- - กลอนด้วยใจทรนง - -

กลอนด้วยใจทรนง

กลอนแด่ผู้ผิดหวัง...เสียหลัก...อกหัก...รักข้างเดียว
ก่อนที่...ความรู้สึกดีๆ...จะสีดำ
กลับไปเถิด
จบสิ้นกันที...คนหลายใจ
จุดยืน
ฉันเข้าใจ...
ฉันยินดี
ได้ยินไหม...
ธรรมดา...
น้ำตาคนเก่ง
พอเถอะ...ไม่คุ้มเลย
ไม่ขอจำ...ให้เปลืองใจ
ใส่กลอนหัวใจแสนโง่
หากหัวใจ...ไม่มั่นคง
อย่าหมายพบ...จบเท่านี้
อย่าทำเหมือนว่า...รักเธอที่เคยให้ฉัน...ยังอยู่เต็มหัวใจ

กลอนแด่ผู้ผิดหวัง...เสียหลัก...อกหัก...รักข้างเดียว

รักผิดหวัง...แพ้พ่าย...ที่ได้รับ
เธอต่างกอด...กำชับ...รักไว้มั่น
ทั้งที่รู้...ว่าเจ็บ...ว่าจาบัลย์
ทำไมถึง...ไม่บั่น...มันเสียที

ฉันเสียอีก...ไม่เคย...มีใครรัก
ไม่เคยผูก...สมัคร...รักแบบนี้

แบบที่เธอ...ให้เค้า...มาหลายปี
น่ายินดี...กับรัก...แม้มลาย

เธอผิดหวัง...แต่ฉัน...ไม่เคยหวัง
เธอรักพัง...แต่ฉัน...ไม่เคยพ่าย
เธอเจ็บปวด...แต่ฉัน...นั่งสบาย
แต่รู้ไหม...ฉันเดียวดาย...มาก่อนเธอ
****************************************
เกิดเป็นคน...ทนเถิด...อย่าเพียรท้อ
อย่าคิดก่อ....การร้าย...ให้ใจสิ้น

จงต่อตี...อุปสรรค...แล้วโบยบิน
ไปยังถิ่น...ของนักสู้...อย่าดูดาย
*************************************
เมื่อมีรัก...ที่นั่น...ย่อมมีทุกข์
ท่องไว้เถิด...ว่าสุข...ต้องลับหาย

ไม่คงมั่น...ดอกหนา...ตราบชีพวาย
เพราะความหมาย...ของสุข...คือทุกข์ตาม
************************************
เศร้าใจ...ทำไม...ไร้ประโยชน์
มีแต่โทษ...เศร้าไป...ก็ไร้ค่า
ดูตะวัน...ซิท่าน...ตรงเวลา
มิเคยบ่น...เมื่อยล้า...แม้เศร้าใจ

ท่านก็ยัง...สาดแสง...เพื่อส่องโลก
ไม่เคยโบก...มือลา...จากไปไหน
ยังคงมั่น...ส่องโลก...อยู่เรื่อยไป
ไม่หวั่นไหว...คนบ่น...คนนินทา
*************************************
อะไรที่...มันเป็น...ของเรา
ต่อให้เค้า..แย่งยื้อ...มันไปได้
สักวันนึง...ต้องกลับมา...ได้ดั่งใจ
เพราะยังไง..มันก้อ...ของของเรา

อะไรที่...ไม่ใช่...ของเรานั้น
ไม่มีวัน...จะเป็น...แม้จะเฝ้า
เพราะว่ามัน...ไม่ใช่...ของของเรา
ต้องกลับคืน...สู่เค้า...เจ้าของเดิม
************************************
ยิ่งใกล้กัน...รู้ไหม...ใจยิ่งเจ็บ
มันหนาวเหน็บ...มากจน...ทนไม่ไหว
ล้านความเจ็บ...เหน็บลึก...อยู่กลางใจ
นี่ใช่ไหม...คนอกหัก...มักพูดกัน

