บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันอังคารที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

มาบอกอะไรป่านนี้..ตอนไม่มีไยไม่มา

เธอรักฉัน...ในวันที่สายไป
จะมาบอกอะไร...กันป่านนี้
ตอนที่ฉัน...ไม่มีใครไยดี
กลับไม่มี...คำรัก...ส่งให้มา

พอฉัน...มีเขาแล้ว
เธอก้อมาแว่ว...ว่ารักว่าห่วงหา
ตะกอนรักจากเธอ...ที่นอนนิ่ง..อยู่ในอุรา
มันหมุนวนขึ้นมา...จนฉันแทบ...หยุดหายใจ
******************************************
พอเถอะ...คำรัก...ในวันที่สาย
แม้จะมีความหมาย...ต่อใจฉันคนนี้
ก้อไม่อาจทำให้ฉัน...เปลี่ยนใจหรอก...พอกันที
เพราะคนของฉัน...เค้าดีเกินกว่า...จะปวดใจ

แม้ฉัน...จะฝืนรักเค้า
แต่ก้อดีกว่า...กลับไปโศกเศร้า...กับเธอหรือไม่ใช่

พอเธอเจ็บ...เธอก้อกลับมาหา...คนดามใจ
แล้วก้อหายหน้าไป...มีใหม่...ทิ้งฉันตรม

จะมาบอก...อะไรป่านนี้

หรือหมายจะย่ำยี...คิดมาข่ม
ให้ฉันเจ็บ...ซ้ำซาก...ฝากระทม
คงไม่สมใจหรอก...อย่าลวงเลย
**************************************
สายไป...หรือเปล่า
คำรักยืดยาว...ที่เอ่ย...ในวันที่สาย
ตอนฉันต้องการ....เธอบอกปัด...มากคำบรรยาย
ว่าเธอไม่หมาย...ตัวฉัน...ในวันที่ต้องการ

วันนี้...ฉันเข้มแข็ง
หัวใจอ่อนแรง...โหยหา...ในรักหวาน

บัดนี้เย็นชา...เหือดแห้งรัก...ไปแสนนาน
เพราะความทรมาน...ที่เธอ..มอบให้มา

เอากลับไปเถอะ...คำว่ารัก
จะเอาไปพัก...ไปวางตรงไหน...ก้อไปเถิดหนา
ฉันคนนี้...คือคนใหม่...ที่หัวใจเย็นชา
อย่าหมายไข่วคว้า...ใจฉัน...ให้กลับคืน
***************************************
มันสาย...เกินไปแล้ว
อย่ามาแว่ว...มาวอนฉัน
เมื่อก่อน...ทำเมินกัน
เห็นฉัน...เป็นอะไร

พอตัด...ใจได้หมด
เธอก็จด...รักมาให้
รู้ไหม...มันสายไป
จำเอาไว้...ฉันเกลียดเธอ

*******************************
มาบอก...อะไร...ตอนนี้
ตอนที่...ฉันมี...คนใกล้
ก่อนนั้น...ทำไม...ไม่เปิดใจ
รู้ไหม...หัวใจ...ฉันรักเธอ

จนเขา...เอารัก...มาให้
หัวใจ...ที่เคย...ช้ำเจ่อ
ได้รัก...จากเขา...ปรนเปรอ
ลืมเธอ...จากใจ...ได้จริง

แต่เธอ...กลับบอก...ว่ารัก
ในวัน...ที่ฉัน...ตัดทิ้ง
มีคู่...เคียงกาย...แนบอิง
จะชิง...จากเขา...อย่างไร

ความรัก...ในคืน...เหน็บหนาว
อย่าสาว...อดีต...มาให้
ปล่อยฉัน...เหมือนก่อน..มีใคร
กลับไป...อย่ามา...ให้เจอ

************************************
จบกัน...คำนี้...เมื่อวันก่อน
มันไม่...สะท้อนใจเธอ...เลยใช่ไหม
ถึงคิดจะ...กลับมา...ขอเยื่อใย
คิดถึงใจ...ฉันบ้าง...ได้ไหมเธอ

เจ็บแค่ไหน...เมื่อเค้า...นั้นทิ้งขว้าง
เธอยังอ้าง...ให้ฉัน...กลับไปเหรอ

คนถูกทิ้ง...กว่าหัวใจ...จะหายเบลอ
มันต้องเจ็บ...ช้ำเจ่อ...นานเท่าใด

พอเธอเจ็บ...เธอก็แล่น...กลับมาหา
ให้คนทิ้ง...เช็ดน้ำตา...ยามหม่นไหม้
ถ้าหากฉัน...รับรัก...เธอดั่งใจ
เธอคงไม่...ได้ลิ้มรส....ซดความตรม

****************************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น