ถึงวันหมอง...ของฉัน...แล้วใช่ไหม
ที่ต้องเดิน...จากไป...ให้ไกลห่าง
เพราะว่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
ไม่มีทาง...แทนคน...ของหัวใจ
เมื่อเจ้าของ...ห้องกลับ...มารับสิทธิ์
ก็ควรปิด...สิทธิ์ที่สอง...ของฉันไว้
พูดคำลา...เพียงสั้น...กลั้นอาลัย
ร้างกันไป...เถิดหนา...อย่าจดจำ
แค่คนแทรก...กลางสัมพันธ์...อย่าฝันหา
เพียงดอกหญ้า...ค่ามี...ก็แสนต่ำ
เป็นกาก็...รู้ว่า...หน้ามันดำ
เป็นกระต่าย...ก็รู้ช้ำ...อย่าร่ำไร
เมื่อดอกฟ้า...อ้าแขน...แหงนรออยู่
แมลงภู่...คู่ภิรมย์...จงสมใฝ่
บินไปเถิด...หงส์ฟ้า...อย่าช้าใย
ปล่อยกระต่าย...คลายไว้...ให้ไกลจันทร์
กลับไปดื่ม...เกสร...อ้อนดอกฟ้า
บินไปสู่...เวหา...อย่าอาสัญ
กลับไปเถิด...เดือนจ๋า...อย่าผูกพัน
เพราะค่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
*************************************
ฉันก็แค่...คนแทรก...ยามเธอเหงา
ยามเธอเศร้า...สิ้นรัก...มาเคียงใกล้
ฉันมีค่า...แค่เศษ...ในหัวใจ
ไม่มีค่า...อันใด...ให้จดจำ
กลับไปเถิด...กลับไป...หาเค้าเสีย
อย่าคลอเคลีย...คนแทรก...ที่แสนต่ำ
กลับไปเถิด...หงษ์ฟ้า...ลืมกาดำ
ปล่อยกระต่าย...ให้ช้ำ...อย่าจำเลย
*************************************
กลับไปเถิด...เธอจ๋า...อย่ามาต้อง
อย่ามาข้อง...คนห่าง...ที่เคยใกล้
อย่ามาแบ่ง...ปันเลย...ถ้าหัวใจ
เธอมีให้...กับฉัน...แค่เศษทรวง
พอได้แล้ว...รักเรา...ที่เกิดก่อ
หมดหัวข้อ...เริ่มใหม่...ปล่อยเลยร่วง
เมื่อเธอเห็น...ฉันเป็น...แค่คนควง
ก็อย่าถ่วง...ใจฉัน...ให้เจ็บเลย
***********************************
กลับไปเถิด...อย่าลังเลเลย
ไม่ต้องเอ่ยอะไร...เพื่อรักษาน้ำใจ...คนแทรกอย่างฉัน
ที่ผ่านมาฉันมีความสุขมาก...และจะไม่ลืมเลือนมัน
ความรักที่ผ่านมานั้น...จะนิรันดร์ในใจฉัน...นานเท่านาน
ไปเถอะ...อย่าห่วงกังวล
เพราะเธอมีคนเคียงข้าง...ให้ร่วมขับขาน
จะเปรียบฉันในใจเขา...ก็คงไม่ต่างกับนางมาร
ไม่อยากสร้างความร้าวฉาน...ให้เธอกับเขา...อีกต่อไป
**********************************
ไปเถอะ...จงมอง...ไปข้างหน้า
เมื่อคนของใจกลับมา..ก็ไม่ต้องพะวง...กับคนแทรกอย่างฉัน
ในเมื่อตอนนี้...ฉันสิ้นแล้ว...ซึ่งความสำคัญ
เธอจะห่วง...อาลัยอาวรณ์กัน...เพื่ออะไร
เท่านี้ฉัน...ยังเจ็บ...ไม่พออีกหรือ
ได้โปรดปล่อยมือ...อย่ายึดยื้อฉัน...ให้อยู่ต่อจะได้ไหม