ดั่งกินแกง...เผ็ดร้อน...ในครั้งแรก
ลิ้นอาจแตก...ด้วยเผ็ด...รสเด็ดนั้น

แต่เมื่อกิน...แกงเผ็ด...ทุกทุกวัน
ความเผ็ดนั้น...ต้องทุเลา...และชินชา

ดั่งแม่เหล็ก...ขั้วเดียว...ย่อมจะผลัก
ไม่อาจรัก...กลมเกลียว...ได้เลยหนา
เหมือนรักที่...ง่ายไป...ไร้ราคา
เค้าจึงหา...ขั้วต่าง...ทิ้งขั้วเดิม
***********************************
อยากมีสุข...แค่ลืมทุกข์...จากใจหมอง
อย่าร่ำร้อง...ครวญหา...ความหม่นไหม้
สุขหรือทุกข์...นั้นขึ้น...อยู่ที่ใจ
จงเข้มแข็ง..ก้าวไป..ไขว่คว้าดึง

พยายาม...ต่อไป...ถ้าไม่ท้อ
คงมีรัก...ถักทอ...มาส่งถึง
รักที่เธอ...วาดไว้...ในคำนึง
คงได้ซึ้ง...สักวัน...จงหมั่นรอ
**********************************
จงเข้มแข็ง...ไว้นะ...เจ้าหัวใจ
อย่าอาลัย...โหยไห้...อาลัยเขา
จำไว้นะ...ว่าเรา...มีเพียงเงา
ที่สุขโศก...ทุกข์เศร้า...ร่วมชะตา

เกิดมาเพียง...คนเดียว...แสนเดี่ยวโดด
อย่าลิงโลด...เห็นเขา...นั้นเลอค่า

สักวันหนึ่ง...เค้าต้องทิ้ง...เอ่ยคำลา
คนที่เสีย...น้ำตา...ก็คือเรา

จะจากตาย...จากเป็น...ก็ต้องจาก
ต้องพลัดพราก...สักวัน...เราต้องเศร้า
เลิกยึดติด...คิดผูก...คำว่าเรา
เลิกหงอยเหงา...เฝ้าคอย...วันพ้นเวร
***************************************
อย่าร้องไห้...เลยคนดี
โลกใบนี้...ยังอยู่...ไม่ไปไหน
แค่หนึ่งคน...ที่เขา...ทิ้งเราไป
จะเศร้าไย...ในเมื่อ...ยังมีเรา

รักตัวเอง....คนข้างเคียง....ยังดีกว่า
จะโศกา...ครวญคร่ำ...พร่ำถึงเขา
ไม่ต้อนสน...แม้ใคร...ไม่รักเรา
โลกใบเก่า..ยังไม่เศร้า..เมื่อถูกทำ
**********************************

มาเตือนสติ...คนอกหัก
อาจปวดใจนัก...กับรักช้ำ...ในวันแรก
ธรรมดาเอง...โธ่เอ๋ย...อย่ามัวมานั่งแบก
กับรักที่แหลก...ไปแล้ว...ไม่หวนคืน

ทำไมไม่...มองไป...ข้างหน้า
ยังมีอีก...หลายปัญหา...รอให้เราขมขื่น
มีอีกหลายเรื่องราว...เป็นพลัง...ให้หยัดยืน
เพียงแต่วันนี้...อาจฝืนใจมากหน่อย...เท่านั้นเอง

โลกนี้...ไม่มีอะไร...แน่นอน
มีรุ่มร้อน...ย่อมมี...วันหรรษา
มีขื่นขม...ย่อมมีหวาน...นั้นตามมา
อย่าคิดว่า...สิ้นหวัง...แล้วจักตาย

การอกหัก...แม้มัน...จะเจ็บปวด
เหมือนหัวใจ...โดนหวด...ปวดไม่หาย

แต่การฝืน...ให้เขา...หลอกทำลาย
ไม่ยิ่งร้าย...กว่ากัน...เช่นนั้นลือ

ยอมให้เขา...บอกปัด...เสียดีกว่า
ได้เคียงข้าง...สัญญา...ที่ยึดถือ
แต่ร้างไร้...ใจรัก...แม้จูงมือ
ก็ไม่คือ...นักหรอก...ต้องปวดใจ
***********************************
รักตัวเอง...ให้มาก
อย่าเหมารัก...นำฝาก...ให้ใครเขา
จนหมดทุน...หัวใจ...เหลือเพียงเงา
จะโศกเศร้า...ทุกข์ช้ำ...พันทวี

