แววตาที่แสดง...
ช่างแสลง...ฤทัย...เสียหนักหนา
ไม่เหลือร่องรอย...แห่งรัก...ในแววตา
ตั้งแต่เขา...ผ่านเข้ามา...ยื้อแย่งไป
แววตา...ที่ไม่มีฉัน
ยังจำคำนั้น...กันได้ไหม
คำที่บอกว่า...ไม่มีใคร...แทนที่ใคร
แล้วทำไม...เขาถึงแทนฉันได้ล่ะ...วานบอกที
***********************
เมื่อมองลึก...ลงไป...ในแววตา
ของสุดยอด...เสน่หา...ที่เคยรัก
บัดนี้มี...แต่แววตา...ที่หาญหัก
แทบกระอัก...เมื่อเห็น...เด่นออกมา
โอ้แววตา...ที่ไร้รัก...ในวันนี้
มันนั้นมี...วี่แวว...มาก่อนหนา
แต่หัวใจ...มันรั้น...อนิจจา
สมน้ำหน้า...งมงาย...พ่ายรักลวง
********************
อยู่ด้วยกัน...ทุกวัน...จึงพาลเบื่อ
ขอตัดเยื่อ...เพียงนี้...ที่เคยให้
มิใช่เขา...เข้ามา...แย่งฉันไป
แต่เป็นใจ...ของฉัน...ที่เบื่อเธอ
**********************
เพราะวันนี้...ไม่มีฉัน...เช่นนั้นหรือ
เธอจึงถือ...ข้ออ้าง...ตีจากฉัน
อภัยให้...เธอด้วย...ที่ทิ้งกัน
รักเปลี่ยนผัน...พบใหม่่่...อภัยที
ง่ายเหลือเกิน...คำกล่าว...ที่เธอเอ่ย
เล่นเอาใจ...เจ้าเอ๋ย...หยุดตรงนี้
สุดจะเต้น...ต่อไป...ใจไม่ดี
ฆ่ากันเลย...ก่อนที่...ตีจากกัน
********************
วิถีคนขี้แพ้...
ชอบอ้างกระแส...อ้างกรรม...จะตามซัด
สำหรับฉัน...ขอเพียง...ได้กำจัด
การผูกมัด...ไปได้...ก็พอใจ
เวรกรรม...อะไรกัน
นรกสวรรค์...มันอยู่ี่ไหน
ยกมาอ้าง...เพื่อหวัง...เอาอะไร
หวังให้ฉัน...กลับไปหรือไง...แม่คนดี
**********************
คนจัญไร...คนเลวเลว...ที่เธอว่า
เคยเคียงข้าง...กานดา...จำได้ไหม
ควงคนเลว...แล้วมาแช่ง...กันทำไม
คนจัญไร...รับไม่ได้...จริงจริงเออ
*******************
อย่ามาให้...เห็นหน้า...อย่างปากว่า
เมื่อกล่าวหา...ตีจาก...ขนาดนั้น
ก็ขอให้...ได้ดี...ก็แล้วกัน
ปิดฉากฝัน...เธอฉัน...เท่านั้นเธอ
*****************
ที่ผ่านมา...ก็แค่...สิ่งแก้เบื่อ
ไม่มีเยื่อ...อันใด...จะมอบให้
หมดคุณค่า...เพียงนั้น...โปรดเข้าใจ
จะควานหาิ่...สิ่งใด...คงไม่มี
*********************
เอาเป็นว่า...
เลิกกันดีกว่า...นะดีไหม
ควงนักเลง...มีแต่...สะเทือนใจ
เลิกกันไป...คงไม่...นั่งระทม
*******************
ช่างแสลง...ฤทัย...เสียหนักหนา
ไม่เหลือร่องรอย...แห่งรัก...ในแววตา
ตั้งแต่เขา...ผ่านเข้ามา...ยื้อแย่งไป
แววตา...ที่ไม่มีฉัน
ยังจำคำนั้น...กันได้ไหม
คำที่บอกว่า...ไม่มีใคร...แทนที่ใคร
แล้วทำไม...เขาถึงแทนฉันได้ล่ะ...วานบอกที
***********************
เมื่อมองลึก...ลงไป...ในแววตา
ของสุดยอด...เสน่หา...ที่เคยรัก
บัดนี้มี...แต่แววตา...ที่หาญหัก
แทบกระอัก...เมื่อเห็น...เด่นออกมา
โอ้แววตา...ที่ไร้รัก...ในวันนี้
มันนั้นมี...วี่แวว...มาก่อนหนา
แต่หัวใจ...มันรั้น...อนิจจา
สมน้ำหน้า...งมงาย...พ่ายรักลวง
********************
อยู่ด้วยกัน...ทุกวัน...จึงพาลเบื่อ
ขอตัดเยื่อ...เพียงนี้...ที่เคยให้
มิใช่เขา...เข้ามา...แย่งฉันไป
แต่เป็นใจ...ของฉัน...ที่เบื่อเธอ
**********************
เพราะวันนี้...ไม่มีฉัน...เช่นนั้นหรือ
เธอจึงถือ...ข้ออ้าง...ตีจากฉัน
อภัยให้...เธอด้วย...ที่ทิ้งกัน
รักเปลี่ยนผัน...พบใหม่่่...อภัยที
ง่ายเหลือเกิน...คำกล่าว...ที่เธอเอ่ย
เล่นเอาใจ...เจ้าเอ๋ย...หยุดตรงนี้
สุดจะเต้น...ต่อไป...ใจไม่ดี
ฆ่ากันเลย...ก่อนที่...ตีจากกัน
********************
วิถีคนขี้แพ้...
ชอบอ้างกระแส...อ้างกรรม...จะตามซัด
สำหรับฉัน...ขอเพียง...ได้กำจัด
การผูกมัด...ไปได้...ก็พอใจ
เวรกรรม...อะไรกัน
นรกสวรรค์...มันอยู่ี่ไหน
ยกมาอ้าง...เพื่อหวัง...เอาอะไร
หวังให้ฉัน...กลับไปหรือไง...แม่คนดี
**********************
คนจัญไร...คนเลวเลว...ที่เธอว่า
เคยเคียงข้าง...กานดา...จำได้ไหม
ควงคนเลว...แล้วมาแช่ง...กันทำไม
คนจัญไร...รับไม่ได้...จริงจริงเออ
*******************
อย่ามาให้...เห็นหน้า...อย่างปากว่า
เมื่อกล่าวหา...ตีจาก...ขนาดนั้น
ก็ขอให้...ได้ดี...ก็แล้วกัน
ปิดฉากฝัน...เธอฉัน...เท่านั้นเธอ
*****************
ที่ผ่านมา...ก็แค่...สิ่งแก้เบื่อ
ไม่มีเยื่อ...อันใด...จะมอบให้
หมดคุณค่า...เพียงนั้น...โปรดเข้าใจ
จะควานหาิ่...สิ่งใด...คงไม่มี
*********************
เอาเป็นว่า...
เลิกกันดีกว่า...นะดีไหม
ควงนักเลง...มีแต่...สะเทือนใจ
เลิกกันไป...คงไม่...นั่งระทม
*******************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น