บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันเสาร์ที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

คนสุดท้าย...ที่อยากเป็น

รู้ว่า...เธอหลายใจ
ก็ยังหลงฝันใฝ่...วาดหวัง
ว่าเธอจะหยุด....ความหลายใจ...คิดว่าคงไม่จีรัง
แต่แล้วก็ต้องพัง....เพราะว่ามัน...ยังอีกยาวไกล

คนสุดท้าย...ที่อยากเป็น
สุดจะแลเห็น...สุดจะ..เป็นจริงได้
เธอคง...รักเผื่อเลือก...ไม่หยุดที่ใคร
ฉันจึงได้แต่ร่ำไห้...น้อยใจความเชื่อ...ของตัวเอง
***************************
น่าน้อยใจนัก...
ความเชื่อว่าเธอจะรัก...จะจบที่ฉัน
คนสุดท้ายที่รอเป็น...ไม่เคยได้มัน
เธอยังคงแบ่งปัน...แจกรัก...อยู่ร่ำไป

น้อยใจเหลือเกิน...
ที่หลงเพลิน...กับคำหวาน...จนฝันใฝ่
สุดท้าย...ก็ไม่เหลือคุณค่า...อะไรต่อจิตใจ
เธอยังคงมีใหม่...ไม่หยุดที่ใคร...จึงไม่ได้เป็น

***************************
ขอบใจ...รักที่ใสซื่อ
ขอบคุณมือ...ที่แสนอุ่น...เธอยื่นให้
ขอบคุณ...ที่ไม่เคยตีจาก...ปล่อยฉันไป
ขอโทษที่...รักเธอไม่ได้...แม้พยายาม
************************
ตำแหน่งใด...ที่เธอขอ
เฝ้าพะน้อ...ให้หวั่นไหว
สุดที่...จะให้ไป
ด้วยดวงใจ...ไม่ว่างพอ
****************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น