รักคนเย็นชา

น้ำใสใส...จากดวงตา...เวลาสุข
เมื่อมีทุกข์...สุขมาหาย...ไปจากหน้า
ไม่นึกเลย...น้ำใสใส...ที่ไหลมา
จะล้างตา...เวลาเจ็บ...ได้อย่างดี

ทุกหยาดหยด...รดรินไหล...ไปทั่วแก้ม
รักรอนแรม...แต้มความช้ำ...ย่ำศักดิ์ศรี
หวังเพียงแค่...แผ่น้ำใจ...และไมตรี
เพียงเท่านี้...ที่ต้องการ...ยังผลาญกัน

ทั้งที่รู้...อยู่แก่ใจ...ว่าไม่รัก
และตระหนัก...อยู่ตลอด...ว่าตัวฉัน
ไม่คู่ควร...ชวนชื่น...ยื่นสัมพันธ์
ก็ยังมั่น...ปันรัก...ภักดิ์แต่เธอ

คนที่ดี...มีให้เลือก...อยู่มากหลาย
หมื่นพันชาย...กลายกล้ำ...พร่ำเสนอ
กลับปล่อยให้...ใจชอกช้ำ...ตามอำเภอ
เฝ้าแต่เพ้อ...เผลอใจ...ให้ฝ่ายเดียว

โอ้ไฉน...หัวใจเธอ...จึงเย็นนัก
ไม่มีรัก...ให้กับฉัน...เลยซักเสี้ยว
มีแต่ความ...ขมขื่น...ยื่นเป็นเกลียว
รักแปลบเสียว...เที่ยวเสนอ...เธอไม่มอง

ถ้าเขางอก...ออกมาได้...คงงามนัก
เพราะพิษรัก...ข้างเดียว...เที่ยวสนอง
มีนกเอี้ยง...เลี้ยงหัวใจ...ที่ใฝ่จอง
ฟังทำนอง...ซอเศร้า...จนเข้าใจ

เปรียบเหมือนควาย...โง่เขลา...เบาสติ
คิดลองริ...ผลิรัก...ประจักษ์ให้
คิดหรือว่า...เขาจะ...มาเห็นใจ
ชาวนาที่...ชิดใกล้...ยังไม่มอง

เหมือนมีปีก...บินไป...ในไพรกว้าง
มาแพ้หาง...หงส์เหิน...ที่เดินล่อง
คิดเผยอ...เผลอใจ...ใฝ่หงส์ทอง
น้ำตานอง...หมองใน...หัวใจกา

เป็นดอกไม้...ภุมริน...ไม่ยินเกาะ
ถูกเย้ยเยาะ...หัวเราะรื่น...ชื่นหนักหนา
เป็นดอกช้ำ...ต่ำต้อย...น้อยบุญญา
เพียงดอกหญ้า...ค่าต่ำ...แสนลำเค็ญ

เป็นสิ่งที่...ต่ำต้อย...ด้อยทุกอย่าง
จึงอ้างว้าง...ร้างหทัย...ไม่วายเว้น
เพราะใฝ่รัก...คนที่เขา...แสนชาเย็น
รักไม่เห็น...แม้แต่ชอบ...ก็ไม่เคย
**********************************
ปวดร้าว...เหลือเกิน...คนดี
เดียวดาย...สุดที่...จะทานไหว
เจ็บปวด...เหลือเกิน...นะใจ
ทำไม...ช่างไร้...เมตตา

ไออุ่น...เย็นชืด...ยิ่งนัก
ความรัก...สุดยาก...ค้นหา
ความเย็น...เกาะกิน...อุรา
ช่างแสน...เย็นชา...เหลือเกิน
*****************************
แม้ว่าเธอ...จะเย็นชา...สักเพียงไหน
แม้ว่าใคร...จะห้าม...หัวใจฉัน
แม้ว่าเธอ...ไม่เคย...ไยดีกัน
ไม่มีวัน...ที่ฉัน...หยุดรักเธอ