ควรแบ่งใจ...ไว้บ้าง...เผื่อวันลา
หลั่งน้ำตา...เพื่อล้าง...ความหมองศรี
แต่อย่าหลั่ง...ดั่งบ้า...ผลาญชีวี
รักจะดี...อยู่ที่...เรารักเป็น
*********************************
ก้าวไป...ข้างหน้า
ฟันฝ่า...ความทุกข์...เฉียดใกล้
มินาน...ต้องพ้น...โดยไว
อย่ายอม...แพ้พ่าย...ตีตน

ยอมแพ้...ไม่คิดสู้
อายหมา...อายหมู...สิ้นกุศล
เสียดาย...ที่เกิด...มาเป็นคน
มีสิทธิ์...สร้างผล...ให้พ้นกรรม
************************************
ท้อแท้..ทำไม...หรือคน
พร่ำบ่น...ว่ายวน...ไข่วคว้า
มีสุข...ลืมทุกข์...ผ่านมา
สุขคลาย...หรรษา...เศร้าซม

เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป
จะมี...สิ่งใด...ไม่ขม

แม้แต่...พรหมฟ้า...ยังตรม
เมื่อบุญ...สั่งสม...หมดไป

จุติ...มาเกิด...เพื่อสร้าง
บุญบาป...เหมือนเดิม...เริ่มใหม่
สุขทุกข์...ย่อมเกิด...กับใจ
โศกเศร้า...เขลาไป...ป่วยการ
********************************
เธออาจ...เสียน้ำตา
ให้กับวันเวลา...ที่อยู่เคียงข้างเขา
เธออาจเสียดาย...กับการได้ใช้...คำว่าเรา
ความทุกข์ของเธอ...ไม่อาจจะบางเบา...ลงได้ต้องใช้เวลา

ความรัก...มันเกิดยาก
และลำบาก...ที่จะคอย...เฝ้ารักษา

เวลาที่คบกัน...สำคัญตรงไหน...กับการที่เขาจะบอกลา
เพราะสุดท้าย...เธอก็ต้องเสียน้ำตา...ที่ถูกเขาทิ้งอยู่ดี

เริ่มต้นใหม่...ดีกว่า
ท่องเอาไว้ว่า...พรุ่งนี้...ต้องดีกว่าวันนี้
น้ำตาหากจะหลั่ง...ต้องมีเหตุมีผล...เลิกฟูมฟายเสียที
เพราะความอาดูรมากมี...ไม่ใช่แค่นี้หรอก...ที่จะผ่านเข้ามา
************************************

ก่อนที่...ความรู้สึกดีๆ...จะสีดำ

ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะกลายเป็นเกลียด
อย่าเพิ่มเติมรายละเอียด...เหล่านี้...อีกได้ไหม
ระหว่างเรา...ขอให้จบ...ด้วยความเข้าใจ
อยากให้...หลงเหลือไว้...เพียงภาพดี-ดี

ก่อนที่...ทุกอย่าง...จะสายไป
เราควร...บอกลากันไป...เสียตั้งแต่วันนี้
ความทรงจำ...สองเรา...จะได้ไม่มี
ความรู้สึกที่...มากมี...ด้วยสีดำ
********************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
อย่าเพิ่มรอยช้ำ...ให้ฉัน...อีกได้ไหม
ขอให้เราจบ...ด้วยความเข้าใจ
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอจะไม่ทำตัว...อย่างที่ผ่านมา

เอาอิสระ...ของเธอ...กลับคืนไป
ไม่ต้องดิ้นรน...แอบมีใครอีก...ต่อไปแล้วหนา
อยากจะรักกับใคร...กอดกับใคร...เชิญได้ตลอดเวลา
ขอเพียงอย่าโกหกอีกว่า...จะรักฉัน...คนเดียวอีกต่อไป
************************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
ฉันพยายามฝืนช้ำเพื่อเธอ...สุดท้าย..ต้องหมองไหม้
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตา...พยายามเขี่ย...ให้กระเด็นออกไป
ความพยายามทั้งหมด...จึงร้างไร้...มาสุดทาง