เธอจะรักเค้ากับฉัน...พร้อม-พร้อมกัน...ได้ยังไง
ถึงเธอรักได้...แต่ว่าฉันไม่...ไม่เต็มใจเลย
*****************************
จะห่วงทำไม...กับคนแทรกกลางอย่างฉัน
กลับไปผูกสัมพันธ์...กับคนของใจเถิดหนา
ตัดง่ายจะตายไป...เพราะฉันมันก็แค่คนไกลตา
ที่บังเอิญมีค่า...ในวันที่เธอเจ็บเท่านั้น...แค่นั้นเอง
***************************
คนแทรกกลาง...มาเก็บของ
ที่เคยจับจอง..ห้องใจของเธอ...เมื่อก่อนนี้
มาเก็บความรู้สึก...ที่มากมี
เก็บทุก-ทุกนาที..ที่เราเคยมีรัก...ให้แก่กัน
กลับไปเถิด...เธอจ๋า
ฉันแวะเข้ามา...เก็บของเก่า-เก่า...ก็เท่านั้น
มาเก็บร่องรอยความรัก...ที่เคยมี...กันและกัน
เพราะสุดท้ายค่าของฉัน...มันก็แค่...คนแทรกกลาง
***********************************
ถ้าเธอหัน...กลับมา...เพื่อเลือกฉัน
ไม่มีวัน...หันกลับ...ไปเคียงเขา
รับรักร่าง...ที่เคย...เป็นดั่งเงา
มาแนบเนา....เคียงข้าง....เธอได้จริง
ฉันก็คง...จะสุข...ใจหนักหนา
แต่ทว่า...เค้าคง...ยังสู่สิง
คนที่เคย...ซุกอก...เคยแนบอิง
เธอจะทิ้ง...ตัดเค้า...ได้อย่างไร
กลับไปเถิด...กลับไป...ที่เคยอยู่
กลับไปคู่...เคียงเขา...เถิดดาวใส
เดือนเหมาะแล้ว...ควรคู่...ในหัวใจ
ดินมันไร้...ต้อยต่ำ...อย่าจำเลย
**********************************
สี่เท้า...ยังรู้พลาด
นักปราชญ์...ยังมีพลั้ง
น้องผิด...พี่กลับชัง
ทิ้งหวัง...ไม่เยียวยา
เอ็นดู...เคยเอ็นดู
อดสู...เมื่อสิ้นท่า
พี่กลับ...ไม่ชายตา
ซ้ำว่า...ให้เจ็บอาย
*************************
เค้ากลับ...มาแล้วนี่
คนดี...ที่เธอ...ห่วงหา
คนที่เธอ...หวังร่วมชะตา
คนที่เธอ...อยากคว้า...เค้าไว้สุดใจ
กลับไปหา...เค้าซะเถอะ
ปล่อยรัก...เปื้อนเปอะ...เหลวไหล
ระหว่างเธอฉัน...ในวันที่...เค้าร้างไกล
อย่าห่วงอาลัย...ให้ทรมานใจ...เธออีกเลย
ลืมคนแทรกกลาง...อย่างฉัน
รักเปราะบางเหล่านั้น...อย่านำมันมาเอื้อนเอ่ย
ฉันไม่ได้จริงจังหรอกนะ...ไม่เคยจริงจัง...เรื่องอะไรเลย
สักนิดก็ไม่เคย...ใจฉันมันเฉย-เฉย...ชินแล้วอย่ารอรี
***********************************
จะห่วงใย...คนที่...เธอไม่เอา
อยู่ทำไมเล่า...กลับไปเสีย
ไปเถิด...ไม่ต้อง...มาเคลียร์
แค่นี้ก็...ละเหี่ยหัวใจ...แทบบ้าตาย
จะเอาอะไร...จากฉันอีก
หรือคิดจะฉีกหัวใจ...ที่เธอ...เพิ่งทำร้าย
ให้มันแหลกคามือ...ของเธอกันเล่า...พ่อยอดชาย
ถึงจะสมใจหมาย...นักรัก...ชนิดเธอ
***********************************
ที่ต้องเดิน...จากไป...ให้ไกลห่าง
เพราะว่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
ไม่มีทาง...แทนคน...ของหัวใจ
เมื่อเจ้าของ...ห้องกลับ...มารับสิทธิ์
ก็ควรปิด...สิทธิ์ที่สอง...ของฉันไว้
พูดคำลา...เพียงสั้น...กลั้นอาลัย
ร้างกันไป...เถิดหนา...อย่าจดจำ
แค่คนแทรก...กลางสัมพันธ์...อย่าฝันหา
เพียงดอกหญ้า...ค่ามี...ก็แสนต่ำ
เป็นกาก็...รู้ว่า...หน้ามันดำ
เป็นกระต่าย...ก็รู้ช้ำ...อย่าร่ำไร
เมื่อดอกฟ้า...อ้าแขน...แหงนรออยู่
แมลงภู่...คู่ภิรมย์...จงสมใฝ่
บินไปเถิด...หงส์ฟ้า...อย่าช้าใย
ปล่อยกระต่าย...คลายไว้...ให้ไกลจันทร์
กลับไปดื่ม...เกสร...อ้อนดอกฟ้า
บินไปสู่...เวหา...อย่าอาสัญ
กลับไปเถิด...เดือนจ๋า...อย่าผูกพัน
เพราะค่าฉัน...มันแค่...คนแทรกกลาง
*************************************
ฉันก็แค่...คนแทรก...ยามเธอเหงา
ยามเธอเศร้า...สิ้นรัก...มาเคียงใกล้
ฉันมีค่า...แค่เศษ...ในหัวใจ
ไม่มีค่า...อันใด...ให้จดจำ
กลับไปเถิด...กลับไป...หาเค้าเสีย
อย่าคลอเคลีย...คนแทรก...ที่แสนต่ำ
กลับไปเถิด...หงษ์ฟ้า...ลืมกาดำ
ปล่อยกระต่าย...ให้ช้ำ...อย่าจำเลย
*************************************
กลับไปเถิด...เธอจ๋า...อย่ามาต้อง
อย่ามาข้อง...คนห่าง...ที่เคยใกล้
อย่ามาแบ่ง...ปันเลย...ถ้าหัวใจ
เธอมีให้...กับฉัน...แค่เศษทรวง
พอได้แล้ว...รักเรา...ที่เกิดก่อ
หมดหัวข้อ...เริ่มใหม่...ปล่อยเลยร่วง
เมื่อเธอเห็น...ฉันเป็น...แค่คนควง
ก็อย่าถ่วง...ใจฉัน...ให้เจ็บเลย
***********************************
กลับไปเถิด...อย่าลังเลเลย
ไม่ต้องเอ่ยอะไร...เพื่อรักษาน้ำใจ...คนแทรกอย่างฉัน
ที่ผ่านมาฉันมีความสุขมาก...และจะไม่ลืมเลือนมัน
ความรักที่ผ่านมานั้น...จะนิรันดร์ในใจฉัน...นานเท่านาน
ไปเถอะ...อย่าห่วงกังวล
เพราะเธอมีคนเคียงข้าง...ให้ร่วมขับขาน
จะเปรียบฉันในใจเขา...ก็คงไม่ต่างกับนางมาร
ไม่อยากสร้างความร้าวฉาน...ให้เธอกับเขา...อีกต่อไป
**********************************
ไปเถอะ...จงมอง...ไปข้างหน้า
เมื่อคนของใจกลับมา..ก็ไม่ต้องพะวง...กับคนแทรกอย่างฉัน
ในเมื่อตอนนี้...ฉันสิ้นแล้ว...ซึ่งความสำคัญ
เธอจะห่วง...อาลัยอาวรณ์กัน...เพื่ออะไร
เท่านี้ฉัน...ยังเจ็บ...ไม่พออีกหรือ
ได้โปรดปล่อยมือ...อย่ายึดยื้อฉัน...ให้อยู่ต่อจะได้ไหม
เธอจะรักเค้ากับฉัน...พร้อม-พร้อมกัน...ได้ยังไง
ถึงเธอรักได้...แต่ว่าฉันไม่...ไม่เต็มใจเลย
*****************************
จะห่วงทำไม...กับคนแทรกกลางอย่างฉัน
กลับไปผูกสัมพันธ์...กับคนของใจเถิดหนา
ตัดง่ายจะตายไป...เพราะฉันมันก็แค่คนไกลตา
ที่บังเอิญมีค่า...ในวันที่เธอเจ็บเท่านั้น...แค่นั้นเอง
***************************
คนแทรกกลาง...มาเก็บของ
ที่เคยจับจอง..ห้องใจของเธอ...เมื่อก่อนนี้
มาเก็บความรู้สึก...ที่มากมี
เก็บทุก-ทุกนาที..ที่เราเคยมีรัก...ให้แก่กัน
กลับไปเถิด...เธอจ๋า
ฉันแวะเข้ามา...เก็บของเก่า-เก่า...ก็เท่านั้น
มาเก็บร่องรอยความรัก...ที่เคยมี...กันและกัน
เพราะสุดท้ายค่าของฉัน...มันก็แค่...คนแทรกกลาง
***********************************
ถ้าเธอหัน...กลับมา...เพื่อเลือกฉัน
ไม่มีวัน...หันกลับ...ไปเคียงเขา
รับรักร่าง...ที่เคย...เป็นดั่งเงา
มาแนบเนา....เคียงข้าง....เธอได้จริง
ฉันก็คง...จะสุข...ใจหนักหนา
แต่ทว่า...เค้าคง...ยังสู่สิง
คนที่เคย...ซุกอก...เคยแนบอิง
เธอจะทิ้ง...ตัดเค้า...ได้อย่างไร
กลับไปเถิด...กลับไป...ที่เคยอยู่
กลับไปคู่...เคียงเขา...เถิดดาวใส
เดือนเหมาะแล้ว...ควรคู่...ในหัวใจ
ดินมันไร้...ต้อยต่ำ...อย่าจำเลย
**********************************
สี่เท้า...ยังรู้พลาด
นักปราชญ์...ยังมีพลั้ง
น้องผิด...พี่กลับชัง
ทิ้งหวัง...ไม่เยียวยา
เอ็นดู...เคยเอ็นดู
อดสู...เมื่อสิ้นท่า
พี่กลับ...ไม่ชายตา
ซ้ำว่า...ให้เจ็บอาย
*************************
เค้ากลับ...มาแล้วนี่
คนดี...ที่เธอ...ห่วงหา
คนที่เธอ...หวังร่วมชะตา
คนที่เธอ...อยากคว้า...เค้าไว้สุดใจ
กลับไปหา...เค้าซะเถอะ
ปล่อยรัก...เปื้อนเปอะ...เหลวไหล
ระหว่างเธอฉัน...ในวันที่...เค้าร้างไกล
อย่าห่วงอาลัย...ให้ทรมานใจ...เธออีกเลย
ลืมคนแทรกกลาง...อย่างฉัน
รักเปราะบางเหล่านั้น...อย่านำมันมาเอื้อนเอ่ย
ฉันไม่ได้จริงจังหรอกนะ...ไม่เคยจริงจัง...เรื่องอะไรเลย
สักนิดก็ไม่เคย...ใจฉันมันเฉย-เฉย...ชินแล้วอย่ารอรี
***********************************
จะห่วงใย...คนที่...เธอไม่เอา
อยู่ทำไมเล่า...กลับไปเสีย
ไปเถิด...ไม่ต้อง...มาเคลียร์
แค่นี้ก็...ละเหี่ยหัวใจ...แทบบ้าตาย
จะเอาอะไร...จากฉันอีก
หรือคิดจะฉีกหัวใจ...ที่เธอ...เพิ่งทำร้าย
ให้มันแหลกคามือ...ของเธอกันเล่า...พ่อยอดชาย
ถึงจะสมใจหมาย...นักรัก...ชนิดเธอ
***********************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น