น้ำตา...คนเก่ง...อย่างฉัน
เธอไม่...มีวัน...ได้เห็น
เพราะฉัน...มันคน...ชาเย็น
ไม่เป็น...หรอกหญิง...สำออย
ฉันมัน...ผู้หญิง...แข็งกร้าว
ไม่ใช่...เดือนดาว...ให้สอย
ทั้งเชิด...ทั้งหยิ่ง...อย่าคอย
จงถอย...หลีกทาง...ฉันไป
ถึงแม้...ฉันจะ...อกหัก
จากรัก...ที่เธอ...เคยให้
อย่าหวัง...น้ำตา...อาลัย
ฉันเก่ง...เกินไป...ไม่มี
ไม่มี...วันแพ้...วันพ่าย
แม้เธอ...จะหน่าย...หน้าหนี
ต้องเก่ง...เป็นยอด...นารี
เหนือ...อิสตรี...ทั่วไป
แม้เจ็บ...จะไม่...ครวญคร่ำ
โปรดจำ...ใส่ใจ...เอาไว้
อย่าหวัง...ให้ฉัน...เสียใจ
ออกไป...ให้พ้น...เสียที
เธอหลอก...ให้ฉัน...หลงรัก
แล้วหัก...หัวใจ...แบบนี้
พนัน...กับเขา...เป็นปี
ขยี้...หัวใจ...ทรนง
**************************
โอ๊ย...ไม่ต้องมาสนใจ...คนอย่างฉันหรอก
ฉันไม่ได้...กระจอก...ขนาดนั้น
ไหนล่ะน้ำตา...มั่วหรือเปล่า...อย่ามาเหมากัน
เพราะคนเก่งอย่างฉัน..ไม่มีวันเสียน้ำตา....กับคนอย่างนาย
****************************
เย่อหยิ่ง...ทำเป็น...เข้มแข็ง
เสแสร้ง...ว่าไม่...เจ็บช้ำ
ปั้นหน้า...ว่าไม่...ระกำ
แสร้งทำ...เป็นแกร่ง...ตบตา
คิดว่า...ตัวเก่ง...ล้นเหลือ
ไม่อยาก...จะเชื่อ...เลยหนา
ลับหลัง...ร่างเขา...จากลา
น้ำตา...คนเก่ง...หลั่งริน
*****************************
ขอโทษ...อีกครั้งคนดี
ที่ฉันคนนี้...เคยทำใจ...เธอแหลกสลาย
เย่อหยิ่งอวดดี...ไม่มีความ...เป็นลูกผู้ชาย
สุดท้ายคนเก่ง...คนนี้...มาขอขมา
ทั้งที่รู้...ว่าเธอ...คงไม่สน
ก็สมเหตุสมผล...ดีแล้ว...ที่สมน้ำหน้า
สมควรทุกอย่าง...กับคำเชือดเฉือน...ที่เธอให้มา
ขอย้ำเพียงว่า...ฉันเปลี่ยนไป...แล้วจริง-จริง
*************************
แค่ให้อภัย...เลิกเกลียดโกรธ
ขอเพียงเธอ...ยกโทษให้ฉัน
คำว่าเรา...ฉันรู้เธอไม่อยาก...จะใช้มัน
ขอแค่ความสัมพันธ์...ฉันท์เพื่อน...ก็ยังดี
แค่เพื่อนเท่านั้น...ที่ไม่เมินกัน...ยามท้อแท้
แค่เพื่อนยามอ่อนแอ...แยแสมันหน่อย...ก็เท่านี้
แค่เพื่อนเท่านั้น...รู้ว่าสิทธิ์ขอ...ฉันไม่มี
ขอแค่คนดี...ไม่เกลียดโกรธ....ก็เพียงพอ
******************************
น้ำตา...คนเก่ง...อย่างฉัน
เห็นกัน...แล้วสะ...ใจไหม
นี่แหละ...น้ำตา...อาลัย
หลั่งให้...เพราะใจ...รักเธอ
แกล้งหยิ่ง...ไม่สน...ไม่รัก
อกหัก...ประจำ...เสมอ
สุดท้าย...แล้วนะ...ที่เจอ
จะไม่...พลั้งเผลอ...หลั่งริน
****************************
น้ำตา...คนเก่ง...รินรด
หัวใจ...กบฎ...ร่ำไห้
โธ่เอ๊ย...จะร้อง...ทำไม
ไม่อาย...หรือไง...ใจเรา
คนเก่ง...หยิ่งไว้...ต้องสู้
อย่าก้อง...อย่ากู่...เรียกเขา
ในเมื่อ...ไม่เคย...สนเรา
จะเศร้า...จะช้ำ...ทำไม
ร้องไห้...ทำลาย...ความเก่ง
ร้องมา...เร้าเร่ง...ถูกไหม
ความเก่ง...ที่เธอ...ภูมิใจ
ถูกใคร...ไม่รู้...พรากลง
คนผิด...ไม่รู้...ตัวเลย
ใจเอ๋ย..เจ็บช้ำ...คำบ่ง
เจ็บกับ...คำรัก...โดยตรง
ที่ส่ง...ให้ใคร...ใช่เธอ
*************************
เธอไม่...มีวัน...ได้เห็น
เพราะฉัน...มันคน...ชาเย็น
ไม่เป็น...หรอกหญิง...สำออย
ฉันมัน...ผู้หญิง...แข็งกร้าว
ไม่ใช่...เดือนดาว...ให้สอย
ทั้งเชิด...ทั้งหยิ่ง...อย่าคอย
จงถอย...หลีกทาง...ฉันไป
ถึงแม้...ฉันจะ...อกหัก
จากรัก...ที่เธอ...เคยให้
อย่าหวัง...น้ำตา...อาลัย
ฉันเก่ง...เกินไป...ไม่มี
ไม่มี...วันแพ้...วันพ่าย
แม้เธอ...จะหน่าย...หน้าหนี
ต้องเก่ง...เป็นยอด...นารี
เหนือ...อิสตรี...ทั่วไป
แม้เจ็บ...จะไม่...ครวญคร่ำ
โปรดจำ...ใส่ใจ...เอาไว้
อย่าหวัง...ให้ฉัน...เสียใจ
ออกไป...ให้พ้น...เสียที
เธอหลอก...ให้ฉัน...หลงรัก
แล้วหัก...หัวใจ...แบบนี้
พนัน...กับเขา...เป็นปี
ขยี้...หัวใจ...ทรนง
**************************
โอ๊ย...ไม่ต้องมาสนใจ...คนอย่างฉันหรอก
ฉันไม่ได้...กระจอก...ขนาดนั้น
ไหนล่ะน้ำตา...มั่วหรือเปล่า...อย่ามาเหมากัน
เพราะคนเก่งอย่างฉัน..ไม่มีวันเสียน้ำตา....กับคนอย่างนาย
****************************
เย่อหยิ่ง...ทำเป็น...เข้มแข็ง
เสแสร้ง...ว่าไม่...เจ็บช้ำ
ปั้นหน้า...ว่าไม่...ระกำ
แสร้งทำ...เป็นแกร่ง...ตบตา
คิดว่า...ตัวเก่ง...ล้นเหลือ
ไม่อยาก...จะเชื่อ...เลยหนา
ลับหลัง...ร่างเขา...จากลา
น้ำตา...คนเก่ง...หลั่งริน
*****************************
ขอโทษ...อีกครั้งคนดี
ที่ฉันคนนี้...เคยทำใจ...เธอแหลกสลาย
เย่อหยิ่งอวดดี...ไม่มีความ...เป็นลูกผู้ชาย
สุดท้ายคนเก่ง...คนนี้...มาขอขมา
ทั้งที่รู้...ว่าเธอ...คงไม่สน
ก็สมเหตุสมผล...ดีแล้ว...ที่สมน้ำหน้า
สมควรทุกอย่าง...กับคำเชือดเฉือน...ที่เธอให้มา
ขอย้ำเพียงว่า...ฉันเปลี่ยนไป...แล้วจริง-จริง
*************************
แค่ให้อภัย...เลิกเกลียดโกรธ
ขอเพียงเธอ...ยกโทษให้ฉัน
คำว่าเรา...ฉันรู้เธอไม่อยาก...จะใช้มัน
ขอแค่ความสัมพันธ์...ฉันท์เพื่อน...ก็ยังดี
แค่เพื่อนเท่านั้น...ที่ไม่เมินกัน...ยามท้อแท้
แค่เพื่อนยามอ่อนแอ...แยแสมันหน่อย...ก็เท่านี้
แค่เพื่อนเท่านั้น...รู้ว่าสิทธิ์ขอ...ฉันไม่มี
ขอแค่คนดี...ไม่เกลียดโกรธ....ก็เพียงพอ
******************************
น้ำตา...คนเก่ง...อย่างฉัน
เห็นกัน...แล้วสะ...ใจไหม
นี่แหละ...น้ำตา...อาลัย
หลั่งให้...เพราะใจ...รักเธอ
แกล้งหยิ่ง...ไม่สน...ไม่รัก
อกหัก...ประจำ...เสมอ
สุดท้าย...แล้วนะ...ที่เจอ
จะไม่...พลั้งเผลอ...หลั่งริน
****************************
น้ำตา...คนเก่ง...รินรด
หัวใจ...กบฎ...ร่ำไห้
โธ่เอ๊ย...จะร้อง...ทำไม
ไม่อาย...หรือไง...ใจเรา
คนเก่ง...หยิ่งไว้...ต้องสู้
อย่าก้อง...อย่ากู่...เรียกเขา
ในเมื่อ...ไม่เคย...สนเรา
จะเศร้า...จะช้ำ...ทำไม
ร้องไห้...ทำลาย...ความเก่ง
ร้องมา...เร้าเร่ง...ถูกไหม
ความเก่ง...ที่เธอ...ภูมิใจ
ถูกใคร...ไม่รู้...พรากลง
คนผิด...ไม่รู้...ตัวเลย
ใจเอ๋ย..เจ็บช้ำ...คำบ่ง
เจ็บกับ...คำรัก...โดยตรง
ที่ส่ง...ให้ใคร...ใช่เธอ
*************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น