รักผิดหวัง...แพ้พ่าย...ที่ได้รับ
เธอต่างกอด...กำชับ...รักไว้มั่น
ทั้งที่รู้...ว่าเจ็บ...ว่าจาบัลย์
ทำไมถึง...ไม่บั่น...มันเสียที
ฉันเสียอีก...ไม่เคย...มีใครรัก
ไม่เคยผูก...สมัคร...รักแบบนี้
แบบที่เธอ...ให้เค้า...มาหลายปี
น่ายินดี...กับรัก...แม้มลาย
เธอผิดหวัง...แต่ฉัน...ไม่เคยหวัง
เธอรักพัง...แต่ฉัน...ไม่เคยพ่าย
เธอเจ็บปวด...แต่ฉัน...นั่งสบาย
แต่รู้ไหม...ฉันเดียวดาย...มาก่อนเธอ
****************************************
เกิดเป็นคน...ทนเถิด...อย่าเพียรท้อ
อย่าคิดก่อ....การร้าย...ให้ใจสิ้น
จงต่อตี...อุปสรรค...แล้วโบยบิน
ไปยังถิ่น...ของนักสู้...อย่าดูดาย
*************************************
เมื่อมีรัก...ที่นั่น...ย่อมมีทุกข์
ท่องไว้เถิด...ว่าสุข...ต้องลับหาย
ไม่คงมั่น...ดอกหนา...ตราบชีพวาย
เพราะความหมาย...ของสุข...คือทุกข์ตาม
************************************
เศร้าใจ...ทำไม...ไร้ประโยชน์
มีแต่โทษ...เศร้าไป...ก็ไร้ค่า
ดูตะวัน...ซิท่าน...ตรงเวลา
มิเคยบ่น...เมื่อยล้า...แม้เศร้าใจ
ท่านก็ยัง...สาดแสง...เพื่อส่องโลก
ไม่เคยโบก...มือลา...จากไปไหน
ยังคงมั่น...ส่องโลก...อยู่เรื่อยไป
ไม่หวั่นไหว...คนบ่น...คนนินทา
*************************************
อะไรที่...มันเป็น...ของเรา
ต่อให้เค้า..แย่งยื้อ...มันไปได้
สักวันนึง...ต้องกลับมา...ได้ดั่งใจ
เพราะยังไง..มันก้อ...ของของเรา
อะไรที่...ไม่ใช่...ของเรานั้น
ไม่มีวัน...จะเป็น...แม้จะเฝ้า
เพราะว่ามัน...ไม่ใช่...ของของเรา
ต้องกลับคืน...สู่เค้า...เจ้าของเดิม
************************************
ยิ่งใกล้กัน...รู้ไหม...ใจยิ่งเจ็บ
มันหนาวเหน็บ...มากจน...ทนไม่ไหว
ล้านความเจ็บ...เหน็บลึก...อยู่กลางใจ
นี่ใช่ไหม...คนอกหัก...มักพูดกัน
ดั่งกินแกง...เผ็ดร้อน...ในครั้งแรก
ลิ้นอาจแตก...ด้วยเผ็ด...รสเด็ดนั้น
แต่เมื่อกิน...แกงเผ็ด...ทุกทุกวัน
ความเผ็ดนั้น...ต้องทุเลา...และชินชา
ดั่งแม่เหล็ก...ขั้วเดียว...ย่อมจะผลัก
ไม่อาจรัก...กลมเกลียว...ได้เลยหนา
เหมือนรักที่...ง่ายไป...ไร้ราคา
เค้าจึงหา...ขั้วต่าง...ทิ้งขั้วเดิม
***********************************
อยากมีสุข...แค่ลืมทุกข์...จากใจหมอง
อย่าร่ำร้อง...ครวญหา...ความหม่นไหม้
สุขหรือทุกข์...นั้นขึ้น...อยู่ที่ใจ
จงเข้มแข็ง..ก้าวไป..ไขว่คว้าดึง
พยายาม...ต่อไป...ถ้าไม่ท้อ
คงมีรัก...ถักทอ...มาส่งถึง
รักที่เธอ...วาดไว้...ในคำนึง
คงได้ซึ้ง...สักวัน...จงหมั่นรอ
**********************************
จงเข้มแข็ง...ไว้นะ...เจ้าหัวใจ
อย่าอาลัย...โหยไห้...อาลัยเขา
จำไว้นะ...ว่าเรา...มีเพียงเงา
ที่สุขโศก...ทุกข์เศร้า...ร่วมชะตา
เกิดมาเพียง...คนเดียว...แสนเดี่ยวโดด
อย่าลิงโลด...เห็นเขา...นั้นเลอค่า
สักวันหนึ่ง...เค้าต้องทิ้ง...เอ่ยคำลา
คนที่เสีย...น้ำตา...ก็คือเรา
จะจากตาย...จากเป็น...ก็ต้องจาก
ต้องพลัดพราก...สักวัน...เราต้องเศร้า
เลิกยึดติด...คิดผูก...คำว่าเรา
เลิกหงอยเหงา...เฝ้าคอย...วันพ้นเวร
***************************************
อย่าร้องไห้...เลยคนดี
โลกใบนี้...ยังอยู่...ไม่ไปไหน
แค่หนึ่งคน...ที่เขา...ทิ้งเราไป
จะเศร้าไย...ในเมื่อ...ยังมีเรา
รักตัวเอง....คนข้างเคียง....ยังดีกว่า
จะโศกา...ครวญคร่ำ...พร่ำถึงเขา
ไม่ต้อนสน...แม้ใคร...ไม่รักเรา
โลกใบเก่า..ยังไม่เศร้า..เมื่อถูกทำ
**********************************
เธอต่างกอด...กำชับ...รักไว้มั่น
ทั้งที่รู้...ว่าเจ็บ...ว่าจาบัลย์
ทำไมถึง...ไม่บั่น...มันเสียที
ฉันเสียอีก...ไม่เคย...มีใครรัก
ไม่เคยผูก...สมัคร...รักแบบนี้
แบบที่เธอ...ให้เค้า...มาหลายปี
น่ายินดี...กับรัก...แม้มลาย
เธอผิดหวัง...แต่ฉัน...ไม่เคยหวัง
เธอรักพัง...แต่ฉัน...ไม่เคยพ่าย
เธอเจ็บปวด...แต่ฉัน...นั่งสบาย
แต่รู้ไหม...ฉันเดียวดาย...มาก่อนเธอ
****************************************
เกิดเป็นคน...ทนเถิด...อย่าเพียรท้อ
อย่าคิดก่อ....การร้าย...ให้ใจสิ้น
จงต่อตี...อุปสรรค...แล้วโบยบิน
ไปยังถิ่น...ของนักสู้...อย่าดูดาย
*************************************
เมื่อมีรัก...ที่นั่น...ย่อมมีทุกข์
ท่องไว้เถิด...ว่าสุข...ต้องลับหาย
ไม่คงมั่น...ดอกหนา...ตราบชีพวาย
เพราะความหมาย...ของสุข...คือทุกข์ตาม
************************************
เศร้าใจ...ทำไม...ไร้ประโยชน์
มีแต่โทษ...เศร้าไป...ก็ไร้ค่า
ดูตะวัน...ซิท่าน...ตรงเวลา
มิเคยบ่น...เมื่อยล้า...แม้เศร้าใจ
ท่านก็ยัง...สาดแสง...เพื่อส่องโลก
ไม่เคยโบก...มือลา...จากไปไหน
ยังคงมั่น...ส่องโลก...อยู่เรื่อยไป
ไม่หวั่นไหว...คนบ่น...คนนินทา
*************************************
อะไรที่...มันเป็น...ของเรา
ต่อให้เค้า..แย่งยื้อ...มันไปได้
สักวันนึง...ต้องกลับมา...ได้ดั่งใจ
เพราะยังไง..มันก้อ...ของของเรา
อะไรที่...ไม่ใช่...ของเรานั้น
ไม่มีวัน...จะเป็น...แม้จะเฝ้า
เพราะว่ามัน...ไม่ใช่...ของของเรา
ต้องกลับคืน...สู่เค้า...เจ้าของเดิม
************************************
ยิ่งใกล้กัน...รู้ไหม...ใจยิ่งเจ็บ
มันหนาวเหน็บ...มากจน...ทนไม่ไหว
ล้านความเจ็บ...เหน็บลึก...อยู่กลางใจ
นี่ใช่ไหม...คนอกหัก...มักพูดกัน
ดั่งกินแกง...เผ็ดร้อน...ในครั้งแรก
ลิ้นอาจแตก...ด้วยเผ็ด...รสเด็ดนั้น
แต่เมื่อกิน...แกงเผ็ด...ทุกทุกวัน
ความเผ็ดนั้น...ต้องทุเลา...และชินชา
ดั่งแม่เหล็ก...ขั้วเดียว...ย่อมจะผลัก
ไม่อาจรัก...กลมเกลียว...ได้เลยหนา
เหมือนรักที่...ง่ายไป...ไร้ราคา
เค้าจึงหา...ขั้วต่าง...ทิ้งขั้วเดิม
***********************************
อยากมีสุข...แค่ลืมทุกข์...จากใจหมอง
อย่าร่ำร้อง...ครวญหา...ความหม่นไหม้
สุขหรือทุกข์...นั้นขึ้น...อยู่ที่ใจ
จงเข้มแข็ง..ก้าวไป..ไขว่คว้าดึง
พยายาม...ต่อไป...ถ้าไม่ท้อ
คงมีรัก...ถักทอ...มาส่งถึง
รักที่เธอ...วาดไว้...ในคำนึง
คงได้ซึ้ง...สักวัน...จงหมั่นรอ
**********************************
จงเข้มแข็ง...ไว้นะ...เจ้าหัวใจ
อย่าอาลัย...โหยไห้...อาลัยเขา
จำไว้นะ...ว่าเรา...มีเพียงเงา
ที่สุขโศก...ทุกข์เศร้า...ร่วมชะตา
เกิดมาเพียง...คนเดียว...แสนเดี่ยวโดด
อย่าลิงโลด...เห็นเขา...นั้นเลอค่า
สักวันหนึ่ง...เค้าต้องทิ้ง...เอ่ยคำลา
คนที่เสีย...น้ำตา...ก็คือเรา
จะจากตาย...จากเป็น...ก็ต้องจาก
ต้องพลัดพราก...สักวัน...เราต้องเศร้า
เลิกยึดติด...คิดผูก...คำว่าเรา
เลิกหงอยเหงา...เฝ้าคอย...วันพ้นเวร
***************************************
อย่าร้องไห้...เลยคนดี
โลกใบนี้...ยังอยู่...ไม่ไปไหน
แค่หนึ่งคน...ที่เขา...ทิ้งเราไป
จะเศร้าไย...ในเมื่อ...ยังมีเรา
รักตัวเอง....คนข้างเคียง....ยังดีกว่า
จะโศกา...ครวญคร่ำ...พร่ำถึงเขา
ไม่ต้อนสน...แม้ใคร...ไม่รักเรา
โลกใบเก่า..ยังไม่เศร้า..เมื่อถูกทำ
**********************************
มาเตือนสติ...คนอกหัก
อาจปวดใจนัก...กับรักช้ำ...ในวันแรก
ธรรมดาเอง...โธ่เอ๋ย...อย่ามัวมานั่งแบก
กับรักที่แหลก...ไปแล้ว...ไม่หวนคืน
ทำไมไม่...มองไป...ข้างหน้า
ยังมีอีก...หลายปัญหา...รอให้เราขมขื่น
มีอีกหลายเรื่องราว...เป็นพลัง...ให้หยัดยืน
เพียงแต่วันนี้...อาจฝืนใจมากหน่อย...เท่านั้นเอง
อาจปวดใจนัก...กับรักช้ำ...ในวันแรก
ธรรมดาเอง...โธ่เอ๋ย...อย่ามัวมานั่งแบก
กับรักที่แหลก...ไปแล้ว...ไม่หวนคืน
ทำไมไม่...มองไป...ข้างหน้า
ยังมีอีก...หลายปัญหา...รอให้เราขมขื่น
มีอีกหลายเรื่องราว...เป็นพลัง...ให้หยัดยืน
เพียงแต่วันนี้...อาจฝืนใจมากหน่อย...เท่านั้นเอง
โลกนี้...ไม่มีอะไร...แน่นอน
มีรุ่มร้อน...ย่อมมี...วันหรรษา
มีขื่นขม...ย่อมมีหวาน...นั้นตามมา
อย่าคิดว่า...สิ้นหวัง...แล้วจักตาย
การอกหัก...แม้มัน...จะเจ็บปวด
เหมือนหัวใจ...โดนหวด...ปวดไม่หาย
แต่การฝืน...ให้เขา...หลอกทำลาย
ไม่ยิ่งร้าย...กว่ากัน...เช่นนั้นลือ
ยอมให้เขา...บอกปัด...เสียดีกว่า
ได้เคียงข้าง...สัญญา...ที่ยึดถือ
แต่ร้างไร้...ใจรัก...แม้จูงมือ
ก็ไม่คือ...นักหรอก...ต้องปวดใจ
***********************************
รักตัวเอง...ให้มาก
อย่าเหมารัก...นำฝาก...ให้ใครเขา
จนหมดทุน...หัวใจ...เหลือเพียงเงา
จะโศกเศร้า...ทุกข์ช้ำ...พันทวี
ควรแบ่งใจ...ไว้บ้าง...เผื่อวันลา
หลั่งน้ำตา...เพื่อล้าง...ความหมองศรี
แต่อย่าหลั่ง...ดั่งบ้า...ผลาญชีวี
รักจะดี...อยู่ที่...เรารักเป็น
*********************************
ก้าวไป...ข้างหน้า
ฟันฝ่า...ความทุกข์...เฉียดใกล้
มินาน...ต้องพ้น...โดยไว
อย่ายอม...แพ้พ่าย...ตีตน
ยอมแพ้...ไม่คิดสู้
อายหมา...อายหมู...สิ้นกุศล
เสียดาย...ที่เกิด...มาเป็นคน
มีสิทธิ์...สร้างผล...ให้พ้นกรรม
************************************
ท้อแท้..ทำไม...หรือคน
พร่ำบ่น...ว่ายวน...ไข่วคว้า
มีสุข...ลืมทุกข์...ผ่านมา
สุขคลาย...หรรษา...เศร้าซม
เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป
จะมี...สิ่งใด...ไม่ขม
แม้แต่...พรหมฟ้า...ยังตรม
เมื่อบุญ...สั่งสม...หมดไป
จุติ...มาเกิด...เพื่อสร้าง
บุญบาป...เหมือนเดิม...เริ่มใหม่
สุขทุกข์...ย่อมเกิด...กับใจ
โศกเศร้า...เขลาไป...ป่วยการ
********************************
เธออาจ...เสียน้ำตา
ให้กับวันเวลา...ที่อยู่เคียงข้างเขา
เธออาจเสียดาย...กับการได้ใช้...คำว่าเรา
ความทุกข์ของเธอ...ไม่อาจจะบางเบา...ลงได้ต้องใช้เวลา
ความรัก...มันเกิดยาก
และลำบาก...ที่จะคอย...เฝ้ารักษา
เวลาที่คบกัน...สำคัญตรงไหน...กับการที่เขาจะบอกลา
เพราะสุดท้าย...เธอก็ต้องเสียน้ำตา...ที่ถูกเขาทิ้งอยู่ดี
เริ่มต้นใหม่...ดีกว่า
ท่องเอาไว้ว่า...พรุ่งนี้...ต้องดีกว่าวันนี้
น้ำตาหากจะหลั่ง...ต้องมีเหตุมีผล...เลิกฟูมฟายเสียที
เพราะความอาดูรมากมี...ไม่ใช่แค่นี้หรอก...ที่จะผ่านเข้ามา
************************************
มีรุ่มร้อน...ย่อมมี...วันหรรษา
มีขื่นขม...ย่อมมีหวาน...นั้นตามมา
อย่าคิดว่า...สิ้นหวัง...แล้วจักตาย
การอกหัก...แม้มัน...จะเจ็บปวด
เหมือนหัวใจ...โดนหวด...ปวดไม่หาย
แต่การฝืน...ให้เขา...หลอกทำลาย
ไม่ยิ่งร้าย...กว่ากัน...เช่นนั้นลือ
ยอมให้เขา...บอกปัด...เสียดีกว่า
ได้เคียงข้าง...สัญญา...ที่ยึดถือ
แต่ร้างไร้...ใจรัก...แม้จูงมือ
ก็ไม่คือ...นักหรอก...ต้องปวดใจ
***********************************
รักตัวเอง...ให้มาก
อย่าเหมารัก...นำฝาก...ให้ใครเขา
จนหมดทุน...หัวใจ...เหลือเพียงเงา
จะโศกเศร้า...ทุกข์ช้ำ...พันทวี
ควรแบ่งใจ...ไว้บ้าง...เผื่อวันลา
หลั่งน้ำตา...เพื่อล้าง...ความหมองศรี
แต่อย่าหลั่ง...ดั่งบ้า...ผลาญชีวี
รักจะดี...อยู่ที่...เรารักเป็น
*********************************
ก้าวไป...ข้างหน้า
ฟันฝ่า...ความทุกข์...เฉียดใกล้
มินาน...ต้องพ้น...โดยไว
อย่ายอม...แพ้พ่าย...ตีตน
ยอมแพ้...ไม่คิดสู้
อายหมา...อายหมู...สิ้นกุศล
เสียดาย...ที่เกิด...มาเป็นคน
มีสิทธิ์...สร้างผล...ให้พ้นกรรม
************************************
ท้อแท้..ทำไม...หรือคน
พร่ำบ่น...ว่ายวน...ไข่วคว้า
มีสุข...ลืมทุกข์...ผ่านมา
สุขคลาย...หรรษา...เศร้าซม
เกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป
จะมี...สิ่งใด...ไม่ขม
แม้แต่...พรหมฟ้า...ยังตรม
เมื่อบุญ...สั่งสม...หมดไป
จุติ...มาเกิด...เพื่อสร้าง
บุญบาป...เหมือนเดิม...เริ่มใหม่
สุขทุกข์...ย่อมเกิด...กับใจ
โศกเศร้า...เขลาไป...ป่วยการ
********************************
เธออาจ...เสียน้ำตา
ให้กับวันเวลา...ที่อยู่เคียงข้างเขา
เธออาจเสียดาย...กับการได้ใช้...คำว่าเรา
ความทุกข์ของเธอ...ไม่อาจจะบางเบา...ลงได้ต้องใช้เวลา
ความรัก...มันเกิดยาก
และลำบาก...ที่จะคอย...เฝ้ารักษา
เวลาที่คบกัน...สำคัญตรงไหน...กับการที่เขาจะบอกลา
เพราะสุดท้าย...เธอก็ต้องเสียน้ำตา...ที่ถูกเขาทิ้งอยู่ดี
เริ่มต้นใหม่...ดีกว่า
ท่องเอาไว้ว่า...พรุ่งนี้...ต้องดีกว่าวันนี้
น้ำตาหากจะหลั่ง...ต้องมีเหตุมีผล...เลิกฟูมฟายเสียที
เพราะความอาดูรมากมี...ไม่ใช่แค่นี้หรอก...ที่จะผ่านเข้ามา
************************************
ถ้าแฟนคุณไปเรียนที่อื่นคุณจะรุ้สึกอย่างไง รุ้สึกเหมือนที่ฉันกำลังเป้นยู่ตอนนี้หรือป่าว
ตอบลบมีประโยชน์มากครับ ขอบคุณครับ
ตอบลบ++บทสนทนาภาษาจีน++