แม้ไม่..เหลือใย

อย่าฝืนใจ...อีกเลย...หากไม่รัก
โปรดจงผลัก...ฉันไป...จากใจเฉย
ใจที่แสน...ชาเย็น...ไม่เห็นเลย
ว่าใจเคย...มีฉัน...เพียงครึ่งใจ

อย่าฝืนทำ...เป็นรัก...เพราะหน้าที่
หากว่ามี...แต่รัก...ที่ลวงให้
จงพอเถิด...รักที่...ไม่เหลือใย
ปล่อยเอาไว้...ก็เหม็น...เด่นออกมา

จงปล่อยฉัน...จากรัก...ที่ลวงเถิด
ฉันขอเปิด...ทางรัก...ที่ใฝ่หา
ขอให้เธอ...มีสุข...ทุกเวลา
เช็ดน้ำตา...ฉันก่อน...จะจากไกล

กอดฉันให้...แน่นเหมือน...ที่เคยกอด
จะขอสอด...แขนรั้ง...เธอเอาไว้
หนึ่งนาที...เท่านั้น...สวรรค์ใจ
ถึงแม้ไม่...เหลือใย...ให้ฉันเลย
**********************
อนาคต...ร่วมฝัน...พลันดับสูญ
จะอาดูร...เท่าใด...ต้องยอมแพ้
พอเท่านี้...ขวากหนาม...ที่รังแก
ฝืนกระแส...บอบช้ำ...ไม่ได้นาน

ขอลาแล้ว...ยอดรัก...ขออำลา
วาสนา...เราน้อย...สุดจะค้าน

ก่อนจากลา...ขอเพียง...หนึ่งพยาน
ว่าเธอยัง...เรียกขาน...ฉันในใจ

หากไม่เหลือ...เยื่อใย...ดั่งคำคน
ขอเพียงหน...หนึ่งคำ...นำมาให้
ว่าเคยรัก...เคยหวง...เหนือสิ่งใด
ถึงแม้ไม่...เหลือใย...ในปัจจุบัน
***********************
เธอไม่เหลือ..เยื่อใย..จริง-จริงหรือ
ฉันไม่อาจ..แย่งยื้อ..ได้ใช่ไหม

ใยจากเธอ..ขาดง่าย..จริงนะใจ
ลืมฉันได้..คนที่..เฝ้ารักเธอ
********************
เยื่อหัวใจ...ยังมี...เธออยู่มาก
แต่ที่จาก...เธอมา...เพราะเหตุผล
ที่ความรัก...อย่างเดียว...ไม่ช่วยดล
ให้เราสอง...ข้ามพ้น...โชคชะตา

ขอทนเจ็บ...ทนช้ำ...ในวันนี้
ด้วยหวังดี...ต่อเธอ...ในวันหน้า
จึงตัดใย...ตัดรัก...ตัดอุรา
แล้วเมินหน้า...ลาเธอ...มาแสนไกล
********************
แม้เธอไม่...เหลือใย...ให้ฉันแล้ว
ใจก็ยัง...คงแว่ว...ถึงไม่หาย
ถึงแม้ว่า...ความฝัน...นั้นมลาย
ก็ยังหมาย...รักเธอ...นานเท่านาน

ก็ฉันยัง...รักเธอ..เสมอจิต
ไม่อาจคิด...บิดใจ...ให้ใครผลาญ

เจ็บจากเธอ...พอแล้ว...ไม่ต้องการ
จะร้าวราน...อีกหน...มันซ้นใจ

โชคดีนะ...ที่รัก...ของคนอื่น
แค่เธอฝืน...ยื่นมือ...เธอมาให้
ก็ขอบคุณ...เหลือเกิน...กับเยื่อใย
จะชาตินี้...ชาติไหน...ก็ไม่ลืม
**************************
จะจดจำ...เธอไว้...ว่าครั้งหนึ่ง
เคยได้ซึ้ง...คำรัก...ที่เคยให้
แม้วันนี้...เธอจะ...เมินฉันไป
ฉันก้อจะ...เก็บไว้...เป็นอย่างดี

จะเก็บเศษ...รักร้าว...มาเรียงร้อย
แม้จะน้อย...ค่าลง...นับจากนี้
ด้วยข้อหา...เลวร้าย...ที่ฉันมี
ขอคนดี...จงสุข...จงสมใจ
***********************
พอเถิดนะ...ละคร...ฉากนี้
จบซะที...การแสดง...ที่ยิ่งใหญ่
บทพระเอก...โลเล...และหลายใจ
เลิกแสดง...ได้ไหม...พอเสียที

ในเมื่อเธอ...ไม่เหลือ...เยื่อใยแล้ว
ก็ปล่อยให้...ฉันแคล้ว...ถูกแล้วนี่

มารับบท...ลวงล่อ...ต่อไมตรี
กับฉันที่...ไม่อยาก...จะแสดง

ไม่อยากเล่น...บทโง่...บทถูกหลอก
ไม่ต้องตอก...บอกย้ำ...ด้วยคำแสร้ง
อย่าฝืนใจ...ให้ฉัน...ดั่งอินทร์แปลง
เพราะมันแจ้ง...เห็นอยู่...ว่าอินทร์ปลอม
*********************
ปิดฉาก...ได้หรือยัง
ฉันเบื่อจะฟัง...คำโกหก...ซ้ำ-ซ้ำแบบนี้
ไหนล่ะความรักของเธอ...ไหนล่ะ...ไม่เห็นจะมี
มองตาก็รู้ดี...ว่ารักที่มี...ไม่เหลือเยื่อใย

แล้วจะฝืน...ให้มันได้...อะไรขึ้นมา
อย่าเปลืองเวลา...พอเถอะ...ฉันไม่อยากได้
คำรักหลอก-หลอก...ลับหลัง...ก็นอกใจ
ไปเถอะไป...ปล่อยฉันไว้...ให้ฉลาดสักที
***********************
จะดื้นด้าน...ต่อใย...ไปก็เจ็บ
โปรดจงเก็บ...รักไว้...อย่าปันให้
คนอย่างฉัน...ควรหรือ...มายื่นใจ
อย่าต่อใย...เก็บไว้...อย่าให้กัน

ปล่อยฉันไป...ตามทาง...ที่ฉันขีด
แม้จะกรีด...ใจเธอ...มากอย่างนั้น
ก็เพราะว่า...ฉันไม่...เคยแบ่งปัน
หัวใจฉัน...ให้เธอ...เธอคิดเอง
**********************
พอซะที...เถิดนะ
ทิ้งหน้าที่...แล้วละ...มันไปเสีย
ไม่ต้องแสร้งรักฉัน...ทั้งที่ใจ...ของเธอเพลีย
รีบมาเคลียร์...หัวใจของเธอ...คืนกลับไป

เพราะมันเด่น...เหลือเกินคนดี
เด่นตรงที่...แม้แต่ใย...ที่เคยให้
ก็ขาดวิ่น...ไปหมด...ไม่เหลือเยื่อใย
ก็ควรจะตัดฉันไป...ให้หมดจากใจ...ของเธอเสียที
***********************
จะมาเหลือ...เยื่อใย...กันทำไม
ในเมื่อใจ....เธอใฝ่...จะลืมฉัน

มีคนใหม่...ควงแล้ว...จงแคล้วกัน
อย่ามาปัน...เยื่อรัก...ที่ไม่เต็ม
********************
จะตัดเยื่อ...ตัดใย...ยากยิ่งนัก
ไฉนเขา...จึงตัด...ใยกันง่าย

ฉันทนฝืน...เมินหนี...ยิ่งจี้ใจ
โอ้เยื่อใย...ไฉน...ยังพันพัว
********************
ง่ายจริง-จริง...เลยนะเธอ
รักที่เคยเสนอให้ฉัน...ช่างตัดง่าย
รู้ไหมว่าฉัน...ต้องเจ็บปวด...กระวนกระวาย
กับการห่างหาย...ของคุณกี่เวลา

ฉันกินไม่ได้...นอนไม่หลับ
ซึบซับ..แต่ความโหยหา

ได้แต่สวดมนต์...ภาวนา
ทั้งที่รู้ว่า...ไม่มีทางเป็นจริง

ทำไมไม่เหลือใย...ให้กันบ้าง
แค่เหินห่าง...ฉันก็ไม่...อาจอยู่นิ่ง
ภาพวันเก่า...ที่เรา...เคยแนบอิง
จะให้ฉันทิ้ง...อย่างคุณ...ได้ยังไง
**********************
จงตัดเถิด...อย่ามา...อาลัยเลย
รักที่เคย...จงปิด...มันไปเสีย
อย่ามาทำ...เป็นรัก...ทั้งที่เพลีย
รู้ไหมใจ...ฉันเปลี้ย...มาเท่าใด

เมื่อสายใย...แห่งรัก...มันไม่เหลือ
ก็อย่าเผื่อ...มาเลย...เข้าใจไหม
ว่าการกอด...รักลวง...เจ็บอย่างไร
เมื่อไม่เหลือ...เยื่อใย...ก็ขอลา
**********************

ไม่ต้องการ...จะเจ็บซ้ำ...เจ็บซาก
อย่าลำบาก...แบ่งใจ...เธอมาให้
เพราะฉันรู้..ว่าฉัน...นั้นมีใจ
ที่มั่นคง...แค่ไหน...ต่อคนจร

ฉันไม่อยาก...ดึงเธอ...มาให้เจ็บ
จะขอเก็บ...หัวใจ...ไม่ออดอ้อน
เธอให้มา...หลงบ่วง...ถ่วงอาวรณ์
ขอร้าวรอน...ลำพัง...ฉันขอบคุณ
*******************
น้ำตาใจ...ไหลอาบ...ลงทาบทบ
ณ ทำนบ...น้ำตา...ที่บ่าไหล
ด้วยเหตุการณ์...ผลิกผัน...สุดเตรียมใจ
ด้วยเธอหมด...เยื่อใย...ไม่ปราณี

สิ่งใดหรือ...ผลักดัน...ให้เธอห่าง
สิ่งใดหรือ...นำทาง...ช้ำเช่นนี้

สิ่งใดหรือ...ที่ฉัน...ทำไม่ดี
ช่วยมาชี้...ให้สว่าง...ต่ออุรา

แม้ไม่เหลือ...เยื่อใย...จะมาพบ
ช่วยทวนทบ...ให้ทราบ...หน่อยเถิดหนา
ว่าเหตุผล...ที่ฉัน...ครองน้ำตา
ฉันถูกโทษ...อาญา...เรื่องอันใด
***********************
เหตุผลฟัง...ไม่ขึ้น...เลยสักนิด
หรือมีเรื่อง...ปกปิด...อื่นอีกหนา
ที่แท้แล้ว...พี่ไร้...ซึ่งเมตตา
ปรารถนา...หาทาง...จะร้างเลย

จึงอ้างว่า...เหตุผล...นี้กำหนด
พี่จำจด...บทห่าง...อย่างเปิดเผย
มอบความขื่น...คืนช้ำ...ให้ก้ำเกย
ฤทัยเอ๋ย...ฤทัย...น้องให้ตรม
********************
ระหว่างเรา...มันเป็น...ไปไม่ได้
เก็บดวงใจ...เธอไว้...อย่าบ่งชี้
เยื่อใยรัก...ตัดเถิด...อย่าเกิดมี
จะชาตินี้...ชาติไหน...อย่าต้องการ
**********************
จะกลับไป...ไยเล่า...เราควรห่าง
ระยะทาง...แบบนี้...คือเหมาะสม
ตัดเยื่อใย...แม้จะ...ฝืนอารมณ์
ก็ต้องข่ม...หัวใจ...มาไกลตา
******************