อย่าหันกลับมา

รอยยิ้ม...คือยินดี
มันบ่งชี้...ว่าอยู่ได้
ไปเถอะ...รีบจากไป
อย่าอาลัย...เมื่อเอ่ยลา

จงก้าว...ไปให้พ้น
อย่าคิดสน...คนหมดค่า
อย่าได้...หันกลับมา
เห็นน้ำตา...ฉันหลั่งริน
*********************
ปวดร้าว...แทบเจียนตาย
เมื่อแพ้พ่าย...รักหน่ายหนี
สุดท้าย...ฝืนยินดี
บอกฉันนี้...ไม่เป็นไร

เสแสร้ง...ทำเริงรื่น
ต้องกล้ำกลืน...น้ำตาไว้
ขอเพียง...เมื่อเธอไป
อย่าได้ไหม...หันกลับมา
*********************

โชคดี...นะที่รัก
เมื่อประจักษ์...ถึงคุณค่า
เมื่อพบ...แล้วอุรา
ที่ตามหา...ก็ควรไป

เลือนฉัน...ผู้มาก่อน
ไม่ต้องวอน...ให้อ่อนไหว
ไม่เจ็บ...ไม่เป็นไร
ยังอยู่ได้...ยังแกร่งดี

น้ำตา...ไม่ไหลแน่
อย่าตั้งแง่...อย่าเซ้าซี้
ไปเถิด...อย่ารอรี
ทิ้งฉันนี้...ไปดั่งใจ

อีกอย่าง...นะขอย้ำ
แม้ว่าจำ...เป็นแค่ไหน
เมื่อก้าว...จากฉันไป
อย่าอาลัย...หันกลับมา
*********************
ฉันดูอ่อนแอ...ตรงไหน
ถึงได้อาลัยอาวรณ์...กันขนาดนี้
เมื่อเธออ้างว่า...จะจากฉัน...ไปได้ดี
พบนางฟ้าอารี...ที่เหมาะสม...คู่ควรกับเธอ

ก็ไปซิ...เคียงข้าง...นางฟ้า
เลือนคนเก่งคนกล้า...ที่มันทำ...เพื่อเธอเสมอ
เลือนผู้หญิงเหล็ก...ที่พร้อมพลีใจกาย...ให้กับเธอ
เพียงแต่อย่าหันกลับมาเสนอ...คำว่าอยากตอบแทน...
ซึ่งบุญคุณคำนั้นกันอีกเลย