อย่าหมายพบ...กันอีก...นับจากนี้
เมื่อคนดี...เลือกเค้า...มาเคียงใกล้
ก็ควรปล่อย...ปล่อยฉัน...ให้จากไป
สู่ถิ่นใหม่...ที่ไร้...รักผันแปร
มิต้องรอ...วันฉัน...หวนคืนมา
ตราบสิ้นฟ้า...สิ้นดิน...สิ้นกระแส
ใจยังมั่น...ไม่พบ...ไม่เหลียวแล
และจะไม่...ยอมแพ้...ลิ้นลมลวง
*************************
มิต้องรอ...ให้เปลือง...ใจพี่ดอก
น้องขอบอก...ว่าไม่...มีวันเหลียว
กลับมาอยู่...เคียงคู่...หรือกลมเกลียว
เพราะใจเดียว...ของน้อง...มันเจ็บจำ
เมื่อคนดี...เลือกเค้า...มาเคียงใกล้
ก็ควรปล่อย...ปล่อยฉัน...ให้จากไป
สู่ถิ่นใหม่...ที่ไร้...รักผันแปร
มิต้องรอ...วันฉัน...หวนคืนมา
ตราบสิ้นฟ้า...สิ้นดิน...สิ้นกระแส
ใจยังมั่น...ไม่พบ...ไม่เหลียวแล
และจะไม่...ยอมแพ้...ลิ้นลมลวง
*************************
มิต้องรอ...ให้เปลือง...ใจพี่ดอก
น้องขอบอก...ว่าไม่...มีวันเหลียว
กลับมาอยู่...เคียงคู่...หรือกลมเกลียว
เพราะใจเดียว...ของน้อง...มันเจ็บจำ
***************************
บอกแล้วไง...ว่าไม่...มีวันกลับ
ไปรองรับ...อารมณ์...ที่ลดเลี้ยว
ไม่ยอมกลับ...ไปอยู่...ไปกลมเกลียว
ขออยู่เพียง...ดายเดียว...ดีกว่าตรม
อย่าหมายพบ...จบฉาก...ไว้เท่านี้
อย่ามาพลี...รักที่...เคยเป็นขม
อย่ามาลวง...หลอกให้...ใจระทม
เก็บคารม...คมลิ้น...พี่กลับไป
********************************
จะมาอยู่...เกะกะ...กันทำไม
รีบๆไป...ให้พ้น...เสียดีกว่า
เรื่องของเรา...มันจบแล้ว...หมดเวลา
อย่ามาตี...สีหน้า...ใ้ห้อาลัย
จบเท่านี้...จำไว้...พอเท่านี้
จะไม่มี...วันกลับ...ไปเคียงใกล้
ไม่มีวัน...ที่ฉัน...จะอภัย
จะชาตินี้...ชาติไหน...อย่าเหมายเจอ
*******************************
ขอบใจที่...ยอมฟัง...แล้วรีบไป
ตามต้องการ...ของใจ...ที่ใฝ่หา
ความสงบ...ไร้ทุกข์...มานำพา
ด้วยมารยา...หลอกลวง...เก่งของเธอ
จะเป็นตาย...ร้ายดี...ก็ไม่สน
ไม่ขอทน...อยู่กับ...คนพร่ำเพ้อ
หวังเทียมหงส์...หลงรัก...อกแทบเบลอ
น้ำตาเอ่อ..ก็พร่ำรัก...รักแต่กา
**************************************
เก่งเกลือเกิน...คำพูด...แสนเชือดเฉือน
มาบิดเบือน...หัวใจ...ให้หวนหา
มาทำให้...ใจแกร่ง...ต้องมายา
โอ้อุรา...เกือบจะเชื่อ...ตอบเยื่อใย
จะชาตินี้...ชาติไหน...ขอสาบาน
จะไม่เชื่อ...คำหวาน...ที่สิ้นไร้
ความรักมั่น...จริงแท้...จากดวงใจ
จะขอไม่...พานพบ...ประสบเจอ
********************************
เหตุเพราะพี่...ผิดคำ...ไม่คงเยื่อ
จึงไม่เชื่อ...คำหวาน...ที่สิ้นไร้
ความรักมั่น...จริงแท้...จากดวงใจ
ของพี่ไง...ที่ไม่...เคยเกิดมี
********************************
บอกแล้วไง...ให้เราจบ...เพียงเท่านี้
อย่ามามี...สัมพันธ์รัก...แสนคลื่นไส้
ไม่เบื่อหรือ...ฝืนรัก...ฝืนหัวใจ
ทั้ง-ทั้งที่...พี่ไม่...เคยรักจริง
ทำไมต้อง...ลงทุน...หลอกกันด้วย
หรือหวังให้...มอดม้วย...ให้แน่นิ่ง
จึงจะสา...สมใจ...พ่อใจลิง
ทำมาเกาะ...เหมือนปลิง...เพื่อทิ้งตรม
**************************
ด้วยเข็ดแล้ว...พอแล้ว...ในรักลวง
จึงได้ถ่วง...ใจไว้้...หมั่นคอยย้ำ
ว่าอย่าหลง...เชื่อเลย...ซึ่งน้ำคำ
เจ็บแล้วจำ...เอาไว้...ที่ผ่านมา
คารมชาย...เจ้าชู้...ช่างหลายเหลือ
รักหญิงเผื่อ...เลือกไว้...ตั้งหลายหน้า
พอใจอ่อน...มอบรัก...ตอบคืนมา
กลับตีมัน...สิ้นค่า...จมฝังดิน
******************************
จะเป็นตาย...ร้ายดี...ยังไงกัน
มันสำคัญ...กับเธอที่ตรงไหน
เราจบแล้ว...พอแล้ว...โปรดเข้าใจ
อย่ามาทำ...อาลัย...ฉันอีกเลย
************************
อย่ามาคิด...ถึงกัน...จะดีกว่า
เมื่อสัญญา...เธอฉัน...มันไม่เหลือ
อย่าหมายลวง...ใจฉัน...ไปจุนเจือ
กับความรัก...พร่ำเพื่อ...ในอุรา
อย่าหมายพบ...กันอีก...นับจากนี้
อย่ามามี...สัมพันธ์...อย่าด้านหน้า
อย่ามาร้อง...ขอรัก...อีกสักครา
จะชาตินี้...ชาติหน้า...อย่าหมายเจอ
*****************************
ช่างหน้าด้าน...เหลือเกิน...นะพ่อคุณ
มานั่งลุ้น...ว่าฉันจะ...อภัยให้
ไม่มีทาง...หรอกนะ...จงเข้าใจ
ไม่มีวัน...หวนไป...โง่แน่นอน
*********************************
ไม่มีวัน...ที่จะ...อภัยให้
จำใส่ใจ...เอาไว้...นับจากนี้
อย่าได้คิด...เกาะติด...ตามราวี
พอกันที...ได้ยินไหม...เราจบกัน
***********************************
ลองได้ชิม...รสเจ็บ...เป็นไงบ้าง
มันหมองหมาง...ปวดเจ็บ...สักเพียงไหน
นี่ยังน้อย...ถ้าหากเทียบ...กับดวงใจ
ที่ฉันต้อง...ร่ำไห้...เมื่อเธอลา
กว่าจะรัก...ษาแผล...ให้หายดี
กว่าจะมี...วันชื่น...มองข้างหน้า
กว่าจะลืม...คนลวง...นอกสัญญา
ฉันเจ็บปวด...จนสา...มาเท่าใด
*******************************
เคยลองลิ้ม...ชิมแล้ว...ซึ่งรสเจ็บ
ไยไม่เก็บ...ไม่ขัง...มันเอาไว้
เอามายื่น...ให้ฉัน...กันทำไม
ทำร้ายได้...แม้แต่...คนรักเธอ
พอหมดที่...พึ่งพิง...ก็กลับมา
บอกรักฉัน...นักหนา...ใช่หลงเพ้อ
ออกจากใจ...จริงแท้...เชียวนะเออ
แล้วที่ทำ...ฉันเซ่อ...รักหรือไร
*********************************
บอกแล้วไง...ว่าไม่...มีวันกลับ
ไปรองรับ...อารมณ์...ที่ลดเลี้ยว
ไม่ยอมกลับ...ไปอยู่...ไปกลมเกลียว
ขออยู่เพียง...ดายเดียว...ดีกว่าตรม
อย่าหมายพบ...จบฉาก...ไว้เท่านี้
อย่ามาพลี...รักที่...เคยเป็นขม
อย่ามาลวง...หลอกให้...ใจระทม
เก็บคารม...คมลิ้น...พี่กลับไป
********************************
จะมาอยู่...เกะกะ...กันทำไม
รีบๆไป...ให้พ้น...เสียดีกว่า
เรื่องของเรา...มันจบแล้ว...หมดเวลา
อย่ามาตี...สีหน้า...ใ้ห้อาลัย
จบเท่านี้...จำไว้...พอเท่านี้
จะไม่มี...วันกลับ...ไปเคียงใกล้
ไม่มีวัน...ที่ฉัน...จะอภัย
จะชาตินี้...ชาติไหน...อย่าเหมายเจอ
*******************************
ขอบใจที่...ยอมฟัง...แล้วรีบไป
ตามต้องการ...ของใจ...ที่ใฝ่หา
ความสงบ...ไร้ทุกข์...มานำพา
ด้วยมารยา...หลอกลวง...เก่งของเธอ
จะเป็นตาย...ร้ายดี...ก็ไม่สน
ไม่ขอทน...อยู่กับ...คนพร่ำเพ้อ
หวังเทียมหงส์...หลงรัก...อกแทบเบลอ
น้ำตาเอ่อ..ก็พร่ำรัก...รักแต่กา
**************************************
เก่งเกลือเกิน...คำพูด...แสนเชือดเฉือน
มาบิดเบือน...หัวใจ...ให้หวนหา
มาทำให้...ใจแกร่ง...ต้องมายา
โอ้อุรา...เกือบจะเชื่อ...ตอบเยื่อใย
จะชาตินี้...ชาติไหน...ขอสาบาน
จะไม่เชื่อ...คำหวาน...ที่สิ้นไร้
ความรักมั่น...จริงแท้...จากดวงใจ
จะขอไม่...พานพบ...ประสบเจอ
********************************
เหตุเพราะพี่...ผิดคำ...ไม่คงเยื่อ
จึงไม่เชื่อ...คำหวาน...ที่สิ้นไร้
ความรักมั่น...จริงแท้...จากดวงใจ
ของพี่ไง...ที่ไม่...เคยเกิดมี
********************************
บอกแล้วไง...ให้เราจบ...เพียงเท่านี้
อย่ามามี...สัมพันธ์รัก...แสนคลื่นไส้
ไม่เบื่อหรือ...ฝืนรัก...ฝืนหัวใจ
ทั้ง-ทั้งที่...พี่ไม่...เคยรักจริง
ทำไมต้อง...ลงทุน...หลอกกันด้วย
หรือหวังให้...มอดม้วย...ให้แน่นิ่ง
จึงจะสา...สมใจ...พ่อใจลิง
ทำมาเกาะ...เหมือนปลิง...เพื่อทิ้งตรม
**************************
ด้วยเข็ดแล้ว...พอแล้ว...ในรักลวง
จึงได้ถ่วง...ใจไว้้...หมั่นคอยย้ำ
ว่าอย่าหลง...เชื่อเลย...ซึ่งน้ำคำ
เจ็บแล้วจำ...เอาไว้...ที่ผ่านมา
คารมชาย...เจ้าชู้...ช่างหลายเหลือ
รักหญิงเผื่อ...เลือกไว้...ตั้งหลายหน้า
พอใจอ่อน...มอบรัก...ตอบคืนมา
กลับตีมัน...สิ้นค่า...จมฝังดิน
******************************
จะเป็นตาย...ร้ายดี...ยังไงกัน
มันสำคัญ...กับเธอที่ตรงไหน
เราจบแล้ว...พอแล้ว...โปรดเข้าใจ
อย่ามาทำ...อาลัย...ฉันอีกเลย
************************
อย่ามาคิด...ถึงกัน...จะดีกว่า
เมื่อสัญญา...เธอฉัน...มันไม่เหลือ
อย่าหมายลวง...ใจฉัน...ไปจุนเจือ
กับความรัก...พร่ำเพื่อ...ในอุรา
อย่าหมายพบ...กันอีก...นับจากนี้
อย่ามามี...สัมพันธ์...อย่าด้านหน้า
อย่ามาร้อง...ขอรัก...อีกสักครา
จะชาตินี้...ชาติหน้า...อย่าหมายเจอ
*****************************
ช่างหน้าด้าน...เหลือเกิน...นะพ่อคุณ
มานั่งลุ้น...ว่าฉันจะ...อภัยให้
ไม่มีทาง...หรอกนะ...จงเข้าใจ
ไม่มีวัน...หวนไป...โง่แน่นอน
*********************************
ไม่มีวัน...ที่จะ...อภัยให้
จำใส่ใจ...เอาไว้...นับจากนี้
อย่าได้คิด...เกาะติด...ตามราวี
พอกันที...ได้ยินไหม...เราจบกัน
***********************************
ลองได้ชิม...รสเจ็บ...เป็นไงบ้าง
มันหมองหมาง...ปวดเจ็บ...สักเพียงไหน
นี่ยังน้อย...ถ้าหากเทียบ...กับดวงใจ
ที่ฉันต้อง...ร่ำไห้...เมื่อเธอลา
กว่าจะรัก...ษาแผล...ให้หายดี
กว่าจะมี...วันชื่น...มองข้างหน้า
กว่าจะลืม...คนลวง...นอกสัญญา
ฉันเจ็บปวด...จนสา...มาเท่าใด
*******************************
เคยลองลิ้ม...ชิมแล้ว...ซึ่งรสเจ็บ
ไยไม่เก็บ...ไม่ขัง...มันเอาไว้
เอามายื่น...ให้ฉัน...กันทำไม
ทำร้ายได้...แม้แต่...คนรักเธอ
พอหมดที่...พึ่งพิง...ก็กลับมา
บอกรักฉัน...นักหนา...ใช่หลงเพ้อ
ออกจากใจ...จริงแท้...เชียวนะเออ
แล้วที่ทำ...ฉันเซ่อ...รักหรือไร
*********************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น