เพราะใจฉัน...รักใคร...มิใช่ง่าย
เพราะใจฉัน...นั้นหมาย...มิใช่เผลอ
เพราะใจฉัน...นั้นค้น...และหาเจอ
ว่าใจมี...เพียงเธอ...คนเย็นชา
***************************
สำหรับ...คนไร้ค่า
มีน้ำตา...มากไป...ก้อเท่านั้น
ใครที่ไหนจะมาสน...ความรู้สึก...จาบัลย์
ที่เกิดจากใจฉัน...ใครกัน...จะใส่ใจ

สำหรับ...คนเย็นชา
เธอคงจะไม่เห็นค่า...ผู้หญิงอย่างฉันหรอก...ใช่ไหม
เธอคิดว่า...ฉันมันง่าย...จนเกินไป
ที่บอกรักเธอให้...หัวใจเธอ...สะอิดสะเอียน
***************************

ขอบคุณ...ความรัก...ที่มีให้
และโปรดเข้าใจ...ฉันหน่อยตรงนี้
หัวใจของฉัน...รักใครไม่ได้อีก...ชั่วชีวี
แม้ว่าเธอจะพลี...ให้หมด...ทั้งใจกาย

ฉันเป็นคน...จริงจัง
รักใครสักครั้ง...ไม่ใช่ง่าย-ง่าย

เมื่อรักแล้ว...ก็ไม่มี...วันเสื่อมคลาย
แม้รู้ว่ารักแล้ว...ต้องพ่ายแพ้...ก็ตามที

ไม่อยาก...ให้เธอ...เสียเวลา
ทุ่มเทไขว่คว้า...รักจาก...ฉันคนนี้
ฉันไม่อาจ...เปลี่ยนใจรักเธอได้...ไม่ว่าอีกกี่ปี
เพราะหัวใจทั้งหมดที่มี...ฉันพลีให้กับเค้าเท่านั้น...คนเย็นชา
******************************
ไม่อยากให้...เธอใช้เวลา
ที่มีคุณค่า...กับสิ่ง...ที่สิ้นไร้
รักคน...ที่เขา...ไม่ใส่ใจ
เพราะมันเจ็บ...แค่ไหน...ใจฉันรู้ดี

อยากให้เธอ...ใช้เวลา
มองหารักใหม่...และทุ่มเท...อย่างเต็มที่
อย่าเสียเวลา...กับฉันเลย...ผู้หญิงนิสัยไม่ดี
อย่ารักอย่าพลี...ให้ฉันเลยนะ...รักแสนมีค่าของเธอ
********************************
อย่าพูด...ให้เจ็บอีกเลย
แค่คนเย็นชาเฉยเมย...หัวใจฉัน...ก็แทบบ้า
อย่าเพิ่มความเจ็บ...ให้ฉันอีกเลยนะ...จงตัดอุรา
ลืมฉันเถิดหนา...นึกว่า...เวทนาหัวใจ

อย่าให้ฉัน...รู้สึก...ผิดอีกเลย
ฉันไม่อาจตัดคนเฉยเมย...ออกไป...จากใจได้
และไม่อาจทนเห็น...ตัวเองเป็นต้นเหตุ...ความปวดใจ
ขอเถอะนะ...ช่วยลืมฉันไป...จากหัวใจแสนมีค่านี้เสียที
***************************
จะมี...ประโยชน์อะไร
ในเมื่อบาปนี้...ยังเป็นของฉัน
เมื่อเธอไม่อาจตัดใจ...ถอนสัมพันธ์
แล้วจะเมินกัน...ให้เจ็บ...มากขึ้นทำไม

เอายังงี้...ดีกว่า
เราสองคน...มาคบหา...เป็นเพื่อนกันไว้
อยู่คอยดูแล...หัวใจกัน...ตลอดไป
แม้จะยกให้กันไม่ได้...ก็ดีกว่าทำร้ายใจ...กันและกัน
**************************
ไม่มีอะไร...เปลี่ยนแปลง...ฉันได้
อย่าเสียเวลา...ทุ่มเทใจเลย...มันไร้ค่า
ลืมแล้วหรือ...ว่าฉัน...มันคนเย็นชา
จะรู้สึกรู้สา...รักเธอ...ได้ยังไง