และก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำไปกว่านี้
ฉันจึงต้องหลบหนี...พาหัวใจบอบช้ำ...มาให้ไกลห่าง
เพราะถูกผลักดัน...ด้วยความเจ็บปวด...ไม่เว้นวาง
ไม่อยากทนครวญคราง...เจ็บช้ำ...อีกต่อไป
***********************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
อย่าเพิ่มความช้ำ...ให้ฉัน...อีกได้ไหม
เมื่อไม่รัก...ก็อย่า...ทำร้ายหัวใจ
ของคนที่มันรักเธอ...ต่อไปได้ไหม...พอซะที

ให้หัวใจของฉัน...ได้จดจำภาพ...ที่งดงาม
แม้มันจะทรามมาตลอด...ตั้งแต่รัก...เธอคนนี้
ขอให้ฉันได้จดจำ...ภาพเธอสักหน่อย...ว่าเคยดี
อย่าให้มันมี...แต่ภาพหมองคล้ำ...จนดำเลย
***************************
รู้ไหม...เธอไม่เหมือนเก่า
ตั้งแต่มีเขา...มาเคียงข้าง
รักเรา...ที่อยู่ด้วย...เส้นใยเบาบาง
กำลังถูกขวาง...ให้ขาด...อย่างสาใจ

เชื่อเขา...เสียทุกอย่าง
ลืมรักลืมทาง...ที่เราร่วมสร้าง...หมดแล้วใช่ไหม
ก่อนที่ความรู้สึกดี-ดี...จะเปลี่ยนเป็นสีดำ...สุดอาลัย
ช่วยระลึกหน่อยได้ไหม...ว่าหนึ่งใคร...เคยได้รักจากเธอ
************************************************

กลับไปเถิด

ถึงวันหมอง...ของฉัน...แล้วใช่ไหม
ที่ต้องเดิน...จากไป...ให้ไกลห่าง
เพราะว่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
ไม่มีทาง...แทนคน...ของหัวใจ

เมื่อเจ้าของ...ห้องกลับ...มารับสิทธิ์
ก็ควรปิด...สิทธิ์ที่สอง...ของฉันไว้
พูดคำลา...เพียงสั้น...กลั้นอาลัย
ร้างกันไป...เถิดหนา...อย่าจดจำ

แค่คนแทรก...กลางสัมพันธ์...อย่าฝันหา
เพียงดอกหญ้า...ค่ามี...ก็แสนต่ำ
เป็นกาก็...รู้ว่า...หน้ามันดำ
เป็นกระต่าย...ก็รู้ช้ำ...อย่าร่ำไร

เมื่อดอกฟ้า...อ้าแขน...แหงนรออยู่
แมลงภู่...คู่ภิรมย์...จงสมใฝ่
บินไปเถิด...หงส์ฟ้า...อย่าช้าใย
ปล่อยกระต่าย...คลายไว้...ให้ไกลจันทร์

กลับไปดื่ม...เกสร...อ้อนดอกฟ้า
บินไปสู่...เวหา...อย่าอาสัญ
กลับไปเถิด...เดือนจ๋า...อย่าผูกพัน
เพราะค่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
*************************************
ฉันก็แค่...คนแทรก...ยามเธอเหงา
ยามเธอเศร้า...สิ้นรัก...มาเคียงใกล้
ฉันมีค่า...แค่เศษ...ในหัวใจ
ไม่มีค่า...อันใด...ให้จดจำ

กลับไปเถิด...กลับไป...หาเค้าเสีย
อย่าคลอเคลีย...คนแทรก...ที่แสนต่ำ
กลับไปเถิด...หงษ์ฟ้า...ลืมกาดำ
ปล่อยกระต่าย...ให้ช้ำ...อย่าจำเลย
*************************************
กลับไปเถิด...เธอจ๋า...อย่ามาต้อง
อย่ามาข้อง...คนห่าง...ที่เคยใกล้
อย่ามาแบ่ง...ปันเลย...ถ้าหัวใจ
เธอมีให้...กับฉัน...แค่เศษทรวง

