บักทึกรักในใจดิน

รูปภาพของฉัน
ดินหญ้ากาช้ำ..ฝากคำพร่ำบ่น..สู่สายตาชน..ที่ซ้นทางใจ..กลอนจากใจดิน..หญ้าชินร้าวไหว..การ่ำอาลัย..ช้ำในดวงมาลย์

วันอาทิตย์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2553

อย่าทำเหมือนว่า...รักเธอที่เคยให้ฉัน...ยังอยู่เต็มหัวใจ

บอกมาตรง-ตรง...เลยแล้วกัน
ว่ารักครั้งนั้น...ไม่เหลือแล้ว...ในวันนี้
จืดจางห่างหาย...มาหลายร้อยล้าน...วินาที
ควรบอกลา...กันสักที...ให้จบ-จบไป

เล่นมา...ทำนิ่งเฉย
ไม่เอ่ยอะไรสักอย่าง...ใครจะ...ไปทนไหว
เบื่อกันแล้ว...ก็พอเถอะ...ฉันพร้อมจะเข้าใจ
แต่อย่าได้ไหม...อย่าทำเหมือนรักที่เคยให้...ยังอยู่เต็มหัวใจเมินเฉยของเธออีกเลย
***********************************
ยังเหลืออยู่...อีกหรือ...เยื่อใย
ตั้งแต่เธอ...มีใครคนนั้น...มาร่วมฝัน
ก็เมินเฉย...ฉันไป...อะไรกัน
ความรู้สึก...เหล่านั้น...สนุกหรือไง

บอกมาตรง-ตรง...ดีกว่า
ว่าชั่งน้ำหน้า...ฉันนี้แค่ไหน
อย่าบอกนะว่า...ยังรักฉัน...เต็มหัวใจ
เพราะว่ามัน....ไม่ใช่...ความจริงเลย
********************************
จะมาตี...สองหน้า...อยู่ทำไม
เมื่อหัวใจ...เธอต้อง...การจะจบ
ไม่อยากทัก...ไม่อยากเจอ...ไม่อยากพบ
สังเกตจาก....การหลบ...จนเข้าใจ

อย่าทำเหมือน...ว่ารัก...ยังเต็มล้น
เพราะฉันค้น...จนหมด...หามีไม่
มันเจือจาง...หมดแล้ว...ซึ่งเยื่อใย
ก็ควรลา...จากไป...ดั่งใจเธอ
*****************************
ห่วงใย...ใช่ร้อนรน
น่ามล...ไยตีค่า
รักมั่น...สิ้นราคา
หรือว่า...มันมากไป

จึงเหม็น...ไม่สน...ไม่ชอบ
คำตอบ...คือการ...ผลักไส
เกลียดรัก...จริงแท้...จากใจ
เล่นเอา...พี่ไม่...หลับนอน
****************************
ฉันรักเธอ...ด้วยใจ...ที่ใสซื่อ
อีกสองมือ...ฉันพร้อม...จะพลีให้

ทุ่มเททำ...ให้เธอ...ด้วยหัวใจ
ค่าตอบแทน...คืออะไร...ไปคิดดู
*******************************
สายเกินไปพอเถอะ...
น้ำตาฉันที่เปื้อนเปรอะ...เธอก็...ไม่เคยเช็ดให้
มันแห้งมานานแล้ว...น้ำตาที่เสีย...ให้เธอไป
และมันก็ค่ายิ่งใหญ่...พอทีจะตัด...ความอาลัยต่อเธอ

น้ำตาที่เธอบีบมา...
มันไม่มีคุณค่า...พอจะทำให้ใจ...ของฉันป้ำเป๋อ
ไม่ง่ายหรอกนะ...กับการตลบแตลงลูกไม้เก่าๆ...ที่ฉันเคยเจอ
เพราะฉันคงไม่เอ๋อ...พอทีจะเชื่อเธอ...คนที่เคยเชือดหัวใจ
*****************************

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น