จำใส่ใจ...เอาไว้ด้วย
ต่อให้เธอสวย...เลอเลิศ...ขนาดไหน
ฉันก็ไม่รักเธอหรอก...จำใส่ใจ
เธอจะอยู่หรือไป...จะดีจะร้าย...ก็เรื่องของเธอ
******************************

ความรัก...ที่ฉันปรารถนา
คงไม่ใช่...จากผู้หญิงด้านหน้า...อย่างเธอหรอกมั้ง
บอกรักผู้ชายง่าย-ง่าย...ผู้ชายที่ไหน...เค้าจะจริงจัง
เธอไม่มีวันจะรั้ง...หัวใจฉันได้หรอก...อย่าเสียเวลา

และจำใส่ใจ...ไว้อีกอย่าง
ฉันมีคน...ที่หวังร่วมทาง...สุดยอดปรารถนา
เปรียบเธอกับเค้า...ต่างกัน...เหลือคณา
เค้ามันดอกฟ้า...ส่วนเธอ...มันกาดำ

****************************
ไม่อยากเชื่อจริง-จริง
ว่าคนใจสิงห์...อย่างเธอ..จะรักใครเป็นได้
ท่าทีเฉยชา...ไม่แยแส...ใครต่อใคร
ที่แท้ก็ซ่อนรัก...เอาไว้ในใจ...มาแสนนาน

กับผู้หญิง...คนนึง
ที่สวยซึ้ง..และแสน...อ่อนหวาน
เธอจะรู้บ้างไหม..ว่ามีใครเจ็บปวด...ทรมาน
กับความรัก...ที่เลยผ่านฉันไป..สู่ใครอีกคน
*******************************
ก็สมควรแล้ว...ซดน้ำแห้ว
มันส่อแวว...ตั้งแต่...เธอเมินฉัน
เจ็บปวดมากไหมล่ะ...ที่ถูกเค้าเมิน...สารพัน
มันเจ็บไป...ถึงตรงนั้นไหม...ขั้วหัวใจ

เย็นชากับฉัน...เหลือเกิน
แต่พอเค้าเดินมา...เธอก็รัก...เธอก็ใคร่
พอเค้าไม่สนบ้าง...แล้วเป็นยังไง
แต่ฉันคงไม่สะใจหรอกนะ...เพราะว่าฉัน...มันรักเธอ
********************************
นี่ขนาด...บาดเจ็บ...เจียนตาย
ยังไม่วาย...พูดจา...แดกดันฉัน
คนที่มัน...รักเธอ...เพิ่มทุกวัน
ช่างเย้ยหยัน...เก่งนัก...คนเย็นชา

คิดว่าจะ...เข้าใจ...หัวอกกัน
กลับมาหยัน...เพิ่มอีก...ใ้ห้หมดท่า
อุตส่าห์รัก...ภักดี...เธอเรื่อยมา
กลับตอบแทน...ด้วยวาจา...สะท้านสะเืทือน
*******************************
คำว่าไม่...อาจรัก...ใครได้อีก
มันช่างฉีก...หัวใจ...ฉันจนป่น
วาจาเธอ...โหดร้าย...จนเหลือทน
ไม่เคยสน...คนที่มัน...จงรักเธอ

อย่างน้อย-น้อย...ขอเพียง...ได้ใกล้ชิด
ไม่ต้องให้...ความสนิท...ที่ฟุ้งเฟ้อ
ขอเพียงได้...รักและ...ได้พบเจอ
ได้มีเธอ...ตลอด...จะเป็นไร
*******************************
การได้รักเธอ...คนเย็นชา
ไม่เคยปวดอุรา...เลยรู้ไหม
ที่ปวดเจ็บ...เพราะวาจา...เธอยังไง
คอยผลักไส...ให้ฉันไปหาใคร...มาแทนที่เธอ

ฉันรักเธอ...เพียงลำพัง
ไม่ได้หวังครอบครอง...แม้ยามเผลอ

รู้ว่าสิทธิ์...มีน้อย...ในใจเธอ
คงไม่เผยอ...ฉุดรั้งเธอ...มาแนบใจ

ตาไม่บอดหรอก...ที่รักเธอ
แต่ใจมันเผลอ...จนฉุดรั้ง...ไว้ไม่ได้
ผู้หญิงอย่างฉัน...รักยากนะ...เรื่องมากเกินใคร
จึงไม่อาจตัดใจ...จากเธอได้หรอกนะ...คนเย็นชา
******************************
จะฝากอีก...สักร้อยพันกลอน
ก็ไม่ทำ...ให้ใจฉันอ่อน...ลงได้หรอกหนา
เพราะหัวใจฉัน...มันแข็ง...และเย็นชา
จะเต้นแร้ง...เต้นกา...ก็ไม่ละลาย

ทางเดียวที่เธอ...จะไม่ทุกข์
คือปลุกตัวเอง...ให้ตื่น...จากฝันร้าย
ลืมว่าเคยรักฉัน...อย่างมากมาย
แล้วความสุขสบาย...จะมาเยือนเธอ...อย่างแน่นอน
*******************************
อยากจะรัก...ก็รักไป...ตามใจเธอ
และอย่ามา...หลงเพ้อ...ว่าจะได้

รักจากฉัน...แม้เศษ...ของเสี้ยวใจ
จำเอาไว้...ให้ดี...อย่าได้เลือน
************************
รักคนเย็นชา...ก็เจ็บแบบนี้แหละ
มากมายเยอะแยะ...ความเจ็บที่พร้อมจะมอบให้

ตัดใจไปเสียซิ...จะทนรักเขาอยู่ทำไม
สั่งตัวเองเท่าไร...ก็ตัดใจไม่ได้สักที
*****************************
แด่คน...เย็นชา...คนนั้น
ทุกวัน...เขามา...ที่นี่
ฉันเฝ้า...มองมา...หลายปี
ไม่มี...ทีท่า...สนใคร

ก็แอบ...ดีใจ...นิด-นิด
สักวัน...คงพิ...ชิตได้
แทบทรุด...เห็นเธอ...ควงใคร
เจ็บไป..ถึงดวง...ใจดำ
**************************

น้ำหยดลงหิน....หินมันยังกร่อน
แต่ใจอ่อน-อ่อน...ของเธอจะอ่อน....ก็หาใหม่
แข็งยิ่งกว่า...ทุกสิ่ง...ก็คือหัวใจ
ของเธอที่ไม่...แลฉัน...แม้หางตา

อยากรู้จัง...ใครจะ...กร่อนใจเธอ
ใครจะทำ...คนเย็นชาให้เพ้อ...ละเมอหา
อยากเป็นใครคนนั้น...ที่เธอ...หันมาสบตา
อยากรู้นักว่า...ใจเธอจะแข็ง...อีกนานเท่าใด
****************************
ไม่รู้ต้องรักเธอ...ถึงเมื่อไหร่
ในเมื่อหัวใจ...ยังฝังแน่นอยู่แบบนี้

รักทั้ง-ทั้งที่รู้ว่า...เธอไม่เคยสนใจไยดี
ต้องจมอยู่กับ...ความเย็นชาที่มากมี...แบบนี้นานเท่าใด
*************************
ความเจ็บช้ำ...ยังเพิ่ม...ขึ้นทุกที
และไม่มี...ทางอ่อน...หรือลับหาย
ถ้าหากใจ...ยังรัก...เธอไม่คลาย
ก็อย่าหมาย...จะพ้น...ความระทม

คนเย็นชา...ที่ฉัน...นั้นแสนรัก
แม้เพียงทัก...เพียงถาม...เขายังข่ม
หากบอกรัก...เขาคงไม่...สบอารมณ์
รักของฉัน...จึงขม...เสมอมา
****************************
มีหัวใจ...ไว้ให้...เพียงแต่เธอ
แม้ต้องเก้อ...หม่นช้ำ...นับจากนี้
ก็ยังไม่...เปลี่ยนใจ...ไปเสียที
ยังคงมี...ใจภักดิ์...รักเรื่อยมา

ทั้งทั้งที่...ก็รู้...อยู่แก่ใจ
ว่าเธอไม่...มีใจ...ให้หรอกหนา

ด้วยเพราะเธอ...นั้นเป็น...คนเย็นชา
จะไขว่คว้า..มาได้...อย่างไรกัน

แค่หางตา...เธอยัง...ไม่แลมอง
ใจสี่ห้อง...เธอหรือ...จะให้ฉัน
รู้ทั้งรู้...ก็ยังรัก...เธอทุกวัน
ด้วยมิิอาจ...ปันรัก...ให้ผู้ใด
***************************
คิดถึงนะ...คนเย็นชา
แม้คุณไม่เคย...ปรารถนา...จะมีฉัน
แต่ดวงใจโทรม-โทรม...ดวงนี้...รักคุณเพิ่มทุกวัน
แม้คุณ...จะเมินฉัน..ไม่ใส่ใจ

รักนะ...คนเย็นชา
แม้ถูกมองว่า...หน้าด้านหน้าทน...สักแค่ไหน
ก็ไม่เคย...ตัดคุณ...จากฤทัย
ยังคงเพ้อ...ฝันใฝ่...ไม่ร้างเลือน
********************************
คนเย็นชา...อย่างฉัน
เรื่องนั่งเพ้อ...วาดฝัน...ขอบ่งชี้
ในชีวิต...ไม่เคย...คิดจักมี
ไร้สาระ...สิ้นดี...น่ารำคาญ

คนกวนใจ...อย่างเธอ
ควรเลิกฝันเพ้อ...ละเมอ...ขับขาน
ว่ารักฉัน...แล้วรู้สึก...ทรมาน
เพราะมันเป็น...ความต้องการ...ของเธอเอง
***********************
ไม่เคยสน...สักนิด
ไม่เคยอยู่...ในความคิด...เลยสักหน่อย
ไม่แคร์อยู่แล้ว...ถ้อยคำ...พร่ำเพ้อสำออย
ได้ยิน...มาบ่อย...จนชินชา

เบื่อเหลือเกิน...อาการตะึลึง
มินานก็ทำซึ้ง...ทั้งแอบ...ทั้งซ่า
พอหมดหวัง...ก็โทษฉัน...ทำเสียน้ำตา
ขืนสนใจฉันคงจะบ้า...เพราะว่า...เยอะเหลือเกิน
*******************************
ต่อให้ควัก...หัวใจมาวาง
เราสองคน...ก็ไม่อาจร่วมทาง...กันได้
ด้วยว่าฉัน...ไม่เคย...คิดสนใจ
กับความรู้สึก...ใด-ใด...จากใจเธอ

จะรักจริง...หรือรักลวง
ก็ไม่อาจหน่วง...ใจฉัน...ให้หลงเพ้อ
ฉันมันใจหิน...ที่ได้ยิน...ไม่ผิดหรอกเธอ
รู้แล้วก็เลิกนำเสนอ...หัวใจเน่า-เน่า...ของเธอเสียที
*******************************
ตั้งแต่...เขาเมินเฉย
ไม่ตอแย...กันเลย...ทำไมเหงา
ความรู้สึกในใจ...ทำไม...ดูซบเซา
ตั้งแต่ไม่มีเขา...เข้ามา...วุ่นวายใจ

มันคือ...อะไรกัน
จะว่ารักนั้น...มันก็...คงไม่ใช่
ก็เรามันคนใจหิน...นี่นะ...จะรักเขาได้ไง
แต่ยังสับสน...ว่าทำไม...หัวใจจึงอาวรณ์
******************************
ฝากกลอน...ถึงเธอ...คนเย็นชา
ช่วยอ่านหน่อยหนา...อย่าเพิ่งทิ้ง
ถ้อยคำทั้งหมด...ออกจากใจ...ที่ใสจริง
ว่าเธอคือ...ทุกสิ่ง...แห่งฤทัย

คนเย็นชา...สุดที่รัก
ทุกวัน...ถึงเธอไม่เคยทัก...ไม่เคยใกล้

แต่เธอ...ก็ได้รักจากฉัน...ไปหมดในหัวใจ
ไม่หลงเหลือเอาไว้...ให้ใคร...มาแบ่งปัน

คนเย็นชา...ที่รัก
ถ้อยคำเน้นหนัก...ยากนัก...ที่ฉันจะบั่น
เมื่อรักเธอแล้ว....เรื่องลบเธอออก...คงไม่มีวัน
สุดท้ายถ้อยความสั้น-สั้น...ท้ายบทกลอนของฉัน...คือรักนะคนย็นชา
***********************************
ไม่สนใจ...จะสั่งจะห้าม
เพราะเธอไม่เคย...อยู่ในความ...นึกคิดของฉัน
เรื่องสนใจเธอ...ไม่เคยเลยสักวัน
อย่าให้ความสำคัญ...ตัวเองมากเกินไป

ฉลาดนี่...ที่รู็ว่าฉันมีคู่
นึกว่าจะมัวไปมุดรู...อยู่เสียที่ไหน
รู้เหมือนกันเหรอ...แล้วยังเพ้อเจ้อ...อีกนะทรามวัย
คิดอะไรใหม่ๆ...เป็นไหม...เล่าแม่คุณ
**************************
น้ำเปลี่ยนนิสัย...ทำเธอเมา
จึงว่าฉันมั่วเหมา...เช่นนั้นเหรอ
บีบน้ำตาวันนั้น...เธอแค่เบลอ
ดีนะเออที่ไม่เจ๋อ...มอบใจไป

ด้วยความเย็นชา...โดยแท้
จึงไม่แยแส...กับคำพูดแสนเหลวไหล
หากใจอ่อน...คงเปลืองตัว...และเปลืองใจ
นับว่าดีแค่ไหน...ที่เย็นชา
*****************************
ไม่เคยสน..แม้เธอ...จะแสนดี
ไม่คิดพลี...หัวใจ...ดวงนี้ให้
จะไปเมา...จะเลิกเมา...ไม่สนใจ
ต้องการแค่...ช่วยออกไป...ให้ไกลตา
**********************
ขัดใจ...เป็นที่สุด
ที่ไม่หยุด...แอบมองฉัน
เหมือนเงาตามตัว...อยู่ทุกวัน
รู้ไหมว่ามัน...น่ารำคาญ...สักเพียงใด

ทำฉัน...หวาดระแวง
ขยะแขยง...แถมคลื่นไส้
มียายเพิ้ง...มาคอยกวนใจ
สมควรทนต่อไหม...ไปตรองดู
*****************************
ฉันนางฟ้า..สูงค่า...เธอไม่แล
ช่างทุกข์แท้...เหลือเกิน...เผชิญหน้า
กับความเจ็บ...ด้วยสูง...ศักดินา
อยากเกิดเป็น...ชาวนา...ค่าเทียบเธอ
***************************
น้ำตา...ที่หลั่งไหล
จากหัวใจ...ที่พ่ายแพ้
หยัดยืน...ขืนดวงแด
เลิกแคร์...คนเย็นชา
***************************
รู้แล้ว...อยากจะบอก
มองก็ออก...อยู่แล้ว...ควรจะยั้ง
ต่างคนต่างอยู่...เพียงลำพัง
เรื่องรักไม่อยากฟัง...เพราะเบื่อ...มามากพอ
**************************
คำว่า...ความหมาย
ไม่เคย...ย่ามกราย...มาใกล้ฉัน
นอกจาก...คำว่า...ไม่สำคัญ
ของคนเย็นชา...ให้กัน...ยามผ่านมา

ไม่มี...ความหมาย
ครองเพียง...รักพ่าย...ทนด้านหน้า
ไม่อาจ...เลิกรักเธอ...คนเย็นชา
ได้แต่เพียง...ทรมา...อยู่ดายเดียว
*********************