พอได้แล้ว...รักเรา...ที่เกิดก่อ
หมดหัวข้อ...เริ่มใหม่...ปล่อยเลยร่วง
เมื่อเธอเห็น...ฉันเป็น...แค่คนควง
ก็อย่าถ่วง...ใจฉัน...ให้เจ็บเลย
***********************************
กลับไปเถิด...อย่าลังเลเลย
ไม่ต้องเอ่ยอะไร...เพื่อรักษาน้ำใจ...คนแทรกอย่างฉัน
ที่ผ่านมาฉันมีความสุขมาก...และจะไม่ลืมเลือนมัน
ความรักที่ผ่านมานั้น...จะนิรันดร์ในใจฉัน...นานเท่านาน

ไปเถอะ...อย่าห่วงกังวล
เพราะเธอมีคนเคียงข้าง...ให้ร่วมขับขาน
จะเปรียบฉันในใจเขา...ก็คงไม่ต่างกับนางมาร
ไม่อยากสร้างความร้าวฉาน...ให้เธอกับเขา...อีกต่อไป
**********************************
ไปเถอะ...จงมอง...ไปข้างหน้า
เมื่อคนของใจกลับมา..ก็ไม่ต้องพะวง...กับคนแทรกอย่างฉัน
ในเมื่อตอนนี้...ฉันสิ้นแล้ว...ซึ่งความสำคัญ
เธอจะห่วง...อาลัยอาวรณ์กัน...เพื่ออะไร

เท่านี้ฉัน...ยังเจ็บ...ไม่พออีกหรือ
ได้โปรดปล่อยมือ...อย่ายึดยื้อฉัน...ให้อยู่ต่อจะได้ไหม
เธอจะรักเค้ากับฉัน...พร้อม-พร้อมกัน...ได้ยังไง
ถึงเธอรักได้...แต่ว่าฉันไม่...ไม่เต็มใจเลย
*****************************
จะห่วงทำไม...กับคนแทรกกลางอย่างฉัน
กลับไปผูกสัมพันธ์...กับคนของใจเถิดหนา

ตัดง่ายจะตายไป...เพราะฉันมันก็แค่คนไกลตา
ที่บังเอิญมีค่า...ในวันที่เธอเจ็บเท่านั้น...แค่นั้นเอง
***************************
คนแทรกกลาง...มาเก็บของ
ที่เคยจับจอง..ห้องใจของเธอ...เมื่อก่อนนี้
มาเก็บความรู้สึก...ที่มากมี
เก็บทุก-ทุกนาที..ที่เราเคยมีรัก...ให้แก่กัน

กลับไปเถิด...เธอจ๋า
ฉันแวะเข้ามา...เก็บของเก่า-เก่า...ก็เท่านั้น
มาเก็บร่องรอยความรัก...ที่เคยมี...กันและกัน
เพราะสุดท้ายค่าของฉัน...มันก็แค่...คนแทรกกลาง
***********************************
ถ้าเธอหัน...กลับมา...เพื่อเลือกฉัน
ไม่มีวัน...หันกลับ...ไปเคียงเขา
รับรักร่าง...ที่เคย...เป็นดั่งเงา
มาแนบเนา....เคียงข้าง....เธอได้จริง

ฉันก็คง...จะสุข...ใจหนักหนา
แต่ทว่า...เค้าคง...ยังสู่สิง

คนที่เคย...ซุกอก...เคยแนบอิง
เธอจะทิ้ง...ตัดเค้า...ได้อย่างไร

กลับไปเถิด...กลับไป...ที่เคยอยู่
กลับไปคู่...เคียงเขา...เถิดดาวใส
เดือนเหมาะแล้ว...ควรคู่...ในหัวใจ
ดินมันไร้...ต้อยต่ำ...อย่าจำเลย
**********************************
สี่เท้า...ยังรู้พลาด
นักปราชญ์...ยังมีพลั้ง
น้องผิด...พี่กลับชัง
ทิ้งหวัง...ไม่เยียวยา

เอ็นดู...เคยเอ็นดู
อดสู...เมื่อสิ้นท่า
พี่กลับ...ไม่ชายตา
ซ้ำว่า...ให้เจ็บอาย
*************************
เค้ากลับ...มาแล้วนี่
คนดี...ที่เธอ...ห่วงหา
คนที่เธอ...หวังร่วมชะตา
คนที่เธอ...อยากคว้า...เค้าไว้สุดใจ

กลับไปหา...เค้าซะเถอะ
ปล่อยรัก...เปื้อนเปอะ...เหลวไหล

ระหว่างเธอฉัน...ในวันที่...เค้าร้างไกล
อย่าห่วงอาลัย...ให้ทรมานใจ...เธออีกเลย

ลืมคนแทรกกลาง...อย่างฉัน
รักเปราะบางเหล่านั้น...อย่านำมันมาเอื้อนเอ่ย
ฉันไม่ได้จริงจังหรอกนะ...ไม่เคยจริงจัง...เรื่องอะไรเลย
สักนิดก็ไม่เคย...ใจฉันมันเฉย-เฉย...ชินแล้วอย่ารอรี
***********************************
จะห่วงใย...คนที่...เธอไม่เอา
อยู่ทำไมเล่า...กลับไปเสีย
ไปเถิด...ไม่ต้อง...มาเคลียร์
แค่นี้ก็...ละเหี่ยหัวใจ...แทบบ้าตาย

จะเอาอะไร...จากฉันอีก
หรือคิดจะฉีกหัวใจ...ที่เธอ...เพิ่งทำร้าย
ให้มันแหลกคามือ...ของเธอกันเล่า...พ่อยอดชาย
ถึงจะสมใจหมาย...นักรัก...ชนิดเธอ
***********************************

จบสิ้นกันที...คนหลายใจ

คงต้องจบ...กันเสียที...นับจากนี้
รักมากมี...ที่เธอ...นั้นเคยได้
เมื่อเธอนั้น...แบ่งปัน...ห้องหัวใจ
หว่านรักไป...มากล้น...ท้นนิยาม

ขาดฉันไป...เพียงหนึ่ง...ฤารู้สึก
เธอฤาจะ...สำนึก...คิดรั้งห้าม

ฉันไม่ผิด...ของเล่น...สิ้นความงาม
เรื่องติดตาม...หาฉัน...คงไม่มี

เธอมันคน...หลายใจ...ไปเสียแล้ว
หมดวี่แวว...คงมั่น...นับจากนี้
ขอคืนความ...มืดบอด...จากฤดี
จบสิ้นกัน...เสียที...คนหลายใจ
*******************************
ขอเป็นคน...สุดท้าย...เมื่อไม่ได้
ก็ขอลา...จากไกล...เพียงเท่านี้
จบสิ้นกัน...ไปเสีย...คงจะดี
ด้วยไม่มี...คนหวง...คนคุกคาม

เชิญหลายใจ...ให้พอ...พ่อพระเอก
ไม่ขอเบรก...เหนี่ยวรั้ง...หรือคิดห้าม
เชิญไปมี...ความสุข...ดั่งนิยาม
ของยอดคน...ใจทราม...ชนิดเธอ
***********************************
ขอบคุณที่ชี้ทาง...
จะได้ไม่ต้องอ้าง...ถ้อยคำหวาน...จวนคลื่นไส้
ตอนนี้ฉันต้องการ...จะจากไป
นี่คือคำพูดจากใจ...ที่เธออยากฟัง

ขอบคุณที่ปล่อยมือ...
ไม่ดึงดื้อ...ยื้อยุด...คิดฉุดรั้ง
ขอให้มีความสุขมากๆ...กับรวงรัง
ที่เธอเคยขัง...ฉันเอาไว้...อย่างโง่งม
*****************************************

มีใหม่...หรือไม่มี
ฉันนี้...ไม่แยแส
เธอแคร์...หรือไม่แคร์
ไม่แม้...จะใส่ใจ

เพราะฉัน...มันนักรัก
ไม่ต้องกวัก...ก็มาได้
เสน่ห์...มันยั่วใจ
จะเถียงไหม...ว่าไม่จริง
******************************
เผื่อเลือก...มีรักหลาย
คบผู้ชาย...ไม่เลือกหน้า
คือฉัน...ผู้มารยา
ตีหลายหน้า...ผิดที่ใด

เมื่อใจ...ยังไม่เจอ
ยังไม่เผลอ...หรือหลงใหล
ก็ต้อง...ใฝ่หาไป
เจอคนใช่...จึงหยุดทราม
*******************************