเธอ

แด่เธอ...สุดรัก...แหนหวง
ทุกทรวง...ยังพร่ำ...คำเพ้อ

ถึงวัน...แรกพบ...แรกเจอ
ยังเหม่อ...ภาพเธอ...ไม่คลาย

กลอนนี้...แด่เธอ...เพียงหนึ่ง
แม้ไม่...เคยซึ้ง...ความหมาย
ขอจา...รึกรัก...ไม่คลาย
แม้ใจ...จักพ่าย...ไร้เธอ
****************************
กลอนนี้...แด่เธอ...ที่ฉันรัก
มาทายทัก...อีกครั้ง...แม้ความหมาย
ของมันจะ...ไม่มี...ไม่พริ้งพราย
ก็มิวาย...ฝากกลอน...สะท้อนมา

ยังรักเธอ...เสมอ...ไม่เคยเปลี่ยน
แม้เธอจะ...สะเอียน...มันหนักหนา

ก็ยังเพียร...เขียนกลอน...วอนอุรา
ปรารถนา...เพียงเธอ...ได้อ่านมัน

ทุกถ้อยความ...ตามจิต...ที่พิศบอก
มิเคยหลอก...หยอกเล่น...ให้เป็นหมัน
รู้บ้างไหม...ใครเล่า...เฝ้าจาบัลย์
เขียนรำพัน...ว่ารัก...ไม่พักเลย
*****************************