บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553

ก่อนที่...ความรู้สึกดีๆ...จะสีดำ

ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะกลายเป็นเกลียด
อย่าเพิ่มเติมรายละเอียด...เหล่านี้...อีกได้ไหม
ระหว่างเรา...ขอให้จบ...ด้วยความเข้าใจ
อยากให้...หลงเหลือไว้...เพียงภาพดี-ดี

ก่อนที่...ทุกอย่าง...จะสายไป
เราควร...บอกลากันไป...เสียตั้งแต่วันนี้
ความทรงจำ...สองเรา...จะได้ไม่มี
ความรู้สึกที่...มากมี...ด้วยสีดำ
********************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
อย่าเพิ่มรอยช้ำ...ให้ฉัน...อีกได้ไหม
ขอให้เราจบ...ด้วยความเข้าใจ
อย่าพูดอีกเลย...ว่าเธอจะไม่ทำตัว...อย่างที่ผ่านมา

เอาอิสระ...ของเธอ...กลับคืนไป
ไม่ต้องดิ้นรน...แอบมีใครอีก...ต่อไปแล้วหนา
อยากจะรักกับใคร...กอดกับใคร...เชิญได้ตลอดเวลา
ขอเพียงอย่าโกหกอีกว่า...จะรักฉัน...คนเดียวอีกต่อไป
************************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
ฉันพยายามฝืนช้ำเพื่อเธอ...สุดท้าย..ต้องหมองไหม้
เธอไม่เคยเห็นฉันในสายตา...พยายามเขี่ย...ให้กระเด็นออกไป
ความพยายามทั้งหมด...จึงร้างไร้...มาสุดทาง

และก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำไปกว่านี้
ฉันจึงต้องหลบหนี...พาหัวใจบอบช้ำ...มาให้ไกลห่าง
เพราะถูกผลักดัน...ด้วยความเจ็บปวด...ไม่เว้นวาง
ไม่อยากทนครวญคราง...เจ็บช้ำ...อีกต่อไป
***********************************
ก่อนที่...ความรู้สึกดี-ดี...จะสีดำ
อย่าเพิ่มความช้ำ...ให้ฉัน...อีกได้ไหม
เมื่อไม่รัก...ก็อย่า...ทำร้ายหัวใจ
ของคนที่มันรักเธอ...ต่อไปได้ไหม...พอซะที

ให้หัวใจของฉัน...ได้จดจำภาพ...ที่งดงาม
แม้มันจะทรามมาตลอด...ตั้งแต่รัก...เธอคนนี้
ขอให้ฉันได้จดจำ...ภาพเธอสักหน่อย...ว่าเคยดี
อย่าให้มันมี...แต่ภาพหมองคล้ำ...จนดำเลย
***************************
รู้ไหม...เธอไม่เหมือนเก่า
ตั้งแต่มีเขา...มาเคียงข้าง
รักเรา...ที่อยู่ด้วย...เส้นใยเบาบาง
กำลังถูกขวาง...ให้ขาด...อย่างสาใจ

เชื่อเขา...เสียทุกอย่าง
ลืมรักลืมทาง...ที่เราร่วมสร้าง...หมดแล้วใช่ไหม
ก่อนที่ความรู้สึกดี-ดี...จะเปลี่ยนเป็นสีดำ...สุดอาลัย
ช่วยระลึกหน่อยได้ไหม...ว่าหนึ่งใคร...เคยได้รักจากเธอ
************************************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น