ฉันคง...เปลี่ยนไป...จริงจริง
ที่ทอดทิ้ง...ให้เธอต้อง...หวั่นแบบนี้
ทั้งที่ใจ...ฉันรักเธอ...เพิ่มขึ้นทุกนาที
มันกลับไม่มี..ค่าเลย..ในสายตา
ตั้งแต่...เราไกลกัน
ทุกทุกวัน...ฉันเพ้อหา
ใช่ใช่...ฉันไม่มี...เวลา
แต่ว่าฉัน...ก็ยัง...รักเธอ
ฉันเลือก...ทางเดิน...ไม่ได้
ต้องห่าง...เธอไกล..ใจเก้อ
ชะเง้อ...แลหา...แต่เธอ
นี่เหรอ..คือสิ่ง..ตอบแทน
คนไกล...พูดไป..ก็ผิด
ไม่คิด...เป็นอื่น..ก้อถูกแค่น
รักเธอ..เธอกลับ...ดูแคลน
เจ็บแสน..ฉันเจ็บ..เหลือเกิน
*******************************
คงไม่เหลือแล้วใช่ไหม...ร่องรอยความรัก
ฉันคงไม่มีหลัก...ยึดเหนี่ยวอย่างเธอ...อีกแล้วใช่ไหม
เพียงเพราะว่าฉัน...เลือกทาง...ที่จะห่างไกล
เธอถึงไม่เข้าใจ....ตัดรัก...ตัดอาวรณ์
ขอย้ำให้ฟัง....อีกครั้ง...นะคนดี
หัวใจดวงนี้...ยังมีเธอ...ไม่ผุกร่อน
ระยะทางใด-ใด...ก็ไม่...อาจบั่นทอน
ยังอยากจะย้อนวันเวลา...ให้เรา...กลับมาเหมือนเดิม
**************************************************
เพราะความห่าง...โดยแท้
ความรัก...จึงแปร...เปลี่ยนไปได้
ความห่าง...ทำให้เธอ...ระแวงแคลงใจ
ความห่างทำให้...เธอหมดสิ้น...ความศรัทธา
ความเข้าใจ...ที่เคยมี
บัดนี้...ไม่เหลือ...เลยคุณค่า
ถูกความห่าง...ปิดหู...ปิดตา
นำพา...หัวใจ...ของเธอไป
*******************************
สรุปคือ...ความไม่เข้าใจ
ผลักดันเธอ...นั้นให้...เลือนฉัน
จะแก้ยังไง...ค่าก็...คงเหมือนกัน
คือเธอกับฉัน...ไม่เหลือแล้ว...รักเคยมี
**************************************
ขอบคุณ...ที่เคียงข้าง
ทั้งที่...รักห่าง...แลไม่เห็น
ขอบคุณ...ที่ยัง...ใจเย็น
เปิดประเด็น...แค่คน...คอยดูแล
************************************
คงดีกว่า...รู้ว่า...ใครเคียงข้าง
ยามอ้างว้าง...มีเธอ...คอยอยู่ใกล้
แม้จะรู้...ซึ้งว่า...ในหัวใจ
เธอมีใคร...คนอื่นแล้ว...เฝ้าครอบครอง
***************************************
ใช่แล้วล่ะ...เพราะความห่าง
ที่นำทาง...ปวดร้าว...มายื่นให้
ความห่าง...ทำให้รัก...จืดจางไป
ความห่าง..ทำให้รัก...ไม่เหลือดี
ความเข้าใจ...จึงเปลี่ยนแปลง
ด้วยการเสแสร้ง...ว่ารัก...อยู่อย่างนี้
วางเถอะนะ...บทบาทนี้...วางเสียที
จะไปรัก...ไปพลีใคร...ก็ไปเลย
*******************************
จะไปเหลือ...อะไรได้
เราต่างคนต่างไป...ก็ถูกแล้วนี่
ในเมื่อเรา...ก็ห่างกัน...มาหลายปี
จะมาทำว่ารัก...ยังอยู่ดีอีก...ทำไมกัน
มันหมดไป...ง่ายดาย...ตั้งแต่ปีแรก
ต่างคนต่างแบก...ความรู้สึกห่างหาย...ไว้อย่างนั้น
เข้าปีที่สี่...คิดหรือว่ารัก...มันยังสำคัญ
ทั้งเธอและก็ฉัน...ควรจบความสัมพันธ์หลอก-หลอก...กันเสียที
*************************************************************
ถึงความรู้สึก...จะเหมือนเดิม...ก็ร้างไร้
ด้วยระยะทาง...ห่างไกล...นั้นปิดกั้น
รักแท้แพ้ใกล้ชิด...ยิ่งคิด...ก็ยิ่งคัน
ระหว่างที่เธอห่างฉัน...มีหรือ...จะไม่นอกใจ
ฉันรักเธอ...คงมั่น...ตลอดมา
แล้วได้อะไรคืนมาบ้าง...นอกจากความ...ว่างเปล่าร้างไร้
อย่าบอกนะว่า...ยังรักฉัน...จนหมดหัวใจ
เพราะหลักฐานชิ้นใหญ่...ภาพเธอควงใคร...ยังติดตา
*****************************
ใช่...ฉันหมดใจ
ตั้งแต่เห็น...เธอควงใคร...ในวันนั้น
แล้วก็เริ่มเสียใจ...ที่ทำร้าย...ความสัมพันธ์
ด้วยเขาคนนั้น...แค่พี่ชาย...ที่แสนดี
ฉันรู้...เธอคง...ไม่ให้อภัย
เพราะเราห่างกันเกินไป...ที่จะกลับมาหวาน...มาบ่งชี้
ฉันกลายเป็น...คนเลวร้าย...ในสายตาเธอนะซี
ขอโทษเธออีกที...แต่รักที่มี...ไม่เคยหมดจากใจ
************************************************
ต่อไป...จะเชื่อใจ
ตราบใดที่หัวใจ...ของฉัน...ยังคงมั่น
จะเชื่อว่าเธอ...จะรักฉัน...ไม่ต่างกัน
ระยะทาง...ไม่อาจขวางกั้น...รักสองเรา
จะมีแต่...ความเข้าใจ
ความเปลี่ยนแปลงใด-ใด...ก็ไม่ทำให้...รักเราเศร้า
จะคงเดิมเสมอ...และจะมากขึ้น...ไม่บางเบา
จะสลักเสลา...รักเราไว้...นานเท่านาน
**************************************
ระยะทาง..ที่ห่าง...กันอย่างนี้
ย่อมต้องมี...วันเจ็บ...วันหม่นหมอง
มาถึงแล้ว...ซินะ..แม้ไม่ปอง
ก็ต้องครอง...ความเจ็บ...เข้าสักวัน
ความห่างไกล...สองเรา...คือจุดจบ
ให้เราพบ...วันห่าง...สุดจะกลั้น
ระยะทาง..กั้นขวาง...ความสัมพันธ์
บวกคนใหม่...คนนั้น...ยิ่งสั้นเร็ว
******************************
เพราะย่น...ระยะทางไม่ได้
ความห่างของหัวใจ...ก็ยิ่งไกลยิ่งหลบลี้
ถูกแล้วล่ะ...รักแท้แพ้ใกล้ชิด...ไม่ผิดวิธี
มันคือข้อดี..ที่คนใกล้ชิด...ควรได้รับมัน
ฉันมันคน...ห่างคนไกล
เป็นได้ก็แค่...สิ่งเพ้อฝัน
ที่เธออาจ...เพ้อถึงกัน
นานวันก็จาง...เพราะทางไกล
*************************************
ไม่อาจ...ทำความเข้าใจ
ด้วยความไกล...กั้นขวางเส้นทางรัก
วันนี้เองที่ฉัน...ได้ตระหนัก
เมื่อเธอขอพัก...เลิกรอเลิกมีใจ
เธอโยน...ความผิด...ให้ฉัน
ว่าไม่ยอมผูกพัน...หัวใจเธอไว้
บอกว่าฉันผิดเอง...ที่ทิ้งเธอมา...ไกลแสนไกล
เธอไม่ผิดตรงไหน...ที่จะมีใคร...ไว้ทดแทน
******************************************
ความห่างเหิน...ไม่เคย...ย่นระยะ
ตั้งแต่เธอ...เริ่มผละ...ไปจากฉัน
เพราะเธอเพิ่ม...ความห่าง...อยู่ทุกวัน
ฉันจะบั่น....ให้สั้น...ได้อย่างไร
กาลเวลา...ผ่านไป...ใจคนเปลี่ยน
คือบทเรียน...ความรัก...อันยิ่งใหญ่
เมื่อก่อนรัก...บัดนี้...มาร้างไกล
อยากรู้ว่า...ทำไม...รักสั้นจัง
*********************************
อยากได้ยิน...อีกสักครั้ง...ว่ายังรัก
อยากจะทัก...จะถาม...เมื่อยามเผลอ
ได้แต่เก็บ...ถ้อยความ...เมื่อยามเจอ
ด้วยรักเก้อ...เสียแล้ว...เพราะทางไกล
*********************************
เค้าว่า...รักแท้...แพ้ใกล้ขิด
เธอคงไม่ผิด...ที่คิด...จะมีใหม่
ฉันผิดเองแหละ...ที่ไม่...เคยใส่ใจ
ปล่อยให้ความห่างไกล...ทำลายรัก...หักสัมพันธ์
ความเปลี่ยนแปลง...วันนี้
เป็นเครื่องชี้...ถึงความห่าง....จากตัวฉัน
ว่าไม่ควร...ห่างรัก...และทิ้งมัน
เพื่อจาบัลย์...อยู่บน...ความเดียวดาย
****************************************
ที่ทอดทิ้ง...ให้เธอต้อง...หวั่นแบบนี้
ทั้งที่ใจ...ฉันรักเธอ...เพิ่มขึ้นทุกนาที
มันกลับไม่มี..ค่าเลย..ในสายตา
ตั้งแต่...เราไกลกัน
ทุกทุกวัน...ฉันเพ้อหา
ใช่ใช่...ฉันไม่มี...เวลา
แต่ว่าฉัน...ก็ยัง...รักเธอ
ฉันเลือก...ทางเดิน...ไม่ได้
ต้องห่าง...เธอไกล..ใจเก้อ
ชะเง้อ...แลหา...แต่เธอ
นี่เหรอ..คือสิ่ง..ตอบแทน
คนไกล...พูดไป..ก็ผิด
ไม่คิด...เป็นอื่น..ก้อถูกแค่น
รักเธอ..เธอกลับ...ดูแคลน
เจ็บแสน..ฉันเจ็บ..เหลือเกิน
*******************************
คงไม่เหลือแล้วใช่ไหม...ร่องรอยความรัก
ฉันคงไม่มีหลัก...ยึดเหนี่ยวอย่างเธอ...อีกแล้วใช่ไหม
เพียงเพราะว่าฉัน...เลือกทาง...ที่จะห่างไกล
เธอถึงไม่เข้าใจ....ตัดรัก...ตัดอาวรณ์
ขอย้ำให้ฟัง....อีกครั้ง...นะคนดี
หัวใจดวงนี้...ยังมีเธอ...ไม่ผุกร่อน
ระยะทางใด-ใด...ก็ไม่...อาจบั่นทอน
ยังอยากจะย้อนวันเวลา...ให้เรา...กลับมาเหมือนเดิม
**************************************************
เพราะความห่าง...โดยแท้
ความรัก...จึงแปร...เปลี่ยนไปได้
ความห่าง...ทำให้เธอ...ระแวงแคลงใจ
ความห่างทำให้...เธอหมดสิ้น...ความศรัทธา
ความเข้าใจ...ที่เคยมี
บัดนี้...ไม่เหลือ...เลยคุณค่า
ถูกความห่าง...ปิดหู...ปิดตา
นำพา...หัวใจ...ของเธอไป
*******************************
สรุปคือ...ความไม่เข้าใจ
ผลักดันเธอ...นั้นให้...เลือนฉัน
จะแก้ยังไง...ค่าก็...คงเหมือนกัน
คือเธอกับฉัน...ไม่เหลือแล้ว...รักเคยมี
**************************************
ขอบคุณ...ที่เคียงข้าง
ทั้งที่...รักห่าง...แลไม่เห็น
ขอบคุณ...ที่ยัง...ใจเย็น
เปิดประเด็น...แค่คน...คอยดูแล
************************************
คงดีกว่า...รู้ว่า...ใครเคียงข้าง
ยามอ้างว้าง...มีเธอ...คอยอยู่ใกล้
แม้จะรู้...ซึ้งว่า...ในหัวใจ
เธอมีใคร...คนอื่นแล้ว...เฝ้าครอบครอง
***************************************
ใช่แล้วล่ะ...เพราะความห่าง
ที่นำทาง...ปวดร้าว...มายื่นให้
ความห่าง...ทำให้รัก...จืดจางไป
ความห่าง..ทำให้รัก...ไม่เหลือดี
ความเข้าใจ...จึงเปลี่ยนแปลง
ด้วยการเสแสร้ง...ว่ารัก...อยู่อย่างนี้
วางเถอะนะ...บทบาทนี้...วางเสียที
จะไปรัก...ไปพลีใคร...ก็ไปเลย
*******************************
จะไปเหลือ...อะไรได้
เราต่างคนต่างไป...ก็ถูกแล้วนี่
ในเมื่อเรา...ก็ห่างกัน...มาหลายปี
จะมาทำว่ารัก...ยังอยู่ดีอีก...ทำไมกัน
มันหมดไป...ง่ายดาย...ตั้งแต่ปีแรก
ต่างคนต่างแบก...ความรู้สึกห่างหาย...ไว้อย่างนั้น
เข้าปีที่สี่...คิดหรือว่ารัก...มันยังสำคัญ
ทั้งเธอและก็ฉัน...ควรจบความสัมพันธ์หลอก-หลอก...กันเสียที
*************************************************************
ถึงความรู้สึก...จะเหมือนเดิม...ก็ร้างไร้
ด้วยระยะทาง...ห่างไกล...นั้นปิดกั้น
รักแท้แพ้ใกล้ชิด...ยิ่งคิด...ก็ยิ่งคัน
ระหว่างที่เธอห่างฉัน...มีหรือ...จะไม่นอกใจ
ฉันรักเธอ...คงมั่น...ตลอดมา
แล้วได้อะไรคืนมาบ้าง...นอกจากความ...ว่างเปล่าร้างไร้
อย่าบอกนะว่า...ยังรักฉัน...จนหมดหัวใจ
เพราะหลักฐานชิ้นใหญ่...ภาพเธอควงใคร...ยังติดตา
*****************************
ใช่...ฉันหมดใจ
ตั้งแต่เห็น...เธอควงใคร...ในวันนั้น
แล้วก็เริ่มเสียใจ...ที่ทำร้าย...ความสัมพันธ์
ด้วยเขาคนนั้น...แค่พี่ชาย...ที่แสนดี
ฉันรู้...เธอคง...ไม่ให้อภัย
เพราะเราห่างกันเกินไป...ที่จะกลับมาหวาน...มาบ่งชี้
ฉันกลายเป็น...คนเลวร้าย...ในสายตาเธอนะซี
ขอโทษเธออีกที...แต่รักที่มี...ไม่เคยหมดจากใจ
************************************************
ต่อไป...จะเชื่อใจ
ตราบใดที่หัวใจ...ของฉัน...ยังคงมั่น
จะเชื่อว่าเธอ...จะรักฉัน...ไม่ต่างกัน
ระยะทาง...ไม่อาจขวางกั้น...รักสองเรา
จะมีแต่...ความเข้าใจ
ความเปลี่ยนแปลงใด-ใด...ก็ไม่ทำให้...รักเราเศร้า
จะคงเดิมเสมอ...และจะมากขึ้น...ไม่บางเบา
จะสลักเสลา...รักเราไว้...นานเท่านาน
**************************************
ระยะทาง..ที่ห่าง...กันอย่างนี้
ย่อมต้องมี...วันเจ็บ...วันหม่นหมอง
มาถึงแล้ว...ซินะ..แม้ไม่ปอง
ก็ต้องครอง...ความเจ็บ...เข้าสักวัน
ความห่างไกล...สองเรา...คือจุดจบ
ให้เราพบ...วันห่าง...สุดจะกลั้น
ระยะทาง..กั้นขวาง...ความสัมพันธ์
บวกคนใหม่...คนนั้น...ยิ่งสั้นเร็ว
******************************
เพราะย่น...ระยะทางไม่ได้
ความห่างของหัวใจ...ก็ยิ่งไกลยิ่งหลบลี้
ถูกแล้วล่ะ...รักแท้แพ้ใกล้ชิด...ไม่ผิดวิธี
มันคือข้อดี..ที่คนใกล้ชิด...ควรได้รับมัน
ฉันมันคน...ห่างคนไกล
เป็นได้ก็แค่...สิ่งเพ้อฝัน
ที่เธออาจ...เพ้อถึงกัน
นานวันก็จาง...เพราะทางไกล
*************************************
ไม่อาจ...ทำความเข้าใจ
ด้วยความไกล...กั้นขวางเส้นทางรัก
วันนี้เองที่ฉัน...ได้ตระหนัก
เมื่อเธอขอพัก...เลิกรอเลิกมีใจ
เธอโยน...ความผิด...ให้ฉัน
ว่าไม่ยอมผูกพัน...หัวใจเธอไว้
บอกว่าฉันผิดเอง...ที่ทิ้งเธอมา...ไกลแสนไกล
เธอไม่ผิดตรงไหน...ที่จะมีใคร...ไว้ทดแทน
******************************************
ความห่างเหิน...ไม่เคย...ย่นระยะ
ตั้งแต่เธอ...เริ่มผละ...ไปจากฉัน
เพราะเธอเพิ่ม...ความห่าง...อยู่ทุกวัน
ฉันจะบั่น....ให้สั้น...ได้อย่างไร
กาลเวลา...ผ่านไป...ใจคนเปลี่ยน
คือบทเรียน...ความรัก...อันยิ่งใหญ่
เมื่อก่อนรัก...บัดนี้...มาร้างไกล
อยากรู้ว่า...ทำไม...รักสั้นจัง
*********************************
อยากได้ยิน...อีกสักครั้ง...ว่ายังรัก
อยากจะทัก...จะถาม...เมื่อยามเผลอ
ได้แต่เก็บ...ถ้อยความ...เมื่อยามเจอ
ด้วยรักเก้อ...เสียแล้ว...เพราะทางไกล
*********************************
เค้าว่า...รักแท้...แพ้ใกล้ขิด
เธอคงไม่ผิด...ที่คิด...จะมีใหม่
ฉันผิดเองแหละ...ที่ไม่...เคยใส่ใจ
ปล่อยให้ความห่างไกล...ทำลายรัก...หักสัมพันธ์
ความเปลี่ยนแปลง...วันนี้
เป็นเครื่องชี้...ถึงความห่าง....จากตัวฉัน
ว่าไม่ควร...ห่างรัก...และทิ้งมัน
เพื่อจาบัลย์...อยู่บน...ความเดียวดาย
****